บทที่ 13 มีแต่เรื่อง
2349 คำ
บทที่ 13 มีแต่เรื่อง
06 : 05 น.
“ หื้ม~ ” พอถึงเวลาเช้าตรู่ เขาก็รู้สึกตัวขึ้นเอง มันชินไปแล้ว ไม่ต้องมีใครปลุกหรือตั้งนาฬิกาปลุกเลย เพราะร่างกายของเขามันรู้เวลา
เขาฝันอีกแล้ว ฝันถึงเรื่องราวเก่าๆที่ผ่านมา ซึ่งกลายเป็นอดีตไปแล้ว ในห้วงฝันช่วงเวลานั้นเขารู้สึกมีความสุขมากๆ แต่พอตื่นจากฝันทีไร หัวใจกลับรู้สึกหน่วงสุดๆ
ตั้งแต่ที่เลิกรากันไป เขามักจะฝันเห็นเรื่องราวดีๆของเราสองคนตลอด แต่พอตื่นจากฝัน เขาก็ไม่กล้าจะคิดอะไรให้มากกว่านี้ เพราะครอบครัวเธอทำให้พ่อเขาต้องกลายเป็นคนพิการ
ใครๆก็ว่ามันเป็นอุบัติเหตุแม้แต่ตำรวจ แต่ใครจะรู้ว่ามันเป็นการจงใจให้เกิดเหตุขึ้น ถึงแม้จะไม่มีใครบอกว่าใครอยู่เบื้องหลัง แต่การกระทำของแม่ทรายแก้วมันก็บ่งบอกอยู่แล้ว
วันที่พ่่อกับแม่ของทรายแก้วมาข่มขู่ให้เขาเลิกกับลูกสาวของตน เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอม ก่อนจากไปทั้งคู่ก็ได้ลั่นวาจาว่า ถ้าไม่เลิกยุ่งกับลูกสาว ครอบครัวเขาจะอยู่ไม่เป็นสุข ไม่ว่าด้วยวิธีใด ก็จะทำให้เขาเสียใจให้ได้หรืออาจจะสูญเสียคนในครอบครัวไป แค่นี้แหละ เขาก็รู้ได้ว่าเรื่องของพ่อเกิดจากอะไร
หลังจากพ่อเสียขาไปสองขา กลายเป็นคนพิการ นอนติดเตียง ครอบครัวพวกเราก็ขาดเสาหลัก พ่อแม่ของทรายแก้วก็เอาเงินจำนวนหนึ่งมาให้ตั้งตัวและให้พวกเราย้ายไปจากที่นี่ แค่นี้หัวใจเขาก็เกินจะรับไหว แต่แล้วมันดันมีเสียงของทรายที่แม่ของเธอเปิดให้เขาฟังอีก หัวใจของเขาก็พังทะลายลง เขาเลยต้องเลือกครอบครัวและพาทุกคนย้ายไปอยู่ที่อื่นแทน
เขาใช่ว่าจะไม่มีหลักฐานแล้วไปเอาผิด ป้ายสีว่าครอบครัวของทรายแก้วเป็นคนวางแผนเรื่องพ่อ พอเขาเริ่มตั้งตัวเริ่มมีเงิน เขาก็จ้างให้คนไปสืบทุกเรื่องราวว่าแท้จริงแล้วมันคืออุบัติเหตุจริงไหม และมันก็บ่งบอกว่าไม่ใช่อุบัติเหตุ
ทุกอย่างก็เลยเป็นอย่างที่เขาทำ ผสมโรงช่วยฝั่งศัตรูของบ้านทรายแก้ว เพื่อให้ล้มละลาย! ก็สะใจอยู่หรอก แต่ไม่คิดว่าพอมาเจอเธอตัวเป็นๆหลังจากไม่เจอกันนาน ไอ้หัวใจมันก็ทรยศ ไม่อาจจะเห็นเธอเป็นของใครได้ ก็เลยประมูลเวอร์จิ้นนั้นมา
ทุกวันนี้ในหัวก็เลยมีแต่ความเครียด ในสมองเหมือนจะแบ่งเป็นสองฝั่ง อีกฝั่งเห็นดีเห็นงาม อีกฝั่งพยายามป้อนข้อมูลและความเกลียดชังมาให้
เอาว่ะ ที่เราทำอยู่ เธอก็ต้องรู้สึกเสียใจและเจ็บใจอยู่บ้างแหละ เธอต้องคิดว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่เพราะมีลูก เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่รัก ว่าจะไม่พูดดีๆ กับเธอแล้ว คอยดูแล้วกัน
09 : 40 น.
