บทที่ 17
คำนั้นทำให้หนุ่มวัยสามสิบแปดเป็นฝ่ายชะงักไปบ้าง เขายังกอดเธอไว้แน่นจากเบื้องหลัง บดเบียดหน้าอกแกร่งกับแผ่นหลังบอบบางของเด็กสาวขณะอยู่บนหลังม้าฝีเท้าเยี่ยมที่แข็งแรงที่สุดซึ่งมันก็ไม่สะทกสะท้านต่อการแสดงความรักและชิดใกล้ของสองหนุ่มสาวที่พร่ำพรอดกันอยู่บนหลังของมัน เจ้าโชคดีนิ่งและสงบด้วยซ้ำเหมือนกำลังนายของมันว่าจะพูดอะไร
“หนูนิดพูดจริง ๆ หรือ...แต่ฉันแก่กว่าหนูนิดหลายปีเชียวนะ”
“ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยนี่คะ” เธอยืนยันและสัมผัสท่อนแขนของเขาด้วยปลายนิ้วที่ลูบไล้ไปมา
“หนูนิดบอกแล้วยังไงล่ะคะ ว่าหนูนิดชอบผู้ชายที่อายุมากกว่า คุณอาไกรสูรย์ยังหนุ่ม แข็งแกร่ง และที่สำคัญทั้งทนทั้งอึดยิ่งกว่าเด็กหนุ่มจนหนูนิดติดใจเลยรู้ไหมคะ”
“อืม...หนูนิดก็เหมือนกัน ทำให้ฉันติดใจจนไม่อยากยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว กลับไปที่สวนคราวนี้ฉันจะ
