ตอนที่ 5

2209 คำ

ทางด้านอนุตรปลัดหนุ่มรูปหล่อในชุดเสื้อยืดสีขาวธรรมดาสะอาดสะอ้านและเขาพักอยู่ในบ้านพักเช้าตรู่ของวันนี้ ซี่งเป็นวันราชการ แต่ทว่ายังไม่ถึงเวลานี่เช้าตรู่มากนักเพิ่งหกโมงกว่าๆเอง ภาพที่เขาเห็นคือเด็กสาวที่ชื่อใยบัวจูงรถจักยานเดินดุ่มเข้ามาในบ้านพักของเขา “พี่ปลัดขา บัวมาหาคะ” เธอส่งเสียงมาแต่ไกลและเห็นร่างสูงของเขา ใยบัวมีบ้านอยู่ในละแวกนี้ และรู้ว่าปลัดหนุ่มมักจะตื่นในตอนนี้เสมอ “บัว ทำไมมาแต่เช้าอย่างนี้ มันไม่ปลอดภัยนะ ” เขาขมวดคิ้วแล้วถามหล่อน ที่ตัวเองตื่นเช้ามาเช่นนี้ วันนี้ก็เหมือนกันใจกระหวัดเกี่ยวไปถึงคนรัก ต่างไม่มีข่าวคราวมาถึงกัน เขาเงียบหายทางฝ่ายโน้นก็เงียบหาย มีแต่มือถือติดต่อกันแต่เธอไม่ยอมรับสายหรือว่าปิดมือถือ ส่วนของเขาก็เช่นกัน เขาเปิดมือถือตลอดเวลา และให้เบอร์ไปแล้ว ทำไมหนอ เชอรี่ไม่โทร.มาหาเลย ใยบัวรีบระริกระรี้และเขาเข้ามาถึงตัวของปลัดหนุ่ม เขารู้ว่าหล่อนหอมหวาน หล่อนและเขาเคยมีอะไรต่อกันแล้ว แต่ว่าเขาไม่ชอบแบบพร่ำเพรื่อ เมื่อเขานึกอยากก็นึกอยาก เพราะดูเหมือนใยบัวจะสมยอม ท่าทางหล่อนใจง่ายเกินควร และเขาไม่ชอบผู้หญิงประเภทนี้ ท่าทางของหล่อนอยากจะจับเขาให้อยู่หมัดเสียด้วย ถ้าเขาเสียทีก็จะกลายเป็นไอ้เสือสิ้นลายน่ะสิ แต่เรื่องอะไรจะโง่ ทำเหมือนกับว่าเขาไม่เคยผ่านผู้หญิงมาแล้วอย่างงั้น ในสมัยหนุ่มเขาผ่านมาแล้วหลายคน เขาคิดว่าวธุกาญจน์คงรู้ แต่เขาไม่ใช่เป็นผู้ชายที่เจ้าชู้ “ ปลัดนุตรมัวแต่คิดถึงใครกันคะ อ้อ แม่แฟนเก่าที่อยู่กรุงเทพน่ะสิ ” น้ำเสียงของหล่อนทำท่าไม่พอใจ เด็กสาวที่ดัดจริตเกินงามอย่างนี้ มันน่ากลัวเสียยิ่งกว่าอะไร นี่ถ้าไม่ถามอายุ คงไม่รู้นะว่าหล่อนอายุแค่สิบแปดปี โดนข้อหาพรากผู้เยาว์ด้วยเขา ไม่สนใจหรอก ผู้เยาว์อยากให้พรากเอง เขาอยากจะหนีแม่เด็กนี่มากมายต่างหาก แต่ไปไหนมาไหนก็หนีไม่พ้น เหมือนแม่เด็กสาวคนนี้พยายามพาตัวมาวนเวียนใกล้ๆ เขาเองยังรู้สึกหงุดหงิดที่เธอมาแบบไม่มีกาลเทศะ “กลับไปก่อนเถอะบัว พี่ยังไม่อาบน้ำแปรงฟันเลย” ทำให้ใยบัวแม่สาวข้างบ้านไม่พอ เธอพยายามหาเรื่องแขวะใส่เขาเสมอ อารมณ์ผู้ชายอย่างเขาบางทีก็พอรับฟังหล่อนได้ บางทีก็ไม่ได้ นั่นเพราะเขาจริงใจปักใจอยู่กับรักเดียวของหญิงสาวทางกรุงเทพ เธอสูงส่งกว่าใยบัวนัก ผู้หญิงบ้านนอกคนนี้เทียบไม่ได้เลย เห็นหล่อนยังอิดเอื้อน ทำท่ารีรอและหันมาส่ง นัยน์ตายิ้มหยาดเยิ้มให้เขา เขาเข้าใจความหมายนัยแบบนั้น แต่มันน่าเกลียดเกินไปที่ผู้หญิงกระทำใส่ผู้ชาย “ใยบัวพี่ว่าเธอกลับไปก่อนเถอะ อย่าถึงกับให้พี่ไล่เลยนะ คนแถวนี้เขาจะได้เขม่นสิว่า พี่ทำอะไรลงไป” เขาพยายามหาทางแบบนิ่มนวลที่สุด คิดว่าพูดด้วยเหตุผลแม่สาวคงจะเข้าใจ แต่ทว่าผิดถนัดหล่อนไม่สนใจเลย เขาชักระอาเต็มทนแล้วนี่ ไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่รู้จะเปรียบหล่อนยังไงดีน๊า ยังไงก็ผู้หญิง มาทำหน้าหนายิ่งหว่ากระเบื้องตราช้างซะอีก แต่ใช่ว่าเขาจะด่าผู้หญิงไม่เป็นนะ ทำตัวอย่างนี้นี่นา “ทำอะไรก็ทำสิคะ พี่ปลัดขา บัวยอมให้ทำทุกอย่าง” หล่อนยังลอยหน้าลอยตาทำจริตยั่วยวนใส่เขาอีก จนเขาเดือดโมโหจัดขึ้นมา “ถ้าทำอย่างนี้อีก วันหลังไม่ต้องโผล่หน้าเข้ามาบ้านผม จะปิดประตูเอาไว้เลย แล้วหัดทำตัวให้มีคุณค่าดีกว่านี้หน่อย เผื่อผมจะชายตามองคุณในแง่ดีบ้าง ไปเสียนะ อย่าให้ผมต้องไล่เลย ผมจะลำบากเพราะคุณนะบัว ” เขาพูดตรงๆและชัดเจนแม่เด็กสาวทำท่าจะร้องกรี๊ดเต้นเร่าๆกระทืบเท้า ด้วยวาจาอย่างนี้ของเขาทำให้หล่อนเจ็บ “ปลัด ปลัดอนุตร ทำไมทำอย่างนี้กับบัว ลืมไปแล้วหรือว่าเราเคยมีอะไรกัน” หล่อนกล้าถึงขนาดนั้นเชียว “ใช่ ผมลืมแล้วว่าเคยมีอะไรกับคุณ” ปลัดหนุ่มตอบโต้กลับไปอย่างนั้นเอง ยิ่งเพิ่มความโกรธจัดให้แก่แม่เด็กสาว “คิดว่ามันง่ายหรือปลัด ยังไงปลัดต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป แล้วอย่าบอกนะว่าไม่เคยนอนกับอีใยบัวมาก่อน ชาวบ้านที่ไหนเขาจะเชื่อ” เขาสะอึกผู้หญิงคนนี้ถึงกล้าประจานตัวเองด้วยซ้ำ หล่อนร้ายกว่าที่เขาคิด ใช่สิเขาไม่สน อะไรจะเกิดให้มันเกิดเถอะ จะได้รู้ว่าคนอย่างเขาจริงแท้แค่ไหน ก็ไม่มีวันเลือกก้อนกรวดแทนเพชร