13
บนรถม้าขณะเดินทางไปจวนสกุลหาน เสียงล้อบดเบียดดินหินช่วยทำลายความเงียบภายในรถม้าหลังกว้างใหญ่ หวงลู่ตาแดงก่ำนั่งเหม่อมองหยกเหลืองในมือโดยมีสายตาเป็นกังวลของเหยียนเป่าทอดมองอีกที "ข้ามิได้โกรธเคืองท่าน" ชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้นเสียงแผ่วเบาแต่หญิงสาวก็ได้ยินอย่างชัดเจน นางชะงักไปชั่วครู่ก่อนพยักหน้าเบาๆแต่ก็ยังมิอาจคลายความกังวลสงบจิตสงบใจลงได้
ทั้งคู่นั่งเงียบต่างคนจมอยู่ในความคิดตนจนกระทั่งวงล้อที่ขับเคลื่อนหยุดลง เหยียนเป่าถอนหายใจทิ้งเป็นครั้งที่เท่าไหร่มิอาจรู้ ทั้งชีวิตที่มิเคยรู้สึกกังวลกับสิ่งใดมากเท่านี้มาก่อนทำให้นางเคร่งเครียดผิดปกติ หวงลู่เปิดม่านก้าวลงไป เขายืนนิ่งกวาดตามองด้านหน้าประตูจวนที่เคยอาศัยอยู่ถึงสามปีภายใต้ความดูแลของฮูหยินผู้เฒ่าที่เพิ่งได้รู้ว่านางเป็นท่านย่าแท้ๆของเขาเอง หญิงสาวเดินตามลงมายืนเคียงข้างญาติหนุ่ม "ไปกันเถิดเยว่ฉิน" นางเรียกขานนามเดิมของเขาก่อนเดินนำเข้
