ฉินฝานหรูยังคงเก็บเศษกระดาษที่หลิวเจิ้งมอบให้ไว้ พร้อมกับความคิดมากมายที่ตีกันวุ่นอยู่ในหัวของเขา แต่สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจนในความคิดของเขานั้น ค่อนข้างมั่นใจว่าคนที่จะเอาแผนที่นี้ไปได้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งมีเพียงคนเดียวที่ดูจะเป็นไปได้มากที่สุด และมันก็ทำให้เขาระมัดระวังตัวเองมากขึ้น
“เมื่อคืนท่านหายไปไหนทั้งคืน ซินฟางรอท่านจนดึกดื่น” หญิงสาววิ่งออกมารับเจ้าหัวเมือง เมื่อเขาและขบวนเดินทางของเขากลับมาถึงตำหนักจินหลิง ฉินฝานหรูพยายามซ่อนความรู้สึกสงสัยในตัวของหญิงสาวเอาไว้ และพยายามจะทำตัวให้ปกติที่สุด
“เกิดเรื่องนิดหน่อย ก็เลยพักอยู่ที่ค่ายทหารในป่า” แม้ว่าฉินฝานหรูจะพยายามทำตัวให้เป็นปกติ แต่สายตาของเขาก็ซ่อนความกังวลไว้ไม่หมด อี้เหม่ยหลิงเห็นความผิดปกติบางอย่างในตาของเขา และนางก็คิดว่าเขาอาจจะไปรู้อะไรมา
“เช่นนั้นก็เชิญท่านพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ ซินฟางได้เตรียมอาหารเช้าไว้ร