เขาไม่ได้เข้าไปบริษัทแต่กลับไปโรงพยาบาลแทนเพื่อพาคู่หมั้นมาตรวจร่างกายตามที่นัดไอ้หมอไว้ก่อนหน้า
ตอนที่แม่บอกเมื่อคืนว่าพริ้งเสียใจ ไอ้เขาก็ไม่ได้นิ่งดูดายเลยโทรไปหาและขอโทษขอโพยเสียยกใหญ่ และบอกไปว่า เขาพร้อมแล้วที่จะมีลูกกับเธอแล้ว แต่เธอต้องไปตรวจร่างกายก่อน ฝ่ายนั้นก็ดีสุดๆ
“ เราจะแต่งงานกันวันไหนดีคะ พี่คิริน ” พริ้งดูจะดีใจมากๆ นั่งซบไหล่เขาตั้งแต่บ้านจนถึงโรงพยาบาล
“ รอผลออกก่อน เรื่องแต่งค่อยว่าอีกทีนะ ”
“ ค่ะ ”
“ ลงจากรถเถอะ ”
“ ค่ะ ”
เขากัับพริ้งเดินไปจนถึงห้องไอ้หมอ พยาบาลก็เข้าไปสอบถามให้ และมาเชิญพวกเราเข้าไป
“ มาแล้วเหรอไอ้คิริน ” เขาเดินเข้าไปก่อน
“ เออ ”
“ ไหนคู่หมั้นมึงอะ อะ...อ้าว พริ้งเองเหรอ? ” พอไอ้หมอเห็นว่าเป็นใคร มันก็ตกใจอยู่ไม่น้อย ถึงกับลากเขาไปไกลๆเพื่อคุยกันสองคน
” กูไม่ไปงานหมั้น มึงก็ไม่ยอมบอกว่าหมั้นกับใคร ไอ้เหี้- ”
“ มึงรู้จักพริ้งเหรอ? ”
“ เออ แฟนเก่ากูเอง ”
“ แล้วมึงเลิกกันทำไม ”
“ ก็เพราะว่ากูหล่อเลือกได้ไง กูเลยเลือกคนที่ดีกว่า ”
“ แล้วตอนนี้ไอ้คนดีกว่าเป็นไงบ้าง ”
” เลิกแล้ว เธอทิ้งกูไป เพราะกูดีเกินไป ”
” ไม่จริง มึงเหี้-เกินไปเปล่า? ”
“ ไอ้เพื่อนเวร! ”
“ เอ่อ...พี่คิรินคะ ”
เขากับเพื่อนก็กลับไปที่โต๊ะ พริ้งมองหน้าไอ้หมอแล้วส่งยิ้มให้
“ คุณหมอรู้จักพริ้งเหรอคะ? ”
“ จำพี่โดมไม่ได้เหรอครับ ”
“ พี่โดม? ”
“ อ๋อ พอดีพี่ไปศัลยกรรมมาน่ะ หมอเดียวกับไอ้คิรินเลย เอิ่ม ไม่แปลกเลยที่จะจำไม่ได้ แฮะๆ ”
“ อ่อ พี่โดมสบายดีไหมคะ ”
“ ตั้งแต่เลิกกันไป หัวใจของพี่ก็เจ็บเจียนตาย ” มันตอแห- ปะวะไอ้นี่
“ เสียใจด้วยนะคะ พริ้งเจอคนที่ดีพร้อมทุกอย่างแล้วค่ะ ”
“ ไอ้หมอ กูให้มาตรวจร่างกาย ไม่ได้มาคุยเรื่องเก่าๆ กูขอแนะนำให้มึงรู้จักอย่างเป็นทางการนะ นี่พริ้ง คู่หมั้นกู ส่วนนี่ไอ้หมอเพื่อนพี่เอง ”
“ ค่ะ ”
” เออๆ งั้นมึงไปรอด้านนอกนะ ประมาณหนึ่งชั่วโมง น่าจะตรวจครบทุกอย่าง ”
“ เออๆ กูฝากมึงด้วยล่ะ ” เขาพูดจบก็จ้องหน้าเพื่อนแล้วพยักหน้าให้ เป็นอันว่ารับรู้กัน
นอกห้องตรวจ
เขาหยิบมือถือขึ้นมาดู ก็เห็นว่าไม่ได้รับหนึ่งสายเป็นของทรายแก้ว
“ มีอะไรหรือเปล่านะ ” นั่งครุ่นคิดไปเรื่อย
ในห้องตรวจ
“ เขาต้องตรวจแบบนี้เลยเหรอคะพี่โดม ”
“ ใช่สิ ตรวจภายในด้วย ”
“ แต่...เอิ่ม ”
