บทที่ 38
“แกเองก็เหมือนกันไอศิ ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี วันๆ ทำแต่งาน เคยสนใจเพื่อนบ้างไหม ว่าเพื่อนจะเป็นตายร้ายดียังไง แกรู้ไหมว่าฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง พวกแกสองคนใจร้ายมาก ไหนบอกว่าเราจะไม่ทิ้งกัน แต่พวกแกทิ้งฉัน ฮือๆๆ” ว่าแล้วคนที่พาลไปหมดทุกอย่างก็ร้องไห้ออกมาซะอย่างนั้น ทำเอาเพื่อนทั้งสองต้องรีบดึงให้นั่งลง
“เอ่อ…พูดซะสำนึกผิดไม่ทันเลย ไหงมาลงที่ฉันได้วะเนี่ย เอางี้นะพรีม แกหยุดร้องแล้วลองเล่ามาซิว่าพวกฉันใจร้ายยังไง แล้วใครทิ้งใคร” เธอหันไปมองหน้าศิศิราที่พยายามตะล่อม ในขณะที่แวววิวาห์ก็ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วย
“ก็แกไงวา แกทิ้งฉัน” เธอชี้มาที่แวววิวาห์ทันที
“เฮ้ย! ฉันเนี่ยนะทิ้งแก เมื่อไหร?” เห็นแวววิวาห์ทำหน้างง เธอก็ยิ่งโมโห
“ยังจะมีหน้ามาถาม นอกจากแกจะทิ้งภาระให้ฉันต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวแทนแกแล้ว แกยังทิ้งฉันไปกับผู้ชายคนอื่นอีก ทั้งๆ ที่ตอนมาเราก็มาพร้อมกัน แต่พอเวลากลับ แกกลับทิ
