ตอนที่ 7
สภาวะบีบคั้น(หัวใจ)
“ภาภิรมย์!” เปลือกตาบางปรือปรอย พร้อมกับแรงหายใจที่อ่อนลงเรื่อยๆ ภาสกรใจไม่ดีเมื่อเห็นอาการเมียสาวย่ำแย่ เขาจึงตะคอกสั่งลูกน้อง!
“จะมุงอะไรวะ ไอ้เจิดเอารถออก”
“ถ้าฉันตายไป คุณคงมีความสุข ปล่อยฉันไว้ตรงนี้เถอะคุณภาสกร” เสียงผะแผ่วเอ่ยบอกสามีที่เธอรักด้วยความเจ็บปวดระคนน้อยใจ
“ไม่ภีม ไม่ ฉันไม่ปล่อยเธอไว้เด็ดขาด”
“ไม่ต้องอาลัยอาวรณ์ฉัน ในเมื่อคุณเกลียดขี้หน้าฉันยังกับอะไรดี ปล่อยให้ฉันตายเถิด คุณจะได้มีความสุขกับผู้หญิงที่คุณ ระ รัก ขอให้คุณโชคดีกับคนที่คุณรักนะคะ คุณภาสกร” ความเหนื่อยผนวกกับเรี่ยวแรงที่มีน้อยนิดทำให้ภาภิรมย์ปิดเปลือกตาแนบสนิทกันหลังจากเอ่ยกับสามีจบประโยค
ได้ยินคำตัดพ้อต่อว่า ภาสกรถึงกับใจอ่อนยวบ พร้อมกับความรู้สึกผิดวิ่งเข้ามาเกาะกินหัวใจแกร่ง
“ภาภิรมย์ ฉะ ฉัน... ภาภิรมย์!” ร้องเรียกเมียเสียงดังลั่น แต่คนเหนื่อยมานานกลับหลับต
