บทที่ 23
“งั้นก็ไม่ต้องเอา” เขาว่าพลางหันหลังเดินกลับไปทางเดิม แน่นอนว่าเกมนี้คนที่ได้เปรียบเป็นเขาเห็นๆ
“เดี๋ยว! แค่นอนเตียงเดียวกัน แต่ไม่ต้องกอดได้ไหมล่ะ” คนเสียเปรียบรีบต่อรอง ด้วยกำลังหนาวจนแทบทนไม่ไหว ในขณะที่เขาเพียงตอบด้วยการเดินต่อ
“โอเคๆ นอนก็นอน รีบๆ ส่งมาสิ หนาวจะตายอยู่แล้ว” เธอบอกเสียงกระแทกกระทั้น ในขณะที่เขาก็รีบยื่นเสื้อผ้าในมือให้ แต่ก็ยังไม่วายแกล้งเธอด้วยการไม่ยอมปล่อยง่ายๆ
“ผมช่วยให้หนาวได้นะ”
“ไม่ต้อง!” เธอตวาดแว้ดพลางกระชากของในมือเขาแรงๆ ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเสียงดัง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดยิ้มแต่อย่างใด กระทั่งผ่านไปไม่ถึงห้านาที เธอก็เดินออกมาด้วยใบหน้างอง้ำ แต่แทนที่เธอจะเดินตรงมายังเตียงที่เขานั่งอยู่ เธอกลับวิ่งตัวงอไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วหยิบบางอย่างออกมาก่อนจะวิ่งหายไปในห้องน้ำอีกครั้งนึง และไอ้ที่เธอหยิบไปก็ทำให้เขาลอบยิ้มออกมา ใช่! เธอหยิบชุดชั้นใน
