บทที่ 16
“ครั้งหน้าถ้ากล้ามายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีกละก็ อย่าหาว่าฉันชอบใช้ความรุนแรงแล้วกัน ไปเถอะ” เขาหันไปขู่อีกฝ่ายเสียงแข็ง ก่อนจะหันมาโอบไหล่คนข้างๆ อย่างอ่อนโยน
“ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ” เสี่ยมาโนชขู่กลับไปด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นชิงชัง รู้สึกเสียหน้าที่ถูกเด็กอายุน้อยกว่าหักหน้า
“ถ้าอยากรู้ว่าเด็กเมื่อวานซืนอย่างฉันทำอะไรได้บ้าง ไปเจอฉันได้ที่ไร่พิมายรังสรรค์ ฉันพร้อมต้อนรับแกทุกรูปแบบ” เขาท้าทายออกไป ราวกับจะเปิดศึกกลายๆ หลายคนที่นี่ต่างรู้กิตติศัพท์ของผู้ชายคนนี้ดี ว่าที่เขาพูดไม่ได้เกินจริงเลยแม้แต่น้อย คงมีก็แต่คนต่างถิ่นอย่างเสี่ยมาโนชกระมังที่ยังไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง และอยากจะลองดีสักตั้งเหลือเกิน
พริมรตาถูกโอบประคองให้มานั่งตรงมุมหนึ่ง ซึ่งมีอาหารหลายอย่างถูกจัดวางเอาไว้แล้ว
“คุณ! ไปนั่งที่อื่นเถอะ ของใครก็ไม่รู้ เดี๋ยวเขากลับมา” ด้วยคิดว่าโต๊ะนี้น่าจะมีเจ้าของ เธอจึงหันไปกระซ
