“อ้าว เอางั้นเหรอ?” แว๊นทำหน้าเหมือนเชื่อในสิ่งที่ฉันพูด โหย นี่ดูไม่ออกเหรอว่าประชด เรื่องอะไรจะให้เขากลับไป หมั่นไส้ไอ้อ้วนหรอกนะ ไม่ใช่เพราะประเด็นอื่น
“ไม่โว้ย! มาลากฉันไปทำแผลเดี๋ยวนี้ เลือดไหลไปไกลถึงอเมริกาแล้วมั้งเนี่ย!” ฉันโวยวายพร้อมท่าทีฟึดฟัดใส่ร่างสูงที่เดินตามมา หมอนั่นหัวเราะแล้วเหล่สายตามองหน้าฉันนิดหน่อย
“เว่อร์ตลอด อยากให้อยู่ด้วยก็บอก”
“ไม่ต้องอยู่กับฉันก็ได้ แค่วันพรุ่งนี้ฉันไม่ให้เช่าห้องต่อ”
“อ๋อ คือจะให้ขนของไปนอนกับก๊อยเลยใช่ปะ ไม่ต้องเช่า แต่อยู่ฟรีไรงี้” คนลามปามกวนประสาทก่อนจะขยับเท้าเข้ามาใกล้แล้วใช้ฝ่ามือนั่นโยกหัวฉันอย่างนึกสนุก อี๋ ใครจะไปอยู่ด้วย! ฝันเถอะ!
“ตลกละ” ฉันเบะปากแรงก่อนจะถูกร่างสูงจูงไปนั่งที่โซฟาและเดินหากล่องยามาวางไว้บนโต๊ะไม้ใกล้ๆ พวกเราสงบศึกกันสักพักนึง แน่นอนตอนนี้ฉันไม่เถียงหรอก ขืนกวนตีนแว๊นแล้วเขาเอาแอลกอฮอล์มาราดแบบไม่ปราณี ฉันนี่ค
