บทที่ 9 ไปอยู่ด้วยกันไหม
1145 คำ
บทที่ 9 ไปอยู่ด้วยกันไหม
19 : 50 น.
พอถึงอพาร์ทเม้นท์หญิงสาวรีบอาบน้ำอาบท่าแล้วมานั่งครุ่นคิดอยู่หน้าโต๊ะแป้งถึงเรื่องราวในวันนี้
ถ้าน้ำฟ้าไม่พูดเรื่องท้อง เธอคงไม่คิดหนักขนาดนี้และคงไม่ไปตรวจ ผลปรากฏว่าเธอท้องจริงๆ เป็นท้องที่ไม่รู้ตัวเลยถ้าไม่มีอาการออกมา
“ เฮ้อ~ ชีวิตฉันยังต้องเจออะไรที่หนักกว่านี้อีกไหมเนี่ย ” พูดไปน้ำตาก็ไหล ไม่อยากจะร้องไห้หรอก แต่ก็อดไม่ได้ มันอ่อนไหวเหลือเกิน
แค่คิดว่าท้อง ถ้าเขาคนนั้นได้รู้คงไม่สนใจเธอแล้ว ข้อตกลงคงเป็นโมฆะ ทุกอย่างก็คงจะดีมั้งสำหรับเธอ แล้วต้องโทรหาเขาไหม หรือรอเขามาเอง แต่ช่วงนี้เขาน่าจะยุ่งล่ะมั้ง
บ้านคะนึงหา
“ คุณแม่ว่าอะไรนะคะ ”
“ หนูพริ้งฟังไม่ผิดหรอกลูก แม่อยากอุ้มหลานแล้ว ”
“ เอ่อ... ”
“ แม่ครับ ผมยังไม่รีบ ผมอยากหาเงินให้เยอะกว่านี้อีก ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมครับ ”
“ ไม่ใช่ว่าแกรอแม่นั่นอยู่นะคิริน ยังไงแม่ก็ไม่ชอบมัน แกดูสิที่แม่มันทำกับพ่อแกอะ ”
“ แม่ไม่ต้องย้ำผมหรอก ผมรู้ว่าใครเป็นคนทำพ่อ ผมไม่มีทางลืมหรอก และผมก็ไม่พาลโกรธใครเขาไปทั่วด้วย ”
“ แกอย่ามาเถียงแม่นะคิริน ”
“ ผมแค่บอกครับไม่ได้เถียง แม่ให้ผมหมั้น ผมก็ทำตามแล้ว แม่ยังไม่พอใจอีกเหรอ ”
“ ทำไมแกพูดแบบนี้ฮะ ”
“ ผมพูดเรื่องจริงครับ ผมเหนื่อย ผมขอไปพักก่อนนะครับ ” ชายหนุ่มรู้สึกเบื่อไม่อยากพูดเลยหนีขึ้นชั้นบนไป ส่วนคู่หมั้นช่างมัน เธอมีมือมีเท้าก็คงกลับบ้านเองได้
“ แกจะไปไหนอีกคิริน ” ขนาดว่าเขานอนรอให้สามทุ่มแล้วนะ แม่ยังไม่เข้านอนอีก
“ ผมมีนัด ”
“ นัดกับใครอีก ”
“ แม่ให้เวลาส่วนตัวผมบ้างสิ อย่าบังคับผมทุกเรื่องได้ไหม ”
“ แกกำลังจะแต่งงานแล้วนะ ”
“ ผมแค่หมั้น ไม่ได้บอกจะแต่งนะครับ ”
“ แต่ฉันจะให้แต่งเร็วๆนี้ ไม่งั้นหนูพริ้งจะหลุดมือไปได้นะ แกก็รู้ว่าบ้านหล่อนรวยระดับไหน ”
“ ผมยังยืนยันคำเดิมว่ายังไม่พร้อมจะแต่ง ”
“ ทำไม แกจะกลับไปหานังนั่นอีกเหรอ ตอนนี้บ้านมันล้มละลายไปแล้วนี่น่า ”
“ ผมเบื่อ ผมแค่อยากหาอะไรแก้เครียด แล้วผมจะกลับมานะครับพรุ่งนี้ ”
เขาพูดจบรีบออกไปขึ้นรถทันที มุ่งตรงไปยังอพาร์ทเม้นท์ เรื่องตอนบ่ายยังคงวนเวียนในหัว ไม่รู้จริงเท็จว่าเธอคนนั้นท้องหรือไม่
23 : 15 น.
