บทที่ 29
ก๊อก ก๊อก ก๊อก อ้อมดาวเลขาสาวที่เดินมาพร้อมกับจานขนมและเครื่องดื่ม เธอนำมันไปวางไว้ที่หน้าแขกคนพิเศษของเจ้านาย จากนั้นก็มายืนก้มหน้าตัวสั่นตรงหน้าโต๊ะเจ้านาย
“มีอะไร” เขาเงยหน้าจากเอกสาร เมื่อพบว่าอีกฝ่ายยังไม่เดินออกไป
“คะๆ คือว่า…ข้อมูลที่พ่อเลี้ยงให้ฉันเตรียมไว้ ตอนนี้มันหายไปหมดแล้วค่ะ” เลขาสาวบอกด้วยสีหน้าราวกับจะร้องไห้ ในขณะที่เจ้านายก็แทบตะโกนออกมา
“ว่าไงนะ” คนที่นั่งอยู่มุมหนึ่งของห้องถึงกับสะดุ้งตามเพราะเสียงของเขา ถึงว่าทำไมทุกคนที่นี่ถึงได้ดูกลัวเขานัก เพราะดุแบบนี้เองสินะ
“อยู่ๆ โน้ตบุ๊คมันก็ใช้ไม่ได้ ฉันพยายามแก้ไขแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้ค่ะ” อ้อมดาวตอบเสียงลนลาน
“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง ในเมื่อผมต้องใช้ข้อมูลพวกนั้นในวันพรุ่งนี้ ให้ตายสิ! คุณทำงานประสาอะไรคุณอ้อมดาว นี่คุณยังอยากทำงานที่นี่อยู่รึเปล่าหา” เขาตวาดถามเสียงกร้าว ทำเอาเลขาสาวน้ำตาร่วงเผาะ
“ขอโทษค่ะ ขอโอก
