Chapter 2 ผู้ชายหล่อที่มาพร้อมเหล้า 1
1443 คำ
ขณะเดียวกัน คนที่เลี้ยงเครื่องดื่มไอลดาก็นั่งอยู่ใกล้ๆ มีเพียงฝรั่งอีกคนนั่งคั่นกลางเอาไว้เท่านั้น แต่ให้ตายเถอะความโดดเด่นของชายหนุ่มไม่สามารถดึงความสนใจของเธอได้เลย ฉะนั้นเขาก็ได้แต่มองแล้วมองอีก และด้วยความที่เพื่อนนั่งคั่นกลาง จึงยากที่จะหาโอกาสคุย แต่เพื่อนก็รู้ใจจึงแสร้งขอออกไปเต้น เพื่อเปิดโอกาสให้กับนิโคไลได้คุยกับหญิงสาว
ขณะที่เสียงเพลงบรรเลงไปเรื่อยๆ ไอลดาก็โยกตัวเล็กน้อยไม่ได้ออกสเต็ปมาก สายตาก็กวาดมองไปทั่วด้วยความเพลิดเพลิน ก่อนจะหันมามองทางซ้ายมือของตัวเอง แล้วก็ปะทะเข้ากับสายตาของหนุ่มอเมริกันที่หล่อเหลาราวกับนายแบบ เขายกแก้วขึ้นเพื่อเป็นการทักทายพร้อมกับยิ้มมุมปาก
ไอลดาจึงยกแก้วเตกีล่าขึ้น เพื่อรับการทักทายเช่นกันเพราะไม่อยากเสียมารยาท และยิ้มกลับเล็กน้อย ในใจอดคิดไม่ได้ว่าคนนี้คือคนที่เลี้ยงเครื่องดื่มเธอหรือเปล่า และแอบคิดว่าเขาคือคนที่ยัยคาร่าตัวแสบส่งมาจีบแน่ๆ เพราะมีเขากับเพื่อนๆ ที่เธอเห็นว่าเป็นคนแปลกหน้าในค่ำคืนนี้
“สวัสดีครับ” นิโคไลเริ่มกล่าวทักทาย ทว่าไม่ได้ขยับมาหาเธอแต่อย่างใด
“ค่ะ” ไอลดาทักทายกลับ ก่อนจะแสร้งมองไปยังกลุ่มเพื่อนๆ ตามเดิม ทำทีเป็นไม่สนใจต่อสายตาของเขา ที่มองมาราวอยากจะกลืนกินเธอเสียให้ได้ คิดว่าผู้ชายคนนี้แน่ๆ ที่คาร่าส่งมาจีบ ขณะเดียวกันเมื่อนิโคไลเห็นเธอไม่สนใจ เขาก็ต้องถอนหายใจแล้วก็หันมามองบาร์เทนเดอร์ ซึ่งแน่นอนว่าโดนยุหนักเข้าไปอีก ว่าแล้วเขาจึงขยับไปนั่งเก้าอี้ตัวติดกับเธอ พร้อมทั้งหันหน้าออกไปทางฟลอเต้นรำ ในมือถือแก้ววิสกี้แล้วยกขึ้นดื่ม ปรายตามองเธอเล็กน้อยเพื่อหยั่งเชิง
“มาคนเดียวเหรอครับ” นิโคไลเริ่มถามเมื่อเห็นว่าเธอเงียบ แต่ให้ตายสิไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าเมินใส่เขาขนาดนี้เลย คิดแล้วก็หงุดหงิดใจเสียอย่างนั้น
“ขา? ถามฉันเหรอ” ไอลดาหันหน้ามาหาเขา แล้วแสร้งถามเหมือนไม่รู้ตัวเสียอย่างนั้น
“เรานั่งกันอยู่สองคนนะครับ” เขาตอบยิ้มๆ
“อ๋อ เอ่อ ฉันมากับเพื่อนค่ะ เรามากันหลายคน โน่นไงคะกำลังสนุกเชียว” พูดจบเธอก็บุ้ยหน้าไปตรงกลางฟลอ ซึ่งบอกได้คำเดียวว่าเยอะมาก นับไม่ถ้วนเลยทีเดียว เท่านี้เขาก็เดาได้แล้วว่าพวกเธอมาจากที่ไหนกัน
“ให้ผมเดา บัณฑิตจากจอร์จทาวน์” เขาเดาได้ถูกต้องเลยทีเดียว ซึ่งเธอคิดว่าเขาได้ข้อมูลมาจากคาร่านั่นแหละ
