Chapter 1 ปาร์ตี้เรียนจบ 3
1441 คำ
“อายุขนาดนี้แล้วฉันก็อยากจะมีประมาณว่า เดทแรกในค่ำคืนปาร์ตี้สักครั้ง และพรุ่งนี้ก็สานสัมพันธ์ต่อ” ที่เทรซีย์พูดเช่นนี้ก็เพราะเวลามาเที่ยวทีไรได้แค่ความสัมพันธ์แค่ข้ามคืนน่ะสิ และเธอก็เป็นนักเที่ยวตัวยงเช่นกัน ผิดกับไอลดาลิบลับแต่ใครจะรู้ เพราะว่าไอลดาไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่นอนกับใครก็ได้ แต่แอบคิดอยู่ลึกๆ ว่าอยากจะมีใครสักคนเหมือนกันและอยากจะจริงจังด้วยมากกว่าที่จะเป็นทางผ่าน
“ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอนะเทรซีย์ เรามันไม่ใช่พวกฮอตนี่นะ จริงไหม”
“แต่เราสวยย่ะ” เทรซีย์บอกด้วยความมั่นใจ ขณะเดียวกันนั้นบรรดาเพื่อนๆ ที่เรียนคณะเดียวกันก็เริ่มทยอยกันเข้ามาร้านในแล้วเกินกว่าครึ่ง อย่างที่เทรซีย์บอกว่าทั้งคณะ ก็มากโขอาจจะเต็มผับเลยก็ว่าได้
ทุกคนเริ่มดื่มกินและพากันโยกย้ายไปตามเสียงเพลง แอลกอฮอลเข้าปากก็เริ่มสนุก บ้างก็มีอาการเมาแล้ว ยกเว้นก็แต่ไอลดาที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะเมาแต่อย่างใด เพราะเธอดื่มเตกีลาเพียงแก้วเดียวแล้วก็ออกไปเต้นร่วมกับเพื่อนๆ และแล้วความเจิดจรัสของเธอเริ่มไปเตะตาหนุ่มๆ ที่ไม่ค่อยได้คุยกันสักเท่าไหร่ หนุ่มๆ ในกลุ่มของคาร่ามองเธอเป็นตาเดียวเนื่องจากความโดดเด่นที่เป็นสาวไทยเพียงคนเดียวในคณะ
“สนใจไหมครูส” คาร่าเอ่ยถามกับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มของเธอ ขณะที่ชายหนุ่มกำลังเพ่งมองไอลดาท่ามกลางแสงไฟสลัว
เขาไม่ใช่นักศึกษา หากแต่เป็นคนนอกที่คาร่าชวนมาเที่ยวด้วยกันนั่นเอง ฉะนั้นจึงไม่มีใครรู้จักเขาเลย
“ใช่ เพื่อนเธอหรือเปล่า” เขาถามพลางมองไปที่ไอลดาตามเดิม
“เปล่า แค่รู้จักและเรียนคณะเดียวกันเท่านั้นเอง ไม่ได้สนิท” คาร่าตอบด้วยน้ำเสียงเรียบพลางยักไหล่และเย้ปาก
“เป็นสาวเอเชียวใช่ไหม เธอสวยมากโดดเด่นมาเชียว” ครูส ออกปากชมพร้อมกับดวงตาวาวโรจน์ ซึ่งทำให้คาร่ามองออกว่าชายหนุ่มกำลังคิดอะไร
“ถ้าสนใจ ไม่เห็นจะยาก” คาร่าบอกอย่างมีแผน
“แล้วคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ”
“หึๆ นักเที่ยวอย่างหล่อนน่ะ ยังไงก็ได้ ง่ายๆ อยู่แล้ว”
“น่าสนใจ สาวเอเชียน่าลอง”
“อยากได้ก็เอาสิ จะกลัวอะไร”
“แล้วเธอได้อะไรคาร่า” ดูเหมือนเขาจะรู้ทันความคิดของเธอ
“ฉัน... ไม่ได้อะไรสักหน่อย”
“บอกมาเถอะ ฉันรู้ทันหรอกน่าเธอไม่ค่อยชอบคนเอเชีย” นี่แหละที่ครูสรู้ทัน
