บทที่ 24
“กรี๊ด…! ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ตายซะเถอะ” เธอกรีดร้องพลางหยิบทั้งหมอนทั้งหมอนข้างปาออกไปรัวๆ แน่นอนว่าของนุ่มนิ่มแบบนั้นไม่ได้ทำให้เขาระคายผิวเลยแม้แต่น้อย กระทั่งของชิ้นสุดท้ายที่เธอหยิบขึ้นมา
“เฮ้ย! วางลงพริมรตา เกิดพลาดหลุดมือขึ้นมา ถึงขั้นหัวล้างข้างแตกเลยนะ” เขายกมือห้าม ด้วยไม่อยากให้โคมไฟที่อยู่ในมือเธอลอยหวือมาอยู่บนหัวเขาแทน
“ก็ถ้าคุณยังไม่ออกไป คุณได้หัวแตกจริงๆ แน่” เธอตวาดแว้ดขณะที่ก็ยังไม่ยอมวางโคมไฟในมือลง
“จะให้ออกไปไหน ในเมื่อเราตกลงกันแล้วว่าคืนนี้คุณจะให้ผมนอนด้วย”
“ก็นั่นมันก่อนที่คุณจะทำอนาจารใส่ฉัน แต่ตอนนี้แค่ฉันไม่เขวี้ยงไอ้นี่ใส่คุณก็ถือว่าบุญเท่าไหร่แล้ว ออกไปซะพ่อเลี้ยง ก่อนที่ฉันจะพลั้งมือทำคุณหัวแตก ถึงตอนนั้นก็อย่ามาหาว่าฉันใจร้ายแล้วกัน ไปสิ” เธอขยับโคมไฟในมือพลางขู่ฟ่อ
“ให้ตายสิ! ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลย” เขาทำหน้าไม่สบอารมณ์นัก
“คุณจะบอกว่าฉันเป็
