พอวาขยับตัวเมื่อรับรู้ถึงจุมพิตแผ่วเบาที่พรมลงมาบนหัวไหล่เปล่าเปลือย หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างเกียจคร้านก่อนพลิกกายหันกลับไปมองคนที่นอนตะแคงอยู่เคียงข้าง และตระกองกอดเธอเอาไว้ทั้งคืน
“ตื่นแล้วเหรอคะ?” เธอถามเพราะนี่มันยังไม่สว่างเลย คงสักตีสี่กว่าๆ เห็นจะได้ นับตั้งแต่วันที่เธอต้องกลับมาที่หมู่บ้านเพื่อรักษาอาการป่วยด้วยไข้ป่าของชาวบ้านคนหนึ่ง สุริเยนทร์ก็ทำตามที่เขาลั่นวาจาไว้ด้วยการเดินทางมาหาเธอและใช้เวลาร่วมกันแทบจะทุกคืน จนผู้นำหมู่บ้านแนะนำให้สองหนุ่มสาวแต่งงานกันให้เป็นเรื่องเป็นราวเพราะเห็นถึงความรักที่คนทั้งคู่มีต่อกัน
ทว่าคุณหมอสาวเลือกที่จะบ่ายเบี่ยง ด้วยความทรงจำเลวร้ายในครั้งอดีตยังคงตามหลอกหลอนทำให้เธอไม่กล้าไว้ใจผู้กองหนุ่มได้อย่างเต็มร้อย ขณะที่เขาก็ติดจะงอนๆ เธออยู่เหมือนกันที่เธอปฏิเสธข้อเสนอแนะนั้น
“คุณ... กลับไปอยู่ที่ค่ายกับผมได้ไหม? ผมไม่อยากอยู่ห่างจากคุณอีกแล้ว” เสี
