บทที่ 39
“เอ่อ…นี่ใช่ยัยพรีมตัวจริงปะเนี่ย” ศิศิราทำหน้าแหย แต่ก็ไม่ได้ทำให้พริมรตาละความพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองลงเลย
“มีอะไรอยากเล่าอีกไหม ถ้าไม่มีฉันจะได้อ่านนิยาย” เธอว่าพลางหยิบนิยายขึ้นมาเรื่องนึง
“แกจะอ่านตอนนี้เลยเนี่ยนะ ไอ้วามันอุตส่าห์ชวนพวกเราออกมานั่งคุยกันนะ” เธอเงยหน้าขึ้นมามองศิศิรานิดนึง จากนั้นก็ก้มลงไปสนใจนิยายในมือต่อ พร้อมกับพึมพำออกมาเบาๆ
“พวกแกก็คุยกันไปสิ ส่วนฉันก็นั่งฟังระหว่างอ่านนิยาย”
“แบบนี้ก็ได้เหรอ เอ่อ…ได้แหละมั้ง” ศิศิราทำหน้างง ก่อนจะโอดครวญต่อ
“เอ่อ…ถ้างั้นฉันขอคืนสักเล่มสิ แกเอาไปหมดแบบนี้ แล้วฉันจะอ่านอะไรอะ” เห็นเพื่อนโวยวายเธอจึงเงยหน้าขึ้นมาอีกที กระทั่งพบว่ามีใครบางคนกำลังเดินมา
“แกไม่ได้อ่านหรอก ไม่เชื่อก็หันไปมองด้านหลังสิ” พริมรตาบุ้ยปากไปทางด้านหลัง ทำให้สองสาวต้องรีบหันไปดู
“คุณภากร” เป็นแวววิวาห์ที่อุทานออกมา ในขณะที่พริมรตากลับก้ม