“อะไรทำให้คุณเดาได้ถูกต้องขนาดนั้น” ไอลดาหันมาถามเขาด้วยน้ำเสียงหวาน สายตายั่วยวนแปลกๆ
“ก็ไม่เห็นจะยาก ผับนี้ใกล้มหาวิทยาลัยที่สุด อีกอย่างคุณมากับเพื่อนนับสิบๆ คนแบบนี้ ก็ต้องเป็นกลุ่มนึกศึกษาอยู่แล้ว” เขาเดาได้ถูกต้องอีกแล้ว และมันยิ่งสร้างความมั่นใจให้เธอเพิ่มมากขึ้น ว่าเขาคือคนที่คาร่าส่งมาชัวร์
“แสดงว่าคุณก็มาที่นี่บ่อย ถึงได้ดูออกขนาดนี้ หรือไม่ก็ควงสาวนักศึกษามาด้วยหรือเปล่าคะ” เธอถามหยั่งเชิง
“หึๆ เห็นผมควงใครล่ะครับ” เขายิ้มและส่งสายตาเจ้าชู้ให้กับเธอ ทำให้รู้สึกเขิน แต่ไม่ชอบความเจ้าชู้ของเขาเลย นิสัยเพลย์บอยแบบนี้ไม่ขอใกล้จะดีกว่า แต่เพื่อให้แผนของคาร่าดำเนินไปได้ ไอลดาต้องเล่นไปตามน้ำเสียก่อน จากนั้นจะตอกหน้าผู้ชายคนนี้ให้หงายไปเลย
“ก็ไม่แน่ว่าคนที่คุณควงมาอาจจะอยู่ในกลุ่มของเพื่อนฉันก็ได้นี่คะ”
“หึๆ พวกเธอไม่ได้อยู่ในสายตาของผม” นิโคไลพูดตรงๆ ซึ่งมันทำให้เธออยากจะหัวเราะเสียเหลือเกิน
“คุยกันตั้งนาน ผมนิโคไล แอนตันครับ แล้วคุณ...” นิโคไลแนะนำตัวกึ่งบังคับให้เธอบอกชื่อตัวเองอีกต่างหาก ถ้าไม่บอกคงจะเป็นการเสียมารยาททางสังคมสินะ
“ไอลดา วีระวัชรนานนท์” ไอลดาแนะนำตัวรัวๆ ชนิดที่เขาฟังไม่ทันเลยทีเดียว
“หืม! เอ่อ อีกทีสิครับ” เขาฟังชื่อยาวๆ รัวๆ ของเธอแล้วระบุไม่ได้เลยว่าเป็นคนชาติไหน
“ไอลดา วีระวัชรนานนท์ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“พระเจ้า! ชื่อคุณ ยาวชะมัดและผมฟังไม่ออก”
“เรียกสั่นๆ ว่าที่รักก็ได้ค่ะ” เธอแกล้งยั่วเพื่อให้เขาเข้าใจว่าเธอกินง่าย
“ว่าไงนะครับ ผมได้ยินไม่ถนัด ที่รักอย่างนั้นเหรอ” เขาก็แกล้งถามไปอย่างนั้นเอง
“หึๆ เรียกไอซ์เถอะค่ะ” เธอบอกชื่อเล่นด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นๆ เหมือนชื่อนั่นแหละ
“ใจคุณคงจะเหมือนชื่อ” เขาถามกลับ แต่น้ำเสียงช่างตรงข้ามกับเธอเสียจริง เซ็กซี่แถมยังหื่นอีกต่างหาก เธอคิดและยักไหล่นิดๆ ก่อนจะเอ่ย
“ตรงข้ามกันเลยต่างหาก ใจฉัน... ร้อนเหมือนไฟ” ไอลดาปรับน้ำเสียงให้เบาลง อีกทั้งสีหน้าและแววตาเป็นประกาย เหมือนกำลังยั่วยวนให้เขาตกหลุมพราง เข้าทางคนเจ้าชู้เลยทีเดียว
“ผมอยากลองเป็นน้ำ เอาไว้ดับไฟ” คำตอบที่ได้จากปากเขามันทำให้เธอถึงกับอมยิ้ม พร้อมกับยกเตกีลาขึ้นดื่มจนกระทั่งหมดแก้ว