“ฉันไม่เคยชอบหน้าหล่อนอยู่แล้วตั้งแต่เรียนมาจนจบเนี่ย ผู้หญิงเอเชียผิวขาวเหลืองคนเดียวในคณะ น่ารังเกียจแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีแต่คนสนใจแม่นี้นัก ถ้านายทำให้เธอนอนอยู่บนเตียงกับนายได้อย่าลืมถ่ายคลิปเอาไว้ด้วย ฉันจะเอาไว้เยาะเย้ยให้สะใจเล่นๆ” จะบอกว่าเป็นการเหยียดเชื้อชาติหรือสีผิวก็ยังได้ เพราะคาร่าผิวสีน้ำผึ้งที่ผ่านการอาบแดดมาอย่างเธอนี่แหละผู้ดีนักและสำหรับชาติเอเชียต่อให้สวยแค่ไหนก็ถูกเหยียดสีผิวอยู่ดี
“เข้าใจแล้ว แต่แม้ว่าเธอจะเป็นคนเอเชียแต่ก็สวยบาดใจเชียวนะ” ให้ตายสิครูสยังจะชมไอลดาต่อหน้าคาร่าอีก
“ไม่ต้องชมหล่อนต่อหน้าฉันจะได้ไหม ฉันไม่เคยมองว่าหล่อนสวยเลย”
“โอเค เดี๋ยวจะไปยืนชมใกล้ๆ หูเธอเลย แต่หวังว่าเธอจะยังไม่มีแฟน” ครูสถามเพื่อความแน่ใจ เพราะไม่อยากจะยุ่งกับคนมีแฟน หากเป็นโสดล่ะก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
“แฟนน่ะไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ หล่อนก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบเที่ยวกลางคืนกับคู่หูอย่างเทรซีย์ เล่นสนุกแบบชั่วคืนสำหรับหล่อนก็คงไม่แปลก”
“ถ้าอยากได้แล้วจะฝ่าด่านหนุ่มๆ ที่อยู่โต๊ะเดียวกับเธอยังไงดีล่ะ” ครูสถามเพราะเริ่มสนใจขึ้นมาจริงๆ
“หาจังหวะเอาสิเพื่อน อาศัยช่วงเมาก็ได้นี่นะ จริงไหม”
“เอางั้นก็ได้ แต่รอจังหวะก่อน จากนั้นฉันจัดเต็มอย่างแน่นอน” เมื่อพูดจบครูสจึงยกเหล้าขึ้นดื่ม และรอจังหวะที่ต้องการ ระหว่างนี้ก็เฝ้ามองไอลดาเป็นระยะ แต่ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นครูสกับคาร่าไม่ทันได้สังเกตว่าการคุยกันของทั้งคู่จะมีใครมาได้ยินเข้า เพราะเสียงเพลงมันดังพอสมควร ทว่าหนึ่งในเพื่อนของไอลดาดันมาได้ยินเข้าพอดี ฉะนั้นเพื่อเป็นการปกป้องเพื่อน เรื่องนี้จึงต้องไปถึงหูไอลดาแต่โดยเร็ว เพื่อจะได้รับมือกับผู้ชายที่อยากจะรวบกินเธอ
เมื่อไอลดารู้เรื่องเข้า เธอจึงหาทางรับมือกับผู้ชายที่คาร่าส่งมา แต่ก็หวั่นใจไม่น้อย เพราะคนพวกนี้เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวจนตามไม่ทัน แต่สุดท้าย เธอต้องหยุดคิดเพื่อลดความเครียด ไปที่เคาน์เตอร์เพื่อสั่งเครื่องดื่มที่ชอบ
“เตกีล่าค่ะ” ไอลดาสั่งกับบาร์เทนเดอร์หนุ่มพร้อมกับชูหนึ่งนิ้ว จังหวะเดียวกันนั้น หนุ่มหล่อสามคนยังคงนั่งอยู่ที่เดิม และเมื่อได้ยินเสียงหวานๆ สำเนียงภาษาอังกฤษค่อนไปทางเอเชียเล็กน้อยก็ทำให้พวกเขาหันมามอง
