หลันถังรีบวิ่งผ่านตามเทียนซวี่ออกไปอีกด้านของถนน แต่ภาพที่เธอเห็นคือพวกตำรวจกำลังรังแกแม่ม่าย และเด็กเล็กสองคน พวกมันเตะและทำร้ายเด็ก รวมถึงแม่ที่เอาตัวมาบังลูก ๆ ของเธอ ก่อนจะได้ยินเสียงของพวกนั้นโวยวาย
“ไอ้พวกหัวขโมย คิดมาหยิบอาหารบนถนนอีกแล้ว รีบไปให้พ้นทางเดี๋ยวนี้เลย”
“นายท่านอย่าทำร้ายลูกของดิฉันเลย พวกเขาแค่หิวเกินไปเท่านั้น ฉันจะพาพวกเขากลับบ้านและสั่งสอนไม่ให้ออกมาเตร็ดเตร่อีกแล้ว ฉันสาบาน”
ผู้เป็นแม่อ้อนวอนขอร้องทั้งน้ำตาเพื่อให้เจ้าหน้าที่พวกนี้ปล่อยลูกของเธอไป
หลันถังเห็นดังนั้นก็เบือนหน้าหนี แม้อยากเข้าไปช่วยแต่ลำพังตัวเองที่ไม่มีอำนาจอะไร จึงไม่กล้ายื่นมือไปยุ่ง แต่ยังมองรอบ ๆ ว่าพอมีอะไรที่ช่วยได้บ้าง
“เฮ้ย ตีเด็กขนาดนั้นทำไม เด็กคนนี้ขโมยของพวกแกรึยังไง”
เสียงชายหนุ่มที่คุ้นหูดังขึ้นทำให้หลันถังหันกลับไปมอง ภาพที่เธอเห็นคือสามีในนามของตนเอง เดินเข้าไปและยืนขวางเท้าคนท