แล้วหล่อนก็รีบปั่นรถจักรยานด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงเหมือนไปโดนรังแตนต่อยมา ไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด อนุตรได้แค่เพียงเงยหน้าขึ้นมองตามหลังด้วยสายตาชาเย็น ทบทวนตัวเองดูว่าเขาทำอะไรผิด แค่ผู้หญิงให้ท่าคนหนึ่ง ผู้หญิงมักง่าย แต่เขาไม่ใช่ผู้ชายมักง่ายด้วยนะซี แต่วันนั้นอาการเมาพาไป เขาจึงได้มองเห็นหล่อนเป็นวธุกาญจน์ ความที่คิดถึงคนรักทำให้เขาเผลอไผลทำอะไรลงไปอย่างขาดสติ กับผู้หญิงใจง่ายคนหนึ่ง อย่างไรเสียเขาจะต้องเด็ดขาดกับใยบัวเสียแล้ว อีกอย่างเขชาอยากจะขึ้นไปกรุงเทพ เพื่อขึ้นไปปรับความเข้าใจกับวธุกาญจน์ บอกตรงๆเธออยู่ทางโน้น เขาก็หวั่นใจว่าเธอจะมีคนอื่น เพราะวธุกาญจน์สวย คงมีคนคิดหมายปองมาก แล้วความสัมพันธ์ของเขากับเธอที่มีต่อกันยืนยาวนานล่ะ มันจะจบลงหรือ? ไม่หรอก เขาคงไม่ยอมให้มีวันอย่างนั้นเกิดขึ้นกับตัวเองแน่นอน เขาสัญญา เพราะเขารักวธุกาญจน์มากที่สุด มากกว่าใคร “เธออย่ามาขอร้องฉันเลย ฉันไม่โทร.หรอก เขาจะเสวยสุขอยู่กับใครก็ช่างเขาสิมล ต่อไปนี้ฉันจะตัดสินใจเลิกกับเขาเด็ดขาด เธอห้ามพูดถึงเขาด้วย ” จีรมลพึงพอใจอย่างมากที่แผนเดินไปตามความสำเร็จซึ่งหลานสาวขอร้องมาหล่อนก็ช่วยเต็มที เพราะต้องการเขี่ยวธุกาญจน์ให้กระเด็นและได้รับความอับอายมานมนานแล้วแต่ยังไม่มีโอกาส ยิ่งมาเป็นเสี้ยนรักเสี้ยนใจหลานสาวด้วย เรื่องอะไรเธอจะเอาไว้ แล้วผู้ที่หวังดีส่งรูปภาพบาดตาบาดใจใน ห้องนอนสองต่อสองกับปลัดอนุตรไม่ใช่ ก็หลานสาวของเธอนั่นแหละ มีจีรมลเป็นตัวการด้วย แล้วใครจะโง่ไปบอกล่ะ? ยิ่งทำให้วธุกาญจน์ครุ่นคิดเจ็บปวด ก็เหมือนยิ่งสะใจหล่อน เพราะผู้หญิงคนนี้ได้อะไรโดดเด่นกว่าหล่อนทั้งหมด ไม่เหลือเผื่อแผ่อะไรให้เลย แม้แต่ฐานะหน้าตา ความสวยเจ้าเสน่ห์ จีรมลตีสีหน้าแต่งจริตเก่ง ใครตามหล่อนไม่ทัน ขณะที่ดวงตาหล่อนบ่งแววสงสาร แต่ข้างในลึกมีแต่ความกร้าวกระด้างและสาสะใจต่างหาก แผนยุแหย่ของหลานสาวได้ผลเกินคาด ซึ่งจีรมลเห็นทีต้องโทร.ไปบอกหลานสาวเสียหน่อยว่าสำเร็จไปตามคาด “ ก็แปลกจริงนะ ทำไมผู้หวังดีคนนั้นต้องส่งตรงมาถึงฉันด้วย ราวกับว่ารู้จักฉันดีงั้นล่ะ ที่จริงเรื่องนี้ก็ไม่สำคัญอะไรหรอก เพราะฉันพยายามไม่สนใจเขาเหมือนกัน ” มาถูกแผนของหล่อนเป๊ะเลย ไม่พลาดสักนิด ดังนั้นจีรมลจึงรีบแสดงบทบาทตัวช่วยนางเอกผู้แสนดี “โถ เชอรี่จ๋า อย่าไปสนใจคนพวกนั้นเลยนะ เขาหวังดีหรอกน่า นี่คงรู้เรื่องของเชอรี่ดีว่าอกไหม้ไส้ขมขนาดไหนที่ต้องมาอยู่ห่างไกลจากแฟน แล้วคุณอนุตรเขาก็อยู่ห่างออกอย่างนั้น มันเลยมีเรื่องพลาดพลั้งไป” วธุกาญจน์รับฟังเหมือนกัน แต่ไม่เชื่อสักเท่าไหร่ เธอแต่ทำไมล่ะ จีรมลเหมือนคนรู้เรื่องนี้ด้วย อย่าให้รู้ว่าจีรมลมีส่วนรู้ร่วมเห็นด้วยก็แล้วกัน ไม่งั้น เพื่อนก็เพื่อนเถอะ วธุกาญจน์แผลงฤทธิ์แน่ ถ้าเพื่อนมีจิตใจต่ำ “ เอ๊ะ ทำไมมลรู้เรื่องนี้ด้วย ” “ แหม. ฉันก็เพิ่งรู้จากเธอนี่แหละ เล่าให้ฟังไงจ๊ะ ” จีรมลรีบตอบ “ยังงั้นหรือ” ถึงพูดออกไปแล้ว วธุกาญจน์กลับไม่ค่อยเชื่อในน้ำคำของจีรมลนัก เริ่มเคลือบแคลงสงสัยอะไรบางอย่าง “แล้วทำไม เธอต้องเป็นคนนำจดหมายแล้วก็รูปภาพนั้นมาให้ฉันด้วยร.ป.ภ.เขาก็มี” วธุกาญจน์เริ่มถามแบบคาดคั้นเสียแล้ว แต่จีรมลก็พยายามแก้ตัวน้ำขุ่น แต่งจริตในคำพุดเพื่อให้แนบเนียนที่สุด ในตำแหน่งเพื่อนที่แสนรัก “อุ๊ยตาย ฉันขอโทษ ความหวังดีของเพื่อนเองเชอรี่จ๋า เพราะห่วงเพื่อนนั่นเอง ฉันเดินไปแถวนั้นมาพอดีกับร.ป.ภ.เขาบอกด้วยว่ามีจดหมาย พอเห็นว่าเป็นของเธอ ฉันเลยรับเอามา แล้วก็ขอโทษด้วยแหม. คนมันห่วงเพื่อนน่ะ ก็เลยเสียมารยาทไปหน่อยจ๊ะ เพื่อนจ๋า หวังว่าคงให้อภัยเพื่อนนะจ๊ะ” ฟังแล้วเธอไม่อยากจะเชื่อน้ำคำของเพื่อนเท่าไหร่นัก จีรมลเริ่มมีพิรุธให้เห็น จากอาการกระสับกระส่ายร้อนตัว ร้อนใจเกินเหตุของเธอนั่นแหละที่ทำให้วธุกาญจน์สงสัยและสังเกตเห็นด้วย จึงทำตัวแบบวางเฉยและไม่สนใจ เพื่อไม่ให้จีรมลรู้ว่าเธอจดจ้องสังเกตอยู่ และพูดออกมาด้วยเพื่อให้แนบเนียนยิ่งขึ้น จีรมลจะไม่ติดใจใดๆ “ งั้นก็ไม่เป็นไร ให้มันผ่านเรื่องนี้ไปเถอะ ฉันเซ็งแล้วก็เบื่อด้วยนะตอนนี้ แล้วขอร้องเธออย่าเอาอะไรมากรอกหูฉันอีก ไม่งั้นฉันจะกรอกใส่หูเธอกลับไปบ้าง ” พูดแล้วก็รีบสะบัดตัวหนีห่างไปทางอื่น เหมือนเห็นว่าจีรมลเป็นตัวน่ารังเกียจนัก จีรมลนั้นก็แทบจะด่าตามหลังออกไปด้วยซ้ำถ้าไม่ระงับปากไว้และกลัวแผนแตก แล้วตอนนี้เริ่มรู้แล้วว่า วธุกาญจน์เริ่มรู้ตัวแล้ว เพราะเพื่อนสาวไม่เคยมาแดกดันใส่หล่อนกลับอย่างนี้ ทำให้จีรมลนึกโมโหเหมือนที่ถูกวธุกาญจน์ว่าใส่อย่างนั้น เหมือนเป็นสัญญาณบอกว่าเชอรี่จะไม่ไว้ใจหล่อนแล้ว และมีท่าทางไม่พึงพอใจอย่างมากในขณะนี้ “ฮึ อีโง่ โง่ดักดานแบบผู้ดีอย่างแกนะซี ถึงได้ถูกหลานฉันงาบแฟนเข้าไป คนอย่างพวกแกรวยแล้วพอเถอะ ให้โอกาสคนจนเขาแสวงหาไต่เต้ามาเป็นคุณนายบ้าง แค่เสียปลัดอนุตรไปแกก็ไม่เสื่อมสึกหรอนี่ ยังมีโอกาสหาผัวได้ตั้งเยอะแยะ อีคนรวยคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดด้วยนี่” หล่อนสบถด่าด้วยคำหยาบเหมือนคนชั้นต่ำ ปากตลาด นี่ถ้าหากวธุกาญจน์มาได้ยินเข้าจะมีความรู้สึกอย่างไรหนอ ว่าเพื่อนรักของหล่อนได้กลายเป็นงูพิษเสียแล้ว คำเสียดสีเยาะเย้ยของจีรมลเหมือนคนที่ไร้การศึกษาชั้นต่ำจริง ไม่นึกว่าเธอจะคว้าใบปริญญาเอามาได้ ใยบัวนำเรื่อองต่างๆมาฟ้องกับผู้เป็นน้าที่กรุงเทพ ว่าแผนการทำท่าจะไม่สำเร็จไปตามเป้าแล้ว เพราะความรวนเร ใจแปรเปลี่ยนของปลัดหนุ่ม ใบบัวนำมาพูดด้วยความรู้สึกที่เจ็บแค้นที่โดนปลัดหนุ่มหักหลังทำท่าจะไม่ รับผิดชอบ “ก็ไหนคะ น้ามล น้ามลว่าส่งรูปนั่นไปให้มันดูแล้ว มันยังไม่เลิกคิดล้มความตั้งใจที่จะเอาปลัดอนุตรมาอีกหรือเจ็บใจจริง มันยังคงรักปลัดอยู่แน่นอน ทำไงคะ น้ามลขา ช่วยบัวด้วยเถอะค่ะ บัวยอมสูญเสียปลัดอนุตรให้ใครไม่ได้อีกแล้ว ถ้าบัวจะยอมสูญเสียนั่นคือจะต้องแลกชีวิตกับบัว ” จีรมลออกจะตกใจไม่น้อยกับน้ำคำของหลานสาว ที่ใบบัวพูดรุนแรงไปหน่อยถึงกับขนาดเอาชีวิตตัวเองเสี่ยงแลก เป็นเดิมพันกับผู้ชายคนหนึ่ง ทำไมมีความคิดที่โง่เง่าอย่างนี้ เป็นความคิดที่รุนแรงน่ากลัวเหลือเกิน สิ่งที่จีรมลคิด คือกลัวว่าหลานสาวจะทำอะไรรุนแรงเกินกว่าเหตุ ก็อย่างที่ว่า คาดเดาจิตใจของใยบัวไม่ได้หรอก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more