รักมัดใจนายวายร้าย

ข้อตกลง

"แล้วปรายต้องทำอะไรบ้าง...แต่เดี๋ยวก่อนสั่งไปหรือยัง!!"ปรายฟ้าเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจว่าพี่ชายของเธอไม่ได้ตุกติก

"เรียบร้อย...นี่หลักฐานการซื้อ...อีก1อาทิตย์ของถึงไทยไปเอาที่ศูนย์ได้เลย"ปราณโชว์หลักฐานให้น้องสาวดู

"ค่อยน่าช่วยหน่อย...มาทำข้อตกลงกันก่อน"

"ว่ามา..."

"ข้อที่1...ห้ามทำอย่างว่ากับเพื่อนปรายโดยที่เพื่อนปรายไม่สมยอม"

"ได้!!"ปราณเอ่ยอย่างมั่นใจ เพราะเขาไม่เคยบังคับขืนใจใครอยู่แล้ว เพราะส่วนใหญ่ก็สมยอมพร้อมใจให้เขาเองทั้งนั้น

"ข้อ2...ถ้าจะไปไหน...ทำอะไรต้องถามความสมัครใจฝันก่อนและต้องรายงานบอกปรายด้วยให้ปรายรู้"

"ทำไมต้องบอกขนาดนั้น...เป็นน้องหรือผู้คุมขัง?"ปราณเลิกคิ้วมอง

"ก็เป็นห่วงเพื่อน...แล้วดูเฮียสิ...ไว้ใจได้ที่ไหน"

"เฮ้อ...วุ่นวายชิบ...เออๆๆ...มีอะไรอีกไหม?"

"3...ระหว่างที่จีบเพื่อนปราย...ห้ามยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นแบบว่าห้ามทำเรื่องอย่างว่ากับใครทั้งนั้น"

"ปราย!!!...ฆ่าเฮียเถอะถ้าจะห้ามเรื่องอย่างว่า...ปรายก็รู้เพื่อนปรายคงไม่ให้แน่ๆ...แล้วแบบนี้จะปลดปล่อยที่ไหน!!"ปราณเริ่มโวยวาย

"เห็นไหมแค่นี้ยังทนไม่ได้เลย...แล้วปรายจะมั่นใจได้ยังไงว่าเฮียจะจริงใจกับเพื่อนปรายจริงๆ...เพราะเฮียมันไม่น่าไว้ใจแบบนี้ไง!!...เอาไง?...ปรายไม่ช่วยก็ได้นะ"ปรายฟ้าเอ่ยย้ำเพื่อให้ปราณถอนตัว เพราะเธอเองก็ห่วงเพื่อนเหมือนกัน ไม่ได้อยากให้มาเสี่ยงกับพี่ชายตัวร้ายของเธอ แต่ในเมื่อกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดมันค้ำคอ เลยต้องจำใจช่วย และก็ต้องสร้างเงื่อนไขขึ้นมาเพื่อให้พี่ชายถอนตัว

"เฮ้อ...เสียเชิงชายชิบหาย...เออๆจะอดทน...จะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น"ปราณรับปากแบบปัดๆ

"ถ้าปรายหรือฝันจับได้ว่าเฮียไปวุ่นวาย หรือมีใครมาวุ่นวายกับเฮีย...ข้อตกลงเป็นโมฆะและห้ามมาวุ่นวายกับเพื่อนปรายอีกโอเค๊!!"

"คิดถูกคิดผิดวะกู...ที่มายุ่งกับคนนี้!"ปราณสบถกับข้อตกลงของน้องสาว ที่ไม่รู้ว่าจะหวงเพื่อนอะไรขนาดนั้น ทำอย่างกับเพื่อนของเธอไม่เคยไปได้ โตๆกันแล้วไม่ใช่เด็กๆจะมาหวงของสงวนอะไรขนาดนั้น

"ถอนตัวก็ได้...ไม่ว่ากัน"ปรายฟ้ายังคงย้ำคำเดิมอีกครั้ง

"ไม่ถอน!!"

"อย่าคิดเล่นๆกับเพื่อนปรายเชียวนะ...เฮียก็เฮียเถอะถ้าเพื่อนปรายต้องร้องไห้เพราะเฮีย...ปรายนี่แหละจะฆ่าเฮียเอง!!"

