กระบอกไม้ไผ่ถูกตัดเตรียมไว้กว่า 200 แท่งเรียงรายอยู่ลานหน้าเตาเผา ข้างกันเป็นถังดินหอบที่ผสมน้ำเพียงเล็กน้อยให้เป็นโคลนเหนียวพร้อมใช้งาน ถัดมาเป็นกระสอบเกลือเนื้อนวลขาวสะอาดตระเตรียมไว้อย่างพร้อมเพรียง
"ซือเออร์ เจ้าไปนั่งรอแม่อยู่ใต้ร่มไม้กับพี่เฉียนปิงก่อนได้หรือไม่ หรือหากลูกอยากไปเล่นกับเพื่อน ๆ ตรงโน้นก็ได้นะลูก"
เฟยเซียนชี้ไปทางแปลงผักที่อยู่ไม่ไกลนัก มีคนงานกับเด็ก ๆ หลายคนทำงานไปพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนานพร้อมกับทำงานไปด้วย เฟยเซียนจึงอยากให้บุตรสาวได้มีเพื่อนเล่นเหมือนเด็กวัยเดียวกัน
"ลูกไปได้หรือเจ้าคะ"
"เหตุใดจะไม่ได้ ไปเถอะลูก เสร็จจากทางนี้แม่จะไปเรียกเจ้าเอง"
"เจ้าค่ะท่านแม่"
"ฝากดูด้วยนะเฉียนปิง"
"เจ้าค่ะนายหญิงเล็ก"
เฉียนปิงรีบเดินตามคุณหนูน้อยของนางไปอย่างรวดเร็ว ใครว่าขาสั้น ๆ เล็ก ๆ คู่นั้นจะเดินไม่ทันผู้ใหญ่ คุณหนูน้อยของนางเดินไปเร็วกว่านางอีกเสียอีก ไม่ว่าจะมองม