มาถึงดึกไปหน่อยเพราะมัวแต่วนรถไปมา ก็แม่สั่งคนคอยติดตาม กว่าจะสลัดหลุดมันไม่ง่ายเลย
' ก๊อกๆ ก๊อกๆ '
คงยังไม่นอนนะ หรือนอนไปแล้วคงไม่ตื่นยากหรอกใช่ไหม
' ก๊อกๆ ก๊อกๆ '
' แอ๊ด ' คนด้านในเปิดประตูแค่นิดเดียวแล้วเอาหน้าออกมา พอเห็นเขาทำหน้าตกอกตกใจแล้วยอมเปิดประตูให้
“ เอ่อ...มีอะไรหรือเปล่าคะ ”
“ ฉันมาหาเธอ ฉันต้องมีอะไรล่ะ ถามได้ ”
“ ค่ะ ทำไมมาดึกจังคะ ”
“ เธอยังไม่นอนเหรอ แล้วนี่ยังกินอะไรอยู่อีก ”
“ พอดีหิวก็เลยไปเซเว่นมาค่ะ ”
“ ไม่กลัวอ้วนเหรอ ? ”
“ ... ” หญิงสาวนิ่งไม่ตอบ
“ หรือเธอจะ.... ” เขามองท้องของคนตรงหน้าทันที
“ ค่ะ ฉันท้อง ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันลืมกินยาจริงๆ ฉันไม่โทษคุณหรอก ”
ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นนิ่งเงียบไปเลย เพราะรู้ว่านั่นคือเลือดเนื้อเชื่อไขของตนเอง
“ เอ่อ...ถ้าคุณจะไล่ฉันออกจากที่นี่ ฉันจะไปให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ ”
“ ... ” เขายังคงนิ่ง
“ ถ้าคุณไม่พอใจคุณจะดุด่าว่ากล่าว ฉันก็ไม่เถียงค่ะ ”
“ ... ”
“ หนี้ที่ติดคุณ คุณคิดมาได้เลย เดี๋ยวฉันจะหามาคืนนะคะ แต่ขอเป็นผ่่อนได้ไหม ”
“ ... ”
“ เอ่อ...คุณคะ ”
“ เงียบสักครู่มันจะตายไหมฮะ ” หญิงสาวตรงหน้าเงียบปากไปทันที แล้วเธอก็ลงไปนั่งที่พื้นเพื่อกินต่อ
ร่างสูงเดินไปนั่งที่ปลายเตียงมองอีกคนที่กินอย่างเอร็ดอร่อย กินมูมมาม มองแบบไม่เบื่อ ต่อให้เลอะเทอะไปหมดก็เถอะ
“ กินด้วยไหมคะ ” จู่ๆก็ถูกเชิื้อเชิญ เขารีบเบือนหน้าหนี
“ เธอกะจะจับฉันอยู่แล้วใช่ไหมทรายแก้ว ”
“ ปะ...เปล่านะคะ เป็นความสะเพร่าของฉันเอง ขอโทษด้วยนะคะ ฉัน...ฉันไม่รู้ว่ามันจะท้อง ”
“ อืม ” จากที่มองสายตานั้นก็รู้ว่า เธอคนนั้นพูดจริง ไม่โกหกแน่นอน
“ คุณจะนอนที่นี่ไหมคะ ”
“ อืม ”
“ เอ่อ...แต่ที่นอนมันไม่พอนะคะ ฉันยังไม่ซื้อที่นอนสำรองมาเลย ”
“ ทำไมต้องมีสำรอง นอนด้วยกันมันจะตายเหรอ? ”
“ แต่ฉันท้้องอยู่นะคะ ”
“ ใครบอกว่าท้องแล้วทำไม่ได้ล่ะ ”
“ เอ่อ...แต่ฉันกลัวเจ็บนะคะ ”
“ ฉันลดหนี้ให้เธอไปสองเดือน เธอจะไม่ให้ฉันได้อะไรจากเธอบ้างเหรอ? ”
“ คะ? ”
“ ถึงฉันจะไม่มาหา แต่ตามสัญญาฉันก็ต้องจ่ายเงินเดือนอยู่ดี หนี้เธอลดไปแล้วสี่หมื่นเชียวนะ ”
“ อ๋อ ค่ะ ”
“ รีบกินรีบไปอาบน้ำสิ ”
“ คงไม่ได้หรอกค่ะ กินเสร็จต้องรอให้ย่อยก่อน ถึงจะอาบน้ำได้นะคะ ”
“ เรื่องเยอะจริงๆ ”
“ ว่าแต่คุณไม่โกรธเหรอคะ ”
“ เรื่องอะไร ”
“ ที่ฉันท้องไงคะ ”
“ ไม่หรอก ในเมื่อท้องไปแล้ว โกรธไปเด็กจะหายไปเหรอ? ”
“ ขอบคุณนะคะ ”
“ เรื่องอะไรอีกล่ะ ”
“ ก็เรื่องที่คุณไม่โกรธไงคะ ”
“ โอ๊ย จะบ้าตาย พูดวกวนไปอยู่ได้ ”
“ เอ่อ...ที่คุณหายไป คุณไปไหนเหรอคะ ”
“ มันธุระกงการอะไรของเธอหรือเปล่าล่ะ ที่ฉันหายไป ”
“ ปะ...เปล่าๆค่ะ ”
“ งั้นก็หยุดถามได้แล้ว ”
“ ค่ะ ” หลังจากนั้นเธอก็กินต่อไปสักพัก ถึงได้ลุกขึ้นเก็บของ แล้วเดินวนไปมาจนลายตา
“ ทำอะไรของเธอ ”
“ ก็เดินให้มันย่อยไงคะ ”
“ ไปเดินข้างนอกไป๊ ลายตาชะมัด ”
“ แต่คุณเล่นมือถืออยู่นะคะ ”
“ หางตาฉันมันเห็นนี่น่า ”
“ คุณนี่จอมโวยวายเหมือนกันนะคะ ”
“ เธอว่าฉันเหรอ? ”
“ เปล่าค่ะๆ ”
“ ท้องกี่เดือนแล้ว ”
“ หมอบอกเจ็ดสัปดาห์แล้วค่ะ ”
“ ใกล้สองเดือนแล้วสิ ”
“ ค่ะ ”
“ อยากไปอยู่บ้านฉันไหม ”
“ ... ” หญิงสาวนิ่งไปเลย เมื่อเจอคำถามนี้
🍒_________🍒
นามปากกาธัญญวรินทร์
- ผู้เขียน