“ ไม่ต้องอายหรอก ตอนคลอดหมอก็เห็นหมดนั้นแหละ ”
“ ค่ะ ” เธอเปลี่ยนชุดเสร็จก็ขึ้นนอนบนเตียง
' แค่ปลอมแปลงเอกสาร คงไม่ต้องตรวจอะไรเยอะแยะหรอกมั้ง '
สายตาก็มองกลีบอวบอูมนั้น ตอนที่เธออ้าขากว้างๆเพื่อตั้งบนขาหยั่ง มันหวนให้นึกถึงตอนเรียนปีสาม ตอนที่เขาได้เฉยชมเธอในครั้งแรก
“ หึก ” เขากลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ จ้องมองพร้อมใช้นิ้วที่สวมถุงมือลูบไล้ไปทั่ว
“ มันจะเจ็บไหมคะ ”
“ เจ็บนิดหน่อยเองครับ ” เขาพูดจบก็เอาผ้ามาปิดกั้น ให้อีกคนนอนไปโดยที่ไม่เห็นว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
' พรวดด '
“ โอ๊ยยย จะ...เจ็บมากเลยค่ะ พี่โดมใส่อะไรเข้าไปคะ มันใหญ่มากเลย ”
“ เครื่องทำความสะอาดครับ ” เขาก็แถไปเรื่อยแหละ เพราะสิ่งที่อยู่ในโพรงแคบตอนนี้คือท่อนเนื้อที่ผงาดของเขาเอง
“ อะ อื้ม~ มันจุกค่ะ งื้อ~ อะ พี่โดม พริ้งไม่โอเค ” หญิงสาวที่ได้รับแรงกระแทก รู้สึกไม่ชอบมาพากลแล้ว มันเหมือนไม่ใช่กำลังตรวจภายใน แต่มันเหมือนจะโดนกระทำเรื่องอย่างว่ามากกว่า เพราะร่างบางของเธอสั่นไปตามแรงกระแทกของสิ่งของนั้นที่สอดเข้ามาในที่ลับของเธอ
“ อีกนิดครับ จะ...เสร็จแล้ว ” อีกคนพูดน้ำเสียงเหมือนหอบหืด น้ำเสียงไม่เต็มปาก
“ อะ เจ็บ อื้อ~ ” พอเขายื่นมือผ่านผ้าที่กั้นมา เธอถึงได้รู้สึกว่ามันแปลกมากๆ เพราะมือเขานำมาเคล้นสองเต้า
' พรึ่บ '
เธอดึงผ้าออก ก็เห็นทุกอย่างคาตา เพราะเธอกำลังโดนกระทำ อีกคนกำลังโยกท่่อนล่างเข้าออก
“ กรี๊ดดด ไม่ค่ะ พี่โดม อย่านะคะ พี่คิรินช่วยพริ้งด้วย อุ้บส์~ ”
เธอโวยวายยังไม่เสร็จก็โดนอีกฝ่ายปิดปากด้วยปากของเขา มือเล็กทุบ'อก'แกร่งไปด้วย พยายามเคลื่อนย้ายสะโพกหนี แต่ด้วยขาที่อยู่บนขาหยั่งอยู่ มันเลยไม่สะดวก ก็เลยถูกกระทำยำยีต่อไปเรื่อยๆ เธอไม่คิดว่าคนเป็นหมอจะทำแบบนี้ เลิกกันไปแล้วตั้งนานก็ไม่สมควรทำ
เธอพยายามดิ้น ไม่เคลิ้มตาม น้ำตาก็ไหลไม่หยุด แต่เขานี่สิกระแทกไม่หยุดเลย เหมือนจะอดอยากเรื่องอย่างว่ามานานแรมปี เหมือนเสือหิวกระหาย
เธอยิ่งดิ้นยิ่งเหนื่อยและเจ็บขา เลยต้องนิ่งให้เขาทำให้พอใจ แต่ใครจะรู้ว่าร่างกายของเธอจะเคลิ้มตาม จนเกร็งกระตุก และเขาก็ตามมาติดๆ เขาถอดแก่นกายออกมาพ่นน้ำสีขาวข้างนอก
“ พริ้งไม่คิดว่าพี่จะกล้าทำแบบนี้กับคู่หมั้นของเพื่อนตัวเองเลยนะคะ อึก ~ ” เธอยกขาลง มันชาไปหมดช่วงท่อนล่าง
