“หมายถึงเงินในบัญชีธนาคารใช่ไหม” พริณตาถามขึ้น
“เออ นั่นแหละ”
“มี ๆ นึกว่าติดตัวตอนนี้ ไม่มี ไม่ได้กดเงินสดมาเลย” พริณตาตอบอย่างงง ๆ สติเธอยิ่งไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวอยู่ด้วย
“มึงไม่ได้กวนตีนกูใช่ไหม มีเท่าไหร่” พิชชี่ถามต่อ
“น่าจะสักสอง สามล้านมั้ง” พริณตาตอบ ทำตาปริบ ๆ เงินที่เธอทำงานมาตลอดสี่ปี กับเงินเดือนที่พฤกษ์ให้เธอ เธอแทบจะไม่ได้จ่ายอะไรเลย เก็บไว้ในบัญชีเท่านั้น
“อีดอกรวยกว่ากูอีก” ชาร์มมี่บ่นขึ้นอย่างไม่จริงจัง
“ถ้ามึงต้องเลิกกับเขาจริง มึงก็ไม่ลำบากหรอกหวาน กูว่าไหน ๆ มึงก็ไม่มีเรียนแล้วไม่ใช่เหรอเทอมนี้ หลบไปพักใจก่อนไหม ถ้าเขารักมึงจริง เขาก็ต้องตามหาหรือรอมึง” พิชชี่พูดขึ้นพร้อมทั้งจับมือพริณตาที่ตอนนี้ก็ยังร้องไห้ไม่หยุด
“เฮ้ย พิชชี่มึงจะไม่ให้หมอเขาได้มีโอกาสได้อธิบายบ้างเหรอ นี่เราฟังจากคนอื่นแล้วก็เอามาตัดสินหมอแล้ว” นีน่าเอ่ยแย้งขึ้น
“นั่นสิ คนเราเป็
