เมื่อกลับมาถึงบ้านหลันถังเห็นอาหารวางไว้บนโต๊ะก็ประหลาดใจ เพราะมีเป็ดปักกิ่งที่หากินได้ยากอยู่ด้วย อีกทั้งยังต้องต่อแถวซื้อกว่าจะได้มาซึ่งใช้เวลาไปไม่น้อย แค่มีเงินก็คงไม่สามารถกินได้ง่าย ๆ แน่
เมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะก็พอจะรู้ว่าเทียนซวี่ไม่ได้ออกจากบ้านจ้าวตัวเปล่าอย่างที่คิด เขาน่าจะยังพอมีเงินอยู่บ้าง แบบนี้พวกเครื่องเรือนในบ้านเธอก็คงไม่ต้องกลัวว่าจะถูกขายอีกต่อไปแล้ว
“กลับมาแล้วเหรอ มาเถอะเรามากินข้าวกันก่อน”
ทันทีที่เห็นหน้าภรรยาตนเองกลับมาถึงแล้ว ชายหนุ่มจึงเรียกให้มากินมื้อเย็นด้วยกัน
“คุณซื้ออาหารมาทำไมเยอะแยะ ใช้เงินสิ้นเปลืองจริง ๆ” แม้จะรู้สึกดีใจเล็กน้อย แต่ปากของเธอก็ไวไปสักหน่อยจึงอดพูดจาร้ายกาจใส่อีกฝ่ายไม่ได้
“ไม่เป็นไร ๆ ภรรยาคนเดียวทำไมผมจะเลี้ยงไม่ได้”
“ฉันไม่กินข้าวของสกุลจ้าวหรอกนะ ถ้าคุณกลับไปอ้อนวอนขอให้พ่อเลี้ยงดูล่ะก็ ฉันยอมอดตายเสียยังดีกว่า” หลันถังไม่ได้มองเ
