พรึ่บ!
"นี่ยังโกรธฉันอยู่เหรอ"
ใบหน้าของหญิงสาวชะโงกหน้าพร้อมกับส่งยิ้มเข้าหาอีกคนหนึ่งที่เดินมาด้วยกัน แต่ยังคงถามคำตอบคำเหมือนเดิมจนเธอถึงกับเบ้หน้าให้ทันที
"เลน่า!"
"ไม่ได้โกรธ แค่หงุดหงิด" เลน่าตอบเธอด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่สีหน้าบ่งบอกถึงความรำคาญอย่างชัดเจน
"นี่แหละที่เขาเรียกว่าโกรธ!"
ลาน่าเดินเคียงข้างฝาแฝดของเธอที่ชอบหลีกเลี่ยงคุยกับเธอตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาทั้งในมหาลัยที่คุยกันน้อยมาก พอเวลาเธอชวนไปไหนก็ปฏิเสธตลอดและเธอก็คิดว่าเรื่องที่เลน่าโกรธก็เพราะรับคนแปลกหน้าคนนั้นขึ้นรถมา
"ฉันก็แค่อยากช่วยเขาเอง ต่อไปจะระวังให้มากกว่านี้ โอเคมั้ย"
"ฉันจะโอเคมากถ้าเธอจะไม่มองโลกในแง่บวกมากเกินไป"
"หายโกรธได้แล้วน๊าาาา" เธอกอดแขนแล้วเอาหน้าถูอย่างออดอ้อน
"อืมๆๆ หายก็ได้"
"คิคิคิ น่ารักที่สุดเลย"
"ลาน่า! เลน่า! ทางนี้!"
เสียงเรียกจากเพื่อนของเธอที่ยืนอยู่ตรงทางออกของมหาลัยนั่นก็คื