“ หึ พี่ไม่คิดเลยว่าของพริ้งมันจะยังน่าเอาเหมือนตอนนั้นเลย ”
“ พี่ยังหื่นเหมือนเดิมเลยนะคะ หื่นจนไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำไปมันผิดมหันต์ ”
“ ผิดก็ว่าไปตามผิด พี่ขอโทษแล้วกัน พอดีไอ้เจ้ายักษ์ของพี่มันยังจำกลีบอวบอูมของพริ้งได้ ว่าเคยเป็นคนแรกของพริ้ง มันเลยอดใจไม่ไหวนะ ”
“ ไอ้คนลามก! ” เธอพูดจบลุกขึ้นยืนง้างมือขึ้นหมายจะตบหน้าอีกฝ่าย แต่โดนจับไว้เสียก่อน
“ ถ้าไม่อยากให้ไอ้คิรินรู้ ก็อยู่เงียบๆไป พี่ไม่บอกเรื่องนี้กับใครหรอก แต่ถ้าพริ้งดื้อเมื่อไหร่ พี่อาจจะหลุดปากก็ได้นะ ”
“ ไม่นะ ฮื่อๆ พี่โดมรังแกกันเกินไปแล้วนะ พี่จะแบล็กเมลพริ้งเหรอ พี่ยังเป็นลูกผู้ชายอยู่ไหม! ”
' ปึก ปึก ' มือเล็กทุบอกแกร่งรัวๆจนอีกฝ่ายจับไว้อีกข้าง
“ พี่คิดถึงพริ้งนะ เลิกกับไอ้คิรินแล้วมาคบกับพี่ดีกว่า ไอ้คิรินมันไม่ได้ดีอย่างที่พริ้งคิดหรอกนะ ”
“ ไม่ค่ะ พริ้งไม่ชอบพี่ พี่นิสัยไม่ดี พี่มันเลวทราม ”
' พรึ่บ ' ร่างบางถูกอีกคนผลักไปชนกับผนังห้องแล้วมาประชิดตัว อีกฝ่ายจ้องตาเธอ มือหนายกขาเรียวขึ้นหนึ่งข้าง
“ ไม่นะคะ อย่า ” เพราะรู้ว่าจะโดนอะไรอีก ก็เลยเอ่ยห้าม
“ หึ ถ้ายังว่าพี่ไม่เลิก พี่จะทำอีกรอบ ”
“ อึก ไม่แล้วค่ะ พี่โดมพอเถอะ พริ้งจะไม่พูด จะไม่เอาผิดอะไรพี่ แต่พี่ช่วยปล่อยพริ้งไปนะคะ พริ้งกำลังจะแต่งงานกับพี่คิริน พริ้งไม่อยากให้พี่คิรินรู้เรื่องนี้ค่ะ ”
“ ไม่ใช่ว่ามันจะไม่ได้นะ พี่รับปากได้ แต่พริ้งต้องยอมพี่อีกครั้ง รับรองว่าพี่จะไม่ยุ่งกับพริ้งอีก ” เขาผละจากตัวเธอ
“ อึก พี่เห็นแก่ตัว ฮื่อๆ ปล่อยพริ้งไปเถอะ พริ้งไม่อยากทำผิดต่อพี่คิรินแล้วค่ะ นะคะๆถ้าพี่ไม่ฟัง พริ้งจะตะโกนให้คนช่วย ” เธอพนมมือขึ้นไหว้ แต่อีกฝ่ายดูท่าจะไม่ยอม
“ ร้องสิ ร้องให้คนช่วย เดี๋ยวก็มีคนแห่มาดูหนังสดกัน ”
“ ฮื่อๆ พี่โดม พริ้งกำลังจะแต่งงานกับเพื่อนพี่นะคะ ”
“ รู้น่า ไม่ต้องย้ำ ไหนๆเธอก็เสียให้พี่ี่แล้วหนึ่งครั้ง อีกครั้งจะเป็นไรไป ”
' เพี๊ยะ ' มือเล็กฟาดลงบนใบหน้าคมอย่างแรงเพื่อเรียกสติ แต่อีกฝ่ายหันมาแสะยิ้ม แล้วกระโจมเข้าใส่ จับเธอแก้ผ้า เขาก็กระทำอย่างป่าเถือน ทั้งที่ตอนนี้อยู่ในห้องตรวจ เขาไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ?
