เที่ยงของอีกวัน...
"อื้ม..."เสียงครางต่ำในลำคอของปราณเอ่ยขึ้นทันทีที่ค่อยๆปรับสายตาให้รับกับแสงที่สาดเข้ามาในห้อง "เชี้ย!..."สายตาของปราณหันไปมองนาฬากาข้างๆหัวเตียงก็ต้องตกใจกับเวลาที่ตอนนี้มันสายแล้ว โชคดีที่วันนี้เขาหยุดงาน ไม่งั้นคงแย่แน่ๆ แม้จะเป็นเจ้าของโรงพยาบาลแต่เรื่องหน้าที่ก็สำคัญเช่นกัน ร่างสูงหันไปมองยังด้านข้างที่มีร่างเล็กนอนหลับตาพริ้มอยู่ ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำเล็กน้อย เนื้อตัวมีรอยแดงจางๆที่เขาทำเอาไว้เต็มหน้าอก "จะรอดไหมวะเนี้ย...ไม่ใช่ตื่นมาไล่หนีออกจากห้องนะ"ปราณเอ่ยถามตัวเองอย่างนึกหวั่น กลัวว่าร่างบางจะตื่นมาโวยวายเขา แล้วเกลียดเขาที่ไม่ยอมหักห้ามใจตัวเองให้มากกว่านี้
มือหนาเอื้อมไปลูบไล้ใบหน้าสวยนั้นอย่างแผ่วเบา ตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นขึ้นมันยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าเขาหลงรักเธอเข้าแล้วจริงๆ หลงรักจนยากที่จะถอนตัว แต่แล้วความร้อนบนร่างกายของเพียงฝันก็แผ่ซ่านจนทำให้ปราณรีบชั
