รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน

Chapter 2 ผู้ชายหล่อที่มาพร้อมเหล้า 2

นิโคไลถึงกับมองตาไม่กระพริบ พลางกัดริมฝีปากตัวเองด้วยความลืมตัว คิดว่าคืนนี้เขาจะทำให้เธอมาซบอยู่แทบอกให้ได้เชียว เพราะยั่วเก่งขนาดนี้ เชื่อแน่ว่าเธอไม่ธรรมดา และเช่นเดียวกันไอลดาก็แกล้งปลีกตัวมาจากนิโคไลเพื่อสมบทกับเพื่อนๆ และเต้นรำกันที่กลางฟลอ

นิโคไลไม่อยากชวดของดี เพราะฉะนั้นยิ่งรุกเร็วก็ยิ่งได้เร็ว ว่าแล้วจึงเดินตรงไปยังกลางฟลอช้าๆ เพราะต้องแหวกเหล่าบรรดาแขกชายหญิงที่กำลังเต้นอย่างสนุกสนาน กระทั่งเขาก็เดินไปจนถึงจุดที่ไอลดายืนอยู่ จากนั้นก็แทรกตัวอยู่ทางด้านหลังแล้วโน้มหน้าเข้ามากระซิบข้างหูของไอลดาเบาๆ

“คุณหนีผมมา” นิโคไลกระซิบเสียงนุ่ม ทำให้ไอลดาเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาโดยไม่ให้เขารู้ ขณะเดียวกันเพื่อนรักอย่างเทรซีย์ก็เห็นนิโคไลอยู่ก่อนแล้ว จึงได้แต่ยิ้มก่อนจะเอ่ยกับเพื่อน

“ฉันว่าเธอมีเพื่อนเต้นรำแล้วนะ” ทันทีที่เทรซีย์พูดจบปุ๊บเสียงเพลงก็จบลงและถูกเปลี่ยนเป็นจังหวะช้า โรแมนติกเพื่อให้คู่หนุ่มสาวได้เต้นรำ

“ฉันไปก่อนนะ” เทรซีย์กล่าวยิ้มๆ และรีบปลีกตัวไปจากเพื่อนทันที

“เดี๋ยวสิเทรซีย์” ไอลดาเรียกเพื่อนเบาๆ แต่ก็รั้งเอาไว้ไม่ทันเสียแล้ว เทรซีย์เองก็ดูเหมือนจะรู้ดีเหลือเกินว่าชายคนนี้มาเพื่ออะไรกันแน่

“เต้นรำกับผมสักเพลงนะ” นิโคไลกระซิบข้างหูเธอจากทางด้านหลังอีกครั้ง

“ฉันไม่เต้นรำกับคนแปลกหน้าค่ะ” เธอตอบเสียงหวานราวกับการอ่อยเป็นผลสำเร็จ เพราะเขากำลังติดกับ

“คนแปลกหน้าคงไม่รู้จักชื่อกัน แต่ผมรู้จักชื่อคุณแล้วนะไอซ์” เมื่อ นิโคไลพูดจบ เธอจึงเอี้ยวตัวหันกลับไปหาและไม่ทันได้ระวังว่าเขายืนประชิดด้านหลัง ทำให้เธอชนเข้ากับแผงอกกว้างๆ จนต้องเซถลาเล็กน้อย เป็นจังหวะให้นิโคไลสอดวงแขนขวา คว้าเอวเธอเอาไว้ไม่ให้ล้ม ก่อนจะรั้งเข้ามากอดโดยอัตโนมัติ

“เอ่อ ขอบคุณค่ะ” เธอรีบตั้งสติแล้วก็ดันตัวออกจากวงแขนของเขาทันที ในความยั่วและอ่อยของเธอ เขามองว่ามีความระมัดระวังตัวอยู่พอสมควร เหมือนจะง่ายแต่ไม่ง่ายซะทีเดียว เขาคิดและยิ้มกริ่มเจ้าชู้

“นะครับเต้นรำกัน” นิโคไลเอ่ยปากขอร้องอีกครั้ง ดูซิว่าเธอจะยอมหรือเปล่า แน่นอนว่าเธอจะยั่วให้ถึงขีดสุด

“แต่ในมือคุณยังถือแก้วเหล้าอยู่เลย เอาเป็นว่าเราไปนั่งดื่มต่อดีกว่านะคะ” ไอลดายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอ่ย ก่อนจะจับมือเขา แล้วพาเดินกลับออกไปนั่งที่เดิม จากนั้นเธอจึงปล่อยมือเขาให้เป็นอิสระ

“ดูเหมือนคุณไม่อยากจะสนุกกับเพื่อนสักเท่าไหร่” นิไคไลถามพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้และหันหน้าออกไปฟลอ

“ฉันมีเรื่องที่น่าสนใจต้องทำค่ะ” พูดจบปุ๊บไอลดาก็ปรายตามองเขาด้วยแววตาแพรวพราว

“อย่างเช่น...” เขาถามเพื่อว่าคำตอบจะเป็นการเล่นสนุกกับเขาอย่างไรล่ะ

“อย่างเช่นตอนนี้” เธอตอบ และเขาคิดว่าเธอจงใจยั่วแน่ๆ เพราะเล่นหูเล่นตาขนาดนี้

“เสร็จจากปาร์ตี้คืนนี้แล้วไปไหนต่อครับ” เอาแล้วไงล่ะ เข้าเรื่องทันที

“คงกลับอพาร์ตเม้นต์ค่ะ ไม่ได้ไปไหนต่อหรอก เกรงว่าจะดึกเกินไป”

