บทที่ 14 ปากตรงกับใจอยู่นะ
“ เอ่อ...พี่มีงานด่วนมากเลย พี่ขอตัวก่อนนะพริ้ง ตอนเย็นจะมารับกลับ ” เขาจับมือหญิงสาวออก
“ ไม่ พี่คิริน อย่าทิ้งพริ้งสิค่ะ พี่คิริน ” เสียงดังไล่หลังมา แต่นาทีนี้หัวใจของเขามันไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว แต่กลับห่วงใยอีกคนมากกว่า
พอขึ้นรถ เขาก็โทรหาเพื่อนที่เป็นนักสืบ เขาคิดว่าคงจะเป็นไอ้เสี่ยขี้อวดคนนั้นอีกแน่ๆ ที่จับตัวเธอไป ก็เลยอยากรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน
ครืดดด ครืดด
(“ รู้แล้วใช่ไหมมึง ”)
(“ เออๆหมู่บ้านXX หลังที่ห้า ซ้ายมือ ”)
(“ ขอบใจมึงมาก ไอ้กอล์ฟ ”)
12 : 09 น.
พอไปถึงบ้านไอ้เสี่ยขี้อวด มันก็ออกมาพอดี เขาเลยไม่ต้องเสียเวลาในการฝ่าด่านลูกน้องมันเข้าไป แต่สิ่งที่ได้ยินกลับไม่ใช่ตามที่คิด เขาก็ยิ่งกังวลไปใหญ่
” มีแต่ถ้าคุณอยากรู้จริงๆ ผมช่วยได้นะ แต่ไม่ช่วยฟรีๆ เงินถึงผมจะบอกแผน ” ดูมัน ตามตัวก็มีแต่ทอง ยังโลภมากอีก แล้วเขาต้องเอาเงินมาเสียกับอะไรก็ไม่