เธอนอนร้องไห้ สะอื้นเบาๆกับการกระทำอันชั่วช้าของเขา อีกคนดูจะมีความสุขกับร่างกายของเธอมากๆ เขาลูบไล้ทุกส่วนอย่างหลงไหล พรมจูบไปทั่ว จนเธอนึกรังเกียจร่างกายตัวเองแล้ว
11 : 00 น.
เขานั่งรอพริ้งไปเรื่อย ไม่ได้โทรกลับหาอีกคน เพราะคิดว่า ถ้าทำแบบนั้นเธอคงได้ใจ
“ ไอ้คิริน ” ไอ้หมอออกมาเรียก เขาก็เดินตามไป
“ แล้วพริ้งล่ะ ”
“ พอดีตรวจเยอะไปหน่อย พริ้งเลยอ่อนเพลีย เธอของีบ ”
“ อ่อ ”
“ พี่คิรินคะ ” น้ำเสียงแหบแห้งของอีกฝ่ายดังขึ้น เขาตกใจนะ ว่าเธอใช้เสียงทำอะไร ทำไมน้ำเสียงถึงได้เปลี่ยนไปอย่างนี้
เขาเดินไปตรงที่มีผ้าม่านกั้นหมด แล้วเปิดออก ก็ตกใจแหละ ใบหน้าอีกฝ่ายซีดเซียว ดวงตาแดงกล่ำ มันเกิดอะไรขึ้นวะ
“ พอดีตรวจหลายอย่าง มันก็มีเจ็บบ้าง น้องเขาก็เลยร้องไห้ และใช้เสียงมากไป แต่มึงไม่ต้องห่วง เย็นๆ ก็กลับบ้านได้แล้ว ” มันทำสมจริงมากเลยนะ เขาก็แค่ให้ตรวจเล็กๆน้อยๆแล้วออกเอกสารให้แค่นั้นเอง แต่ก็ดี ให้สมกับเงินที่จ้างมันหน่อย
“ เออๆ งั้นกูฝ่ายพริ้งด้วยนะ กูต้องไปทำงาน เดี๋ยวมารับตอนเย็น ”
“ เออ ได้สิ ”
“ ไม่ค่ะ พี่คิรินอยู่กับพริ้งนะคะ พริ้งต้องการพี่ ”
ครืดดด ครืดดด
“ พี่ขอรับสายแป๊บ ” เขาเห็นเบอร์แปลกโทรเข้ามา กลัวจะเป็นเรื่องที่บริษัทก็เลยกดรับสายทันที
(“ ฮัลโหล คิรินพูดครับ ”)
(“ อึก พี่คิริน ช่วยด้วย ช่วยทรายแก้วด้วย อึก หนูโดนพ่อกับแม่และพี่สาวจับมาขายให้เสี่ยค่ะ ฮื่อๆ ช่วยหนูด้วย ”)
ตู๊ดๆ สายก็หลุด เขากดโทรกลับไป ก็โทรไม่ติดแล้ว เขาร้อนใจสุดๆบวกกับโมโหด้วย รู้ว่ากลับบ้านไปมีแต่เรื่องจะกลับไปทำไมวะ แม่งเอ้ย สร้างปัญหาอีกแล้ว แต่ก็ช่างมัน!
เขาพยายามจะไม่สนใจ เดินกลับไปหาพริ้งอีกครั้ง เธอจับมือเขาไว้ แต่ตอนนี้หัวใจเขากลับไม่เป็นสุขเลย
🍒_______🍒
นามปากกาธัญญวรินทร์
- ผู้เขียน
