ปลายฝนปราม จนทำให้ลิลินที่หลงลืมว่าตัวเองอยู่ในร่างคนอื่นนั้น ชะงักไป
เพราะปลายฝนเองกลัวเรื่ิองจะไปกันใหญ่ และหนักใจสุด ๆ ว่าคุณติณห์จะไม่พอใจเธอ
“โอเค! ฉันอินเรื่องของพวกคุณมากไปหน่อย พ่อแม่คุณลิลินจะมาเมื่อไหร่? ฉันอยากพบท่าน”
ติณห์ได้ยินแบบนั้นก็ยกนาฬิกาที่ข้อมือดูทันที ก่อนที่จะตอบว่า
“ปกติมาถึงแล้ว ตอนนี้คงกำลังมา”
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
เสียงเคาะประตูทำลิลินใจสั่นไม่เป็นจังหวะ ไม่รู้ว่าสัญชาตญาณอะไรทำให้เธอมั่นใจนักหนา ว่าคนที่เข้ามาต้องเป็นหม่าม้าปะป๊าเธอ
และมันก็ใช่จริง ๆ ด้วย
หม่าม้า ปะป๊า ลีออง มากันครบ
“ติณห์ ลินรู้สึกตัวรึยัง? อะ อ้าวหมออยู่พอดี”
“สวัสดีครับ” หมอณภัทรยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ในขณะที่ลิลินยืนมองเหม่อไปที่พ่อแม่ตัวเองน้ำตาคลออยู่ข้าง ๆ
แต่เธอไม่มีกระจิตกระใจยกมือไหว้หรอก
ใจตอนนี้อยากเข้าไปกอด อยากเข้าไปหอมแก้มหม่าม้าปะป๊า และบอกว่านี่คือเธอมากกว่า
แต่คงทำ
