บทนำ สมใจรึยัง?
1052 คำ
พุฒิเมธ โชคอนันต์ทรัพย์ หรือพุฒ วัย 38 ปี ทายาทคนเดียวของเหมืองโชคอนันต์ทรัพย์ที่ขึ้นชื่อว่าร่ำรวยที่สุดในจังหวัดกาญจนบุรีและเป็นเหมืองแร่ที่มีผลกำไรเยอะที่สุดในแต่ละปี และตระกูลโชคอนันต์ทรัพย์ก็รวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศด้วย แน่นอนใครก็อยากจะเป็นสะใภ้ของนายเหมืองเมธีกับคุณนายเพรี แต่มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่นายเหมืองเมธีกับคุณนายเพรีต้องการมาเป็นสะใภ้ตน คือ ศิตาพร ลูกสาวของศาสตราและบัวทิพย์ เพื่อนสนิทของตน แต่แล้วทุกอย่างก็ต้องพังเมื่อลูกสาวของเพื่อนได้หนีตามแฟนหนุ่มไปก่อนงานแต่งงานหนึ่งอาทิตย์ งานแต่งงานจึงล่มไม่เป็นท่า
“สมใจพี่พุฒรึยังคะ?”
มือน้อยกำผ้าห่มแน่นด้วยความโกรธพร้อมกับเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทำไมเธอต้องมารับผลของการกระทำของพี่สาวแบบนี้ด้วย ศรีญา อุ่นฤดี หรือน้อง วัย 24 ปี น้องสาวของศิตาพรว่าที่เจ้าสาวของพุฒเอ่ยถามว่าที่พี่เขยของตนเองทั้งน้ำตา แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว พี่สาวได้หนีไปกับแฟนหนุ่มและว่าที่พี่เขยก็บังคับให้เธอชดใช้เรื่องที่เกิดขึ้น เขา ‘ข่มเหง’ เธออย่างเลือดเย็น
พุฒิเมธมองหน้าที่อาบนองไปด้วยน้ำตาของศรีญาแล้วก็เม้มปากแน่น สิ่งที่เขาทำกับหล่อนยังไม่สาสมใจกับสิ่งที่พี่สาวของหล่อนทำทิ้งไว้ให้ หล่อนทิ้งเขาไปกับผู้ชายอื่นก่อนวันแต่งงานและทำให้นายพุฒิเมธต้องอับอายลูกน้องในเหมืองและคนทั่วจังหวัดกาญจนบุรี
“พรหมจรรย์ของเธอไม่ได้ทำให้พี่พอใจจนกว่าพี่จะเจอพี่สาวของน้องกับผู้ชายคนนั้น”
น้ำเสียงเลือดเย็นตอบกลับพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าของตนเองขึ้นมาสวมใส่ ค่ำคืนนี้เป็นค่ำคืนเดือนมืด เป็นคืนที่เขามาพร้อมกับความเคืองโกรธพี่สาวของหล่อน และมันสมควรแล้วหรือที่ศรีญาจะต้องตกเป็นที่รองรับความอับอายของเขาในครั้งนี้
“แล้วทำไมพี่พุฒถึงมาทำแบบนี้กับน้อง อึก! ฮือ...น้องเกี่ยวอะไรกับเรื่องของพี่พุฒกับพี่นางด้วย ทำไมคะ ทำไมถึงทำแบบนี้กับน้อง” เธอเจ็บที่ต้องมองชายที่แอบรักมาตลอดวัยเด็กมาเป็นพี่เขยของตนเอง แต่ตอนนี้ศรีญาเจ็บมากกว่าเมื่อเขาทำกับตนเหมือนผู้หญิงข้างถนนไร้ราคา
“ทำไมจะไม่เกี่ยว ก็เธอช่วยนางหนีไปกับไอ้กระจอกนั่น” เขาติดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จพอดีแล้วก็เดินมาบีบคางมนเล็กของคนที่นั่งพิงหัวเตียงมองตนเองแล้วก้มโน้มหน้าลงไปกดทาบทับริมฝีปากหนาอุ่นร้อนกับปากอวบอิ่มนุ่มนิ่มของหญิงสาวแล้วขบเม้มให้เกิดรอยแผล
“จะ...เจ็บ!” ศรีญาร้องเจ็บเมื่อถูกกัดริมฝีปากอวบอิ่มจนเป็นแผล