“ฉันนึกว่าคุณอยากจะเป็นน้ำมันเสียอีก” เธอกำลังยั่วยุให้เขาตอบโต้ อ่อยเพื่อให้เขาพูดอะไรที่มันมากกว่านี้
“ผมจะเป็นน้ำมันตอนที่ไฟลุกเบาๆ แต่เมื่อไฟลุกโหมกระหน่ำขึ้นผมก็จะกลายเป็นน้ำ ดับไฟในกายคุณให้สงบอีกครั้งไง” ให้ตายสิ เธอปล่อยให้เขาพูดจาสองแง่สองง่ามอยู่ได้ แต่เธอก็อยากฟังลีลาการจีบหญิงของเขานี่นะ
“คุณเนี่ยช่าง... พูดจาเพ้อเจ้อได้เก่งเหมือนกันนะคะ นี่เราเพิ่งเจอกันนะเนี่ย” ไอลดาหันมาสบตาแล้วพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงหวาน
“ผมก็ไม่อยากให้มันเป็นแค่เรื่องเพ้อเจ้อสักเท่าไหร่” คำพูดของเขาดูเหมือนจะยิ่งตรงขึ้นเรื่อยๆ แสดงเจตนารมได้เป็นอย่างดี ว่าคิดอะไรกับเธอ
“หึๆ” ไอลดาได้แต่หัวเราะในลำคอเบาๆ เท่านั้น แล้วจึงมองไปเบื้องหน้าเหมือนจะเป็นการหยุดสนทนา
“เตกีล่าที่ผมสั่งให้ คุณไม่ยักแตะต้อง” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอนิ่งไป
“นี่เป็นของคุณเหรอคะ แล้วฉันไว้ใจได้หรือเปล่าล่ะคะ” ไอลดาหันกลับมาถามอีกครั้ง พลางหรี่ตาลงเล็กน้อย และหยักยิ้มนิดหน่อยตรงมุมปาก
“ผมไม่มอมใครหรอกครับ ถ้าไม่จำเป็น คิดเสียว่าเพื่อมิตรภาพ” ตายจริง การที่เธอยอมคุยกับเขาอยู่นาน ก็หมายความว่าสร้างมิตรภาพสินะ ผู้ชายเนี่ยช่างเออออเก่งนัก
“งั้นก็ขอบคุณมากค่ะ” จบคำไอลดาจึงหันไปหยิบเอาเครื่องดื่มที่นิโคไลเป็นคนเลี้ยง แล้วชูให้เขาดูก่อนจะยกขึ้นดื่มพรวดเดียวหมดแก้ว เพราะมันเป็นแก้วเล็กๆ หรือเรียกว่าแก้วช็อตนั่นเอง
“คุณดื่มแบบไม่กลัวเมา” เขาแสร้งถาม
“ฉันเพิ่งดื่มไปแค่สามช็อตเองนะคะ ไม่ได้เมาง่ายขนาดนั้น”
เธอพูดเช่นนี้ก็เพราะว่ามันเป็นเครื่องดื่มประจำตัวเธอน่ะสิ และแค่สามช็อตเล็กๆ มันไม่ได้ทำให้เมาได้จริงๆ นั่นแหละ
“สงสัยผมคงจะมอมเหล้าผิดคนซะแล้ว” เขาแกล้งแซว
“เมื่อกี๊คุณเพิ่งบอกว่า ไม่ชอบมอมใครอยู่เลย” เธอถามเสียงหวาน
“ผมบอกว่าถ้าไม่จำเป็น แต่ผมอยากมอมคุณ แต่ท่าจะมอมยากซะแล้ว”
“หึๆ” เธอหัวเราะและเอียงคอมองเขาเล็กน้อยเพื่อแสดงอาการยั่วยวน และเขาก็ชอบเสียด้วยสิ
“ขอตัวนะคะ” หัวเราะยั่วๆ แล้วก็ลุกเดินจากไปทำให้เขาอารมณ์ค้าง ขณะที่เธอเดินอยู่ สายตาของเขาดันจับจ้องไปที่ท่วงท่าการเดินเฉิดฉายราวกับนางแบบ แต่มันดึงดูดสายตาก็ตรงที่สะโพกผายที่เคลื่อนไหวไปตามจังหวะการเดินเชื่องช้า ตามด้วยท่าทางสะบัดปลายผมเล็กน้อย
- ผู้เขียน
