ห้องบรรทมของหวาเซียงอ๋อง ภายในกว้างข้างประดับตกแต่งอย่างสวยงาม เครื่องใช้สวยมากถูกจัดอย่างเป็นระเบียบจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นห้องของบุรุษ ข้างฝา ด้านหนึ่ง รูปวาดของเหอซ่างเซี่ยน ใหญ่เท่าคนจริงในอิริยาบถแย้มยิ้ม อ่อนหวาน อู่หงถิงรู้สึกว่าขอบตาร้อนผ่าวด้วย ความรู้สึกผิดที่มีต่อเหอซ่างเซี่ยน
หวาเซียงอ๋องด้วยอาภรณ์สีฟ้ามองแปลกตาทว่าอ่อนโยนนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่เบื้องหน้ามากมายไปด้วยเครื่องเสวยคาวหวาน เสี่ยวกุนยืนสงบอยู่ข้างๆ
“นั่งลง”ฟางหลุนดันตัวของอู่หงถิงไปข้างหน้ายืนเด่นข้างๆ หวาเซียงอ๋อง แล้วฟางหลุนกับเสี่ยวกุนก็ออกไปข้างนอกปิดประตูเสียดิบดี
“นั่งลง บอกให้นั่งลง”ยืนไม่สนใจสิ่งใด มือใหญ่กระชากแขนเล็กบางเข้าหาตัวร่างบาง หล่นลงไปบนตักกว้างมือใหญ่กอดรัดเอวบางไม่ให้ขยับตัว อู่หงถิงนั่งอยู่บนตักของหวาเซียงอ๋อง ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความรู๋สึกเขินอายในเมื่อสายตาของอีกคนแปลกไป กระซิบข้างหูเบาๆ
“วั
