ตอนที่ 7
สภาวะบีบคั้น(หัวใจ)
อติวิทย์เห็นสภาพนายหญิงแล้ว ถึงกับคิ้วขมวดสงสัยระคนเห็นใจ เมื่อใบหน้างามเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา ทำให้เขาอดปากเอ่ยถามมิได้
“คุณภีม คุณภีมเป็นอะไรครับ” ภาภิรมย์สะอื้นฮึกๆ พูดได้แค่พยางค์สั้นๆ น้ำเสียงกระท่อนกระแท่น
“ภะ ภีม ภีม” คนที่มีวุฒิภาวะสูงกว่าอย่างอติวิทย์ลอบมอง แล้วเอ่ยเสียงทุ้มน่าฟัง
“ป่ะ ไปนั่งพักตรงนั้นก่อน แล้วค่อยเล่าก็ได้ครับ”
“ค่ะ” หญิงสาวขานรับอย่างว่าง่าย เธอเองไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร อีกแล้วในตอนนี้ จะมีก็แต่อติวิทย์ที่พอคุยได้และเข้าใจ เธอไม่รู้จักใครเลย สักคนในไร่นี้ เว้นแต่ป้าสมรที่เป็นแม่บ้านและอติวิทย์ที่เป็นผู้จัดการไร่
เนิ่นนานที่คนตัวน้อยระบายความเจ็บช้ำน้ำใจออกมา พร้อมกับ หยาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสาย อติวิทย์ได้ยินแล้วสงสารนายหญิงจับใจ พลันก่นด่าพาดไปถึงอีกคน ‘ทำไมนายชอบทำร้ายนายหญิงนักนะ!’
“เขาไม่ถามเหตุผลภีมเลยสักคำ