หนุ่มหล่อสองคนแค่ชื่นชมความสวย และมองสัดส่วนเล็กน้อยเพื่อไม่ให้เสียมารยาท แต่อีกหนุ่มนั้นสำคัญคือนิโคไล เขานั่งตรงกลางแต่โน้มตัวไปค้ำที่เคาน์เตอร์ พร้อมกับปรายตามองไปทางด้านซ้ายมือของตนเอง ด้วยความที่เป็นหนุ่มนักรักทำให้เขาตาลุกวาวเมื่อเห็นสาวเอเชียแต่หุ่นระดับนางแบบ แม้ในความสลัวของแสงไฟ เขาก็ยังมองเห็นว่าอกเป็นอก เอวเป็นเอว
“อะแฮ่ม!” บาร์เทนเดอร์หนุ่มกระแอมพร้อมกับยิ้มกริ่มเหมือนจะรู้ทัน ทำเอานิโคไลถึงกับสะดุ้งแล้วกันมองบาร์เทนเดอร์ด้วยแววตาตำหนิ ก่อนจะละสายตาไปจากเจ้าของรูปร่างสูงเพรียวนั่น
“ไม่ออกไปสนุกกับเพื่อนๆ ล่ะครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มที่เสิร์ฟเครื่องดื่มให้กับไอลดาถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอสั่งเสร็จก็นั่งหน้าเคาน์เตอร์ ก่อนจะยกเตกีล่าขึ้นดื่ม
“เมื่อยตัวค่ะก็เลยเข้ามาพักน่ะ” ไอลดาตอบและยิ้มอย่างเป็นมิตร
“นั่งคนเดียวเหงาแย่เลยครับ” บาร์เทนเดอร์หนุ่มชวนคุยอีกครั้งแต่ปรายตามองนิโคไลด้วยสายตาแปลกๆ
“หึๆ ไม่เหงาหรอกค่ะ ดูสิคนนั่งตั้งเยอะอีกอย่างเสียงเพลงก็เปิดดังขนาดนี้ จะให้เหงาได้ยังไง”
“จริงสิครับ ผมก็ลืมไป” บาร์เทนเดอร์หนุ่มพูดจบก็จัดเตกีล่าให้เธออีกหนึ่งแก้ว ทั้งที่ยังไม่ได้สั่งเลย
“เอ่อ ฉันยังไม่ได้สั่งนะคะ” ไอลดาถามด้วยความแปลกใจ
“ไม่เป็นไรครับ มีคนจัดการให้คุณแล้ว” บาร์เทนเดอร์บอก ทว่าไม่ได้ส่งซิกส์ให้รู้เท่านั้นเองว่าเป็นใคร
“มี... มีคนจัดการให้แล้วอย่างนั้นเหรอคะ ใครคะ” ไอลดาอ้ำอึ้งไม่กล้ารับเพราะกลัวในแก้วที่ให้มาจะมีอะไรผสม
“เขาไม่ให้บอกครับ คนนี้ชอบทำตัวลึกลับ”
“ฉันไม่กล้ารับไว้หรอกค่ะ” ไอลดาตอบปฏิเสธอย่างสุภาพ
“รับไว้เถอะครับผมเพิ่งเทเมื่อครู่ ไม่ต้องกลัวว่าจะมีอะไรผสม ผมรับรองได้” ดูเหมือนบาร์เทนเดอร์หนุ่มจะรู้ทัน
“งั้นก็ขอบคุณค่ะ ฝากขอบคุณเขาด้วย”
ว่าแล้วไอลดาจึงรับเอาไว้ แต่ดื่มแก้วเดิมที่สั่งมาก่อนหน้านี้ให้หมดเสียก่อน จากนั้นจึงพยายามกวาดตามองว่ามีใครที่มีพิรุธหรือไม่ เผื่อว่าจะเป็นคนที่เลี้ยงดื่มเธอ และอีกนัยหนึ่งที่ไม่ไว้ใจก็เพราะว่ากลัวจะเป็นคนของคาร่าเสียมากกว่า
เธอจึงแทบจะไม่สนใจหนุ่มหล่อโคตรๆ ที่นั่งข้างๆ เลย และเมื่อไม่พบความผิดปกติ เธอจึงนั่งดื่มอยู่เพียงลำพัง ไม่ได้คิดจะออกไปเต้นกับเพื่อนๆ อีกแล้ว ทว่ายังคงโยกตัวไปตามจังหวะเพลงฮิบฮอบ
- ผู้เขียน