“งั้นจะรังเกียจไหมถ้าผมไปส่ง” เธอกำลังคิดอยู่พอดีว่าเขาต้องพูดแบบนี้

“ไปส่งแล้ว...” เธอหยังเชิงว่าเขาจะพูดออกมาตรงๆ หรือไม่ แต่สไตล์หนุ่มนักรักแบบนี้คงไม่อ้อมค้อมแน่

“แล้วแต่คุณ ถ้าจะกรุณาเลี้ยงน้ำชาหรือกาแฟผมสักแก้ว ที่ อพาร์ตเมนต์คุณ” ประโยคสุดท้ายนิโคไล ยื่นหน้าเข้าไปกระซิบที่หูของเธออีกครั้งเบาๆ ทำเอาขนลุกเกรียว ใบหน้าร้อนผ่าวอย่างประหลาด แต่อย่าคิดว่าเธอจะใจอ่อน เพราะรู้ดีว่าเขาหลอกจีบ เพื่อหวังฟันแล้วเอาไปแบลคเมลทีหลัง

“อะไรทำให้คุณคิดว่าฉันจะเลี้ยงกาแฟหรือน้ำชาคุณล่ะคะ” ไอลดาถามยิ้มๆ แต่เขานี่สิที่ต้องหุบยิ้ม พร้อมกับหรี่ตาลงด้วยความแปลกใจ ผู้หญิงคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่

“หรือว่าคุณอยากทำอย่างอื่นล่ะ” ฝรั่งนี่เห็นผู้หญิงที่ทำตัวง่ายเป็นไม่ได้ อยากได้ก็รุกอย่างเดียว เธอคิดพลางยิ้มให้เขาอีกครั้ง ก่อนจะขยับลงจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปประชิดตัว และยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนริมฝีปากชิดใบหู

“ฉันไม่ง่ายขนาดนั้น” คำพูดนี้เหมือนจะตอกให้เขาหน้าหงาย รอยยิ้มบาดใจของเธอ มันทำให้หงุดหงิดได้ไม่น้อย ผู้หญิงคนนี้แค่ต้องการยั่วเขาอย่างนั้นสินะ

“งั้นเรามาทำให้มันง่ายขึ้นดีกว่าไหม ผมรู้นะว่าคุณก็... คิดเหมือนกับผม” เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ เธอเช่นกัน

“อย่าสำคัญตัวเองถึงขนาดนั้นค่ะ คุณไม่ได้มีเสน่ห์มากมายจนฉัน...” เธอหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้ ก่อนจะยื่นมือไปจับที่คอเสื้อเชิ้ตของเขาเบาๆ เหมือนจะเป็นการยั่วอีกรอบ

“ถ้าร้อนนัก ก็กลับไปหากลุ่มของคุณ แล้วให้พวกเธอดับร้อนให้ซะก็สิ้นเรื่อง” เธอตอกกลับเขาด้วยน้ำเสียงหวาน ยั่วยวน แต่นั่นล่ะมันทำให้เขางุนงงและไม่พอใจ เพราะสงสัยว่าเธอหมายถึงใครหรือ

“คุณหมายถึงใคร ผมไม่เข้าใจ” เขาถามกลับทันทีพร้อมกับปรับน้ำเสียงให้เข้มขึ้นพลางขมวดคิ้ว

“งั้นก็ไม่ต้องเข้าใจ และที่แน่ๆ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่หิ้วง่ายขนาดนั้น” พูดจบเธอก็ถอยออกมาให้ห่างจากเขาแล้วเอี้ยวตัวเพื่อที่จะเดินจากไปแต่เขาเอื้อมมือไปคว้าแขนเธอเอาไว้เสียก่อน

“คุณก็ทำเหมือนตัวเองหิ้วง่ายอยู่แล้วนี่ อย่าปฏิเสธเลยว่าคุณไม่ชอบ” ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องสุภาพอีก ต่อไปจึงตวัดเอวคอดกิ่วเข้ามากอดเอาไว้หลวมๆ

“นี่คุณ! สุภาพด้วย” เธอตำหนิด้วยน้ำเสียงดุเข้ม

“แล้วคำพูดของคุณมันน่าฟังเสียเมื่อไหร่กัน”

“อย่ามาทำรุ่มร่าม อย่าคิดว่าฉันไม่รู้แผนคุณ”

“ผมมีแผนอะไรอย่างนั้นเหรอ” เขายื่นหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ ๆ และชิดเสียจนได้กลิ่นเหล้าเลยทีเดียว และแทนที่เขาจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ แต่กลับกระชับวงแขนพร้อมกับฝ่ามือหนาที่ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามสะโพกแทบจะต่ำลงมาจนถึงบั้นท้าย เพื่อกระตุ้นให้รู้ว่าเขาจะเอาเธอแน่ๆ

“เอามือสกปรกของคุณออกไป”

“อืม ไม่เอาน่า อย่าเสแสร้ง อันที่จริงคุณก็อยากได้ น่านะ คืนนี้สักครั้งรับรองคุณจะไม่ลืม” เขาไม่สุภาพกับเธอ ฉะนั้นเธอก็จะไม่ไว้หน้าอีก ว่าแล้วจึงดันตัวออกจากวงแขนของเขาแรงๆ กระทั่งหลุด

จากนั้นจึงหันไปคว้าเอาแก้วเหล้าของเขาที่วางอยู่บนเคาน์เตอร์แล้วสาดใส่หน้าเขาเสียเลย