ตอนที่ 37 คนเห็นแก่ตัว

1158 คำ

“อีหวานไม่ว่าไปที่ไหนมึงก็คิดถึงเขาทั้งนั้นแหละ เพราะใจมึงคิดถึงเขา กูว่ามึงไม่ต้องคิดมาก ถ้ามึงไปแล้วคิดถึงเขามาก ๆ ก็ให้มึงรู้ว่ามึงรักเขามากแค่ไหน มึงจะได้กลับไปสู้ไง มึงยังไม่มีโอกาสได้สู้เลย ตอนนี้เราแค่หนีมาตั้งหลัก ถ้ามึงพร้อมสู้แล้วเราค่อยกลับไป” ชาร์มมี่พูดขึ้นพร้อมทั้งบีบมือเพื่อน ทั้งสามสาวกอด พริณตาแน่น ทั้งหมดร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร “กูว่าคืนนี้เราไปนอน ที่ไร่ชาเลยดีกว่า” นีน่าบอก เพราะถ้าไปเที่ยวดอยตุงแล้วต้องกลับมานอนที่โรงแรมนี้อีก ก็วนไปวนมา ไร่ชาอยู่ทางเดียวกันกับดอยตุง “อืม ก็ได้” พริณตาพยักหน้าเห็นด้วย เธอจะใช้เวลานี้ในการทบทวนความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขา ดอยตุง เป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังของจังหวัดเชียงราย ทั้งสี่คนนั่งอยู่ในสวนดอกไม้ของพระตำหนักดอยตุง ดอกไม้และบรรยากาศสวยมากทำให้ทั้งหมดเพลิดเพลินกับบรรยากาศตรงหน้า พอจะลืมเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจได้บ้าง ลงมาจากด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม