14
สามวันต่อมาจ้าวหย่งสือได้นำกองกำลังพิเศษเดินทางมายังชายแดนคุ้มกันคณะทูตจากซ่ง ที่มีสืออ๋อง ซื่ออ๋องและองค์หญิงใหญ่เหยียนซ่านเป็นตัวแทนซ่งหยางหลงฮ่องเต้มาถวายคำอวยพรแก่องค์ฮ่องเต้ต้าไห่
ภายในรถม้าเหยียนซ่านนั่งพิงอกพระสวามีทอดสายตาเหม่อมองออกไปไกล ทั้งที่จะได้กลับแคว้นเมืองเกิดแต่นางกลับมิได้มีความสุขเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่คิดว่าจะต้องไปพบพระมารดาก็แทบอยากจะเอ่ยปากขอกลับซ่งเสียตอนนี้ "หน้าเจ้าซีดมากมิสบายหรือเปล่าซ่านเอ๋อร์?" สืออ๋องเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงพลางกระชับอ้อมแขนที่โอบกอดนางให้แน่นขึ้นเพราะคิดว่านางหนาวแต่หารู้ไม่ที่ร่างบางสั่นสะท้านนั้นมิใช่เพราะหนาวสั่นแต่เป็นเพราะความกลัวและความกังวลที่อยู่ในใจต่างหาก
ทั้งที่นางไปอาศัยต่างบ้านต่างเมืองแต่กลับมิได้รู้สึกโหยหาสิ่งที่อยู่ที่ต้าไห่เลยแม้แต่น้อย เพียงมีสืออ๋องเคียงข้าง มิว่าสิ่งใดนางก็มิต้องการ ทั้งอำนาจเงินทองหรือแม้แต่ชีวิต
