บทที่ 31
“เอ้อ! ลืมแนะนำ นั่นพฤกษ์ มือขวาผม พฤกษ์ นี่คุณพรีม ผู้หญิงของฉันเอง โอ๊ย!” อีกครั้งที่เขาร้องเสียงหลง เพราะถูกหยิกที่สีข้างอีกครั้ง
“ใครผู้หญิงของคุณ พูดให้มันดีๆ” เธอหันมาแยกเขี้ยวใส่
“ทีเมื่อวานตอนอยู่ต่อหน้าไอ้เสี่ยบ้ากามนั่น ผมก็พูดแบบนี้ ไม่เห็นคุณจะว่าอะไร” สองคนเขม่นเข่นเขี้ยวใส่กัน จนคนที่ถูกลืมอีกครั้งต้องกระแอมเบาๆ
“อะแฮ่ม! เกรงว่าถ้าช้ากว่านี้อีกนิด แม่พันธุ์อาจจะออกลูกไปแล้วนะครับ” คนที่กลายเป็นส่วนเกินอย่างพฤกษ์อดประชดประชันบ้างไม่ได้
“หรือแกจะไปออกลูกแทนมันดีล่ะไอ้พฤกษ์” เขาหันไปแยกเขี้ยวใส่มือขวา ก่อนจะหันมาสนใจคนบนตักต่อ
“ผมจะแวะเข้าไปที่ฟาร์มหน่อย อยากไปด้วยกันไหม” เดี๋ยวนะความเท่าเทียมอยู่ตรงไหน นี่มันสองมาตรฐานชัดๆ ได้ยินเสียงนุ่มนวลที่เจ้านายพูดกับผู้หญิงของเขาแล้ว คนนอกสายตาอย่างพฤกษ์ถึงกับเบ้หน้าทันที
“ไปได้เหรอ” ห็นเธอนัยน์ตาเป็นประกายแล้ว เขาก็อดเอ
