15
เหยียนซ่านน้ำตาไหลพรากมองพระมารดาผ่านม่านน้ำตาเลือนลางด้วยความเจ็บปวด "เพียงพระธิดาที่เกิดจากสนมไฉเหรินมีวาสนาเป็นถึงพระธิดาในฮองเฮา แต่มิสำนึกในบุญคุณกล้าเมินเฉยคำสั่งข้า เช่นนั้นเจ้าก็อย่าได้มาเรียกขานข้าเป็นมารดาอีก!" เอ่ยจบก็ได้สั่งนางกำนัลลากพระธิดาบุญธรรมออกไปนอกตำหนัก "เจียหลิว พานางออกไป!"
หญิงสาวทรุดตัวล้มลงบนพื้นหญ้าหน้าตำหนักตามแรงเหวี่ยงของนางกำนัลคนสนิทฮองเฮา นางนั่งนิ่งกลืนก้อนสะอื้นลงคอลุกขึ้นเดินโซเซไปตามทางแววตาเลื่อนลอยรู้ตัวอีกทีก็พาร่างไร้เรี่ยวแรงมาหยุดยืนหน้าตำหนักองค์หญิงสามเสียแล้ว
"องค์หญิงสามอยู่ที่นี่หรือ?" กลุ่มทหารเวรยามรีบคำนับหญิงสูงศักดิ์พลางเอ่ยตอบ "องค์หญิงประทับอยู่ด้านในพะย่ะค่ะ" เหยียนซ่านชั่งใจพักใหญ่ละอายใจเกินกว่าจะนำปัญหามากองสุมให้น้องสาวที่นางประสงค์ร้ายมาตลอดหลายปี หญิงสาวหันหลังเตรียมเดินกลับมิคาดคิดว่าเหยียนเป่าจะเดินออกมา "...พี่หญิงมา