"นี่เฮียนะปราย...ปรายเห็นเพื่อนดีกว่าเฮียหรอ?...อะไรวะ...สายเลือดเดียวกันแท้ๆ...ตอนเด็กๆที่เฮียแบ่งไอติมให้กิน...ไอติมแท่งนั้นไม่ทำให้ปรายรักเฮียขึ้นมาเลยหรือไง"อยู่ๆก็ทวงบุญคุณเรื่องไอติมซะงั้น

"ไอติมอะไร กัดไปเกินครึ่งแล้วถึงยอมแบ่ง...ไม่ต้องทำเป็นทวงบุญคุณ...ไม่สนใจ!!"

"โห่...อะไรวะ"

"วันนี้ปรายจะไปนอนคอนโดกับปราย...เดี๋ยวให้ฝันทำกับข้าวเผื่อแล้วกัน...จะไปก็ไป...จะบอกฝันว่าเลี้ยงตอบแทนเรื่องคอนโด...ตามนี้นะ!!"

"ให้มันได้แบบนี้..."ปราณลุกขึ้นยืนก่อนจะขยี้ผมนุ่มๆของปรายฟ้าเบาๆอย่างเอ็นดู

"เฮีย!! ผมยุ่งหมดแล้วเนี้ย!!"ปรายฟ้ามองพี่ชายตาเขม็ง ส่วนปราณก็ยกยิ้มอย่างพออกพอใจก่อนจะเดินออกจากร้านไป แต่ก่อนจะออกไปก็แอบลอบมองร่างเล็กใบหน้าสวยหวานที่กำลังง่วนอยู่กับการทำงาน และยังคงเมินเขาอยู่อีกตามเคย แม้จะมีแวบหนึ่งที่สายตาของเขาและเธอจะสบประสานมองกัน แต่เธอก็เลือกที่จะเบนสายตาไปมองทางอื่นด้วยความเย็นชา

1 ทุ่มตรง

"ปราย!! ปราย...ปรายฟ้า!!!"เพียงฝันเอ่ยเรียกเพื่อนที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะกลม

"ห๊ะๆๆๆ...ว่าไงนะ!!"ปรายฟ้าสะดุ้งดื่นขึ้นมา

"หึๆ...เลิกงานแล้ว...ไปกัน...ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องมารอ...ดีนะวันนี้ฉันเลิกเร็ว...ไม่งั้นคงได้นอนรอถึง4-5ทุ่มแน่ๆ"

"อย่าบ่นได้ไหม...บอกแล้วไงว่าไม่ได้ลำบาก...จะไปนอนด้วย"

"ทำตัวอย่างกับรอแฟน...นี่ฉันจะคิดจริงๆแล้วนะว่าแกคิดไม่ซื่อกับฉันน่ะ"เพียงฝันเอ่ยแซวเพื่อนรัก

"เห็นฉันแบบนี้...ฉันก็อยากมีผัวเหมือนกันนะแก...แต่ติดที่หาไม่ได้เนี้ยสิ...ไม่งั้นป่านนี้คงไปเฝ้าผัวและไม่มานั่งเฝ้าแกหรอก"ปรายกล่าวเชิงขำขัน

"รีบหาสิ...ฉันไม่เห็นแกจะสนใจผู้ชายคนไหนจนคิดว่าแกชอบผู้หญิงแล้วเนี้ย"

"หยุด!!...ฉันชอบผู้ชายจ่ะ...แต่แค่ยังไม่เจอที่ถูกใจ"เมื่อกลัวเพื่อนเข้าใจผิด เธอจึงรีบค้านความคิดของเพียงฝันเอาไว้

"ฉันล้อเล่น...ป้ะหิวข้าวแล้ว...วันนี้จะทำกับข้าวให้กิน...เอาแบบอร่อยเลียจานเลย"เพียงฝันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เพื่อน

"เออแก...จะเป็นอะไรป้ะ...ถ้าฉันจะชวนเฮียมากินด้วย...คือ...ถือว่าตอบแทนเรื่องคอนโด...ตามมารยาทอ่ะแก"แม้จะอึกอักไปหน่อย และไม่ค่อยอยากจะให้เพื่อนและพี่ชายได้อยู่ใกล้กันเท่าไหร่ แต่ในเมื่อรับสินบนไปแล้วจึงจำใจทำตามแผน

"อืม...เอาดิ...มีแกอยู่ด้วยยังไงก็หมดห่วง"ร่างเล็กตอบอย่างอารมณ์ดี ไม่ได้ดูเป็นกังวลอะไร อีกอย่างก็อย่างที่บอก ถ้าไม่ได้เขาวันนั้นเธอคงจะโดนแฟนเก่าข่มขืนไปแล้ว แถมก็เพราะเขาเธอถึงได้มีวาสนาได้อยู่คอนโดหรูๆแบบนั้น ทำอาหารเลี้ยงก็ไม่ใช่เรื่องที่รำบากอะไร