บทที่ 30
“ก็ไอ้การนั่งนิ่งๆ ของคุณนี่แหละที่ทำให้ฉันไม่มีสมาธิ นี่ขอร้องล่ะคุณพ่อเลี้ยง คุณช่วยไปนั่งตรงอื่นได้ไหม แบบนี้ฉันทำงานไม่ได้” เธอโอดครวญพร้อมกับพยายามจะลุกออกจากตักแกร่ง แต่ก็ถูกเจ้าของตักกดเอาไว้อีกอยู่ดี มิหนำซ้ำยังกระซิบข้างหูให้เธอใจสั่นยิ่งกว่าเดิมอีก
“ถ้าไม่ชอบให้นั่งนิ่งๆ งั้นก็…” ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดจนจบประโยค เธอก็โวยลั่นขึ้นมา
“นี่! หยุดเลยนะพ่อเลี้ยง อย่ามาลามกแถวนี้นะ ให้ตายสิ! คุณไม่มีอย่างอื่นให้ทำแล้วรึไง ไหนบอกว่างานยุ่งไงเล่า”
“ก็ยุ่ง แต่อยากยุ่งกับคุณมากกว่า อีกอย่างวันนี้ก็เป็นวันที่ผมต้องเคลียร์งานในออฟฟิศซะส่วนใหญ่ แล้วเอกสารที่ต้องใช้ก็อยู่ในนั้น” เขาชี้ไปที่หน้าจอคอมตรงหน้าเธอ
“โอเค งั้นคุณทำงานของคุณให้เสร็จก่อน ฉันค่อยทำทีหลังก็ได้” เธอทำท่าจะลุก แต่ก็ใช้ว่าเขาจะยอม
“ไม่ได้ เพราะผมอยากให้คุณทำตอนนี้ ผมว่าแทนที่คุณจะมานั่งเถียงกับผมอยู่แบบนี้ คุ
