หลันถังหันมองหน้าชายหนุ่มตามสัญชาตญาณเมื่อได้ยินคำนั้น ก่อนมองตามสายตาเขาแล้วรีบยกแขนขึ้นปิดบังซาลาเปาของตนเองจากสายตาของชายหนุ่ม
“คนบ้า! มองอะไรของคุณคะ”
“อะแฮ่ม ผมไม่ได้ตั้งใจมอง” เทียนซวี่กระแอมในลำคอใบหน้าแดงก่ำ ค่อย ๆ ลามไปถึงใบหู
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉัน…” หลันถังรู้สึกว่าชายหนุ่มตรงหน้าอันตรายจึงต้องการหนีไป แต่เทียนซวี่กลับดึงข้อมือของเธอเอาไว้ ทำให้ร่างของทั้งคู่ขยับเข้าใกล้กันเล็กน้อย
เมื่อรู้สึกตัวเขาก็รีบปล่อยมือและกล่าวขอโทษ
“ขอโทษ ผมแค่ยังพูดไม่จบ นั่งลงก่อน”
หลันถังกลัวจะโดนชายหนุ่มจับตัวไว้อีกจึงได้นั่งลงเงียบ ๆ เธอสังเกตแล้วว่าคนตรงหน้าดูต่างจากหัวหน้าจ้าว และจ้าวปิงฉือจริง ๆ ตอนนี้เธอต้องอยู่ร่วมกันกับเขาอย่างระมัดระวังมากขึ้นจนกว่าจะรู้โฉมหน้าที่แท้จริงของเขา
“ผมมีแผนการของตัวเอง ถึงได้ขอคุณแบบนั้น แม้ว่าเราจะแต่งงานกันเพราะถูกจับคลุมถุงชน แต่เชื่อเถอะว่า