“เธอเจ็บแค่เพียงร่างกาย แต่พี่สิน้อง พี่สิเจ็บไปทั้งใจเพราะนาง พี่สาวของเธอได้ยินไหม”
เขาตะโกนใส่หน้าของหญิงสาวแล้วเงยหน้ายืดตัวยืนตรง แม้จะถูกพ่อกับแม่บังคับให้แต่งงานกับศิตาพร และคนอย่างพุฒิเมธหากไม่มีใจให้มีหรือจะยอมให้พ่อกับแม่บังคับแต่งงานได้ ใช่...เขารักศิตาพรมาตั้งแต่เห็นหญิงสาวครั้งแรกเมื่อตอนแปดขวบ แอบรักมาตลอดและเฝ้ารอวันที่จะได้เป็นเจ้าบ่าวของหล่อนมาตลอด แต่ทุกอย่างที่คิดที่วาดฝันไว้มันก็พังทลายเมื่อหล่อนไม่ได้มีใจให้กับตนเองแล้วหนีไปกับผู้ชายอื่น
“ก็พี่นางไม่ได้รักพี่พุฒ” เธอตอบกลับแม้จะเจ็บริมฝีปากอวบอิ่มของตัวเองหลังจากถูกเขากัดจนได้แผลและเลือด
“แล้วไง? ไม่รักพี่แล้วทำไมไม่ปฏิเสธตั้งแต่ยังไม่มีงานแต่งงานล่ะ มาหนีพี่ไปก่อนงานแต่งงานแบบนี้ มันทำให้พี่ขายหน้าผู้คนในจังหวัด” หากไม่รักไม่ชอบเขาก็ควรจะบอกกันดีๆ ไม่ใช่มาหนีไปแบบนี้ก่อนงานแต่งงานจะเริ่มขึ้น ทุกอย่างจัดเตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว การ์ดเชิญก็เชิญแขกไปครบหมดแล้ว พอใกล้ถึงงานแต่งงานเจ้าสาวกลับมาหนีไปกับชายอื่นและมันทำให้เขาต้องอับอายผู้คนในวงสังคม ยิ่งคนรู้ว่าศิตาพรหนีไปกับผู้ชาย มันก็ยิ่งทำให้เขาอับอายเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
จริงอย่างที่พุฒิเมธพูด หากไม่รักก็ควรจะปฏิเสธงานแต่งงานในครั้งนี้ไม่ใช่ปล่อยเลยมาถึงขั้นนี้ พี่สาวของเธอผิดจริง แต่ถึงผิดยังไง พุฒิเมธก็ไม่ควรเอาความโกรธมาลงที่หล่อนแบบนี้
“พี่พุฒก็ไม่ควรเอาความโกรธมาลงที่น้องแบบนี้”
“ฉันลงกับเธอถูกแล้วน้อง เพราะเธอเป็นคนช่วยนางหนีไปจากพี่” เขาตอบสวนกลับแล้วเดินไปยังระเบียงห้องนอนของหญิงสาว
“เรื่องคืนนี้มันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ ถ้าคิดว่าบอกพ่อกับแม่ของเธอและพ่อกับแม่ฉันแล้วจะได้รับความรับผิดชอบจากพี่ อย่าหวังว่าพี่จะรับผิดชอบเธอ เพราะพี่จะไม่แต่งงานกับเธอ ไม่ว่าจะเป็นเธอหรือพี่สาวของเธอ จำไว้ด้วย!” แล้วเขาก็ปีนลงระเบียงห้องกลับทางเดิมที่ตนปีนเข้ามา
พอคนตัวโตจากไปศรีญาก็ลุกขึ้นพาร่างที่บอบช้ำจากการถูกคนตัวโต ‘ข่มเหง’ ไปยังห้องน้ำเพื่อให้สายน้ำอาบชะล้างคราบสกปรกที่พุฒิเมธฝากไว้บนร่างกายของตนเอง ความเจ็บปวดที่กลางหว่างขาทำให้ต้องสูดปากเวลาเดินเมื่อต้นขาเสียดสีกัน
“ทำไมต้องเป็นน้อง ทำไมพี่พุฒถึงโยนความผิดทุกอย่างให้น้อง อึก! ฮือๆๆ” ศรีญาเปิดฝักบัวปล่อยให้น้ำไหลอาบตัวเองแล้วทรุดตัวนั่งกอดเข่าอยู่ใต้ฝักบัวแล้วปล่อยเสียงสะอื้นไห้ดังออกมาแข่งกับเสียงของสายน้ำ วันนี้ศรีญาอยู่บ้านคนเดียว ส่วนพ่อกับแม่ไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัดเพื่อหนีความอับอายที่ลูกสาวคนโตได้ก่อทิ้งไว้ให้ตน
- ผู้เขียน
