กัวเฉาติดตาม หวาจิ้งอ๋องไปยังที่คลุมขังแม่และน้องของอู่หงถิง กัวเฉาเฝ้าสังเกตการณ์ขมวดคิ้วด้วยความงุนงงว่าหวาจิ้งอ๋องจับขอทานกับลูกของนางมาขังไว้ทำไม
“ลูกสาวของเจ้า ทำเรื่องที่ข้ามอบหมายให้ไม่สำเร็จสักอย่างเดียว เห็นทีขังพวกเจ้าไว้ก็เปล่าประโยชน์”พูดขู่คนทั้งหมดเสียงเด็กสองคนร้องระงม วิ่งเข้าตีหวาจิ้งอ๋องตามแรงที่มี
“อยู่นิ่งๆ กันเสียจึงจะไม่ต้องเจ็บตัวหากยังคิดหนี เห็นทีว่าต้องตายกันจริงๆ หลายวันมานี้คนของข้าบอกว่าพวกเจ้าคิดหนีกันไม่เว้นแต่ละวัน”
“นายท่านไว้ชีวิตข้ากับลูก อู่หงถิงนางยังเด็กจะทำงานที่ท่านสั่งได้อย่างไรกัน”
“ได้ไม่ได้เดี๋ยวก็รู้ คนของข้าบอกว่า หวาเซียงอ๋องทุ่มเทเวลาทั้งหมดอยู่กับลูกสาวเจ้า แผนของข้าย่อมลุล่วงในไม่ช้า”
“นายท่าน นางอาภัพพูดไม่ได้ นายท่านปล่อยพวกเราไปเถิดอย่างบังคับให้นางทำเรื่องฝืนใจข้ายินดีมอบชีวิตข้า แทนนาง”
“555ชีวิตเจ้า มีค่าใดกันนางอยู่ที่นั่นมีค่า
