เกมปัญญาอ่อน

1242 คำ
ตอนที่6 “ไม่มีขายในไทยมั้ง แก้วซื้อมาฝาก” “ชอบกลิ่นนี้อ่ะ ถามพี่แก้วให้มั่งสิจะไปอีกเปล่าฝากหิ้วขวดนึง” “เธอเอาขวดนี้ไปเลยก็ได้ ไม่ค่อยชอบกลิ่นว่ะ หวานเกิน” หัวใจของณิชาเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อได้ยินบทสนทนาของเพื่อนทั้งสองเมื่อครู่ เขามีน้ำหอมกลิ่นนั้นคนเดียวแสดงว่าเมื่อคืนเป็นเขาเหรอ แล้วโชนจะทำแบบนั้นกับเธอทำไมในเมื่อเขาไม่ชอบเธอ “ณิชา” “อะ..อะไรหรอมิลค์” “เป็นอะไรยืนเกร็งเชียว” “ปะ..เปล่า ไม่ได้เป็นไร” “คืนนี้เชนทร์เลี้ยงเบียร์ด้วยนะ ณิชาต้องกินกับพวกเราโดยไม่มีข้อแม้เพราะที่นี่ไม่ใช่ที่ทำงานของเธอ” “เราไม่ถนัดกินของพวกนี้หรอกมิลค์ แต่เรานั่งเป็นเพื่อนเฉยๆ ได้นะ” ..... เบียร์กระป๋องสองโหล น้ำแข็งหนึ่งกระติก และขนมขบเคี้ยวอีกจำนวนมากถูกขนลงมาจากรถของเชนทร์ นอกจากที่ผับก็ไม่เคยออกมากินกันนอกสถานที่อย่างนี้ และเต็นท์กลุ่มของพวกเธอค่อนข้างไกลจากนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ หากไม่มีใครโวยวายก็ไม่เป็นการรบกวนคนอื่นแน่นอน “อ่ะ” มินตราเปิดเบียร์หนึ่งกระป๋องแล้วส่งมันให้ณิชา หญิงสาวจำใจรับมันมาแต่ก็ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ดื่มมัน เธอเคยโดนลูกค้าในที่ทำงานบังคับให้ดื่มเพียงหนึ่งแก้วโลกก็หมุนไปทั้งใบจนวันนั้นเธอถึงกับทำงานไม่ได้กันเลยทีเดียว “เล่นเกมกันมั้ย” “ไม่” “โหย... โชนนายฟังชื่อเกมที่ฉันจะชวนเล่นก่อนสิ” “เกมหมุนขวดแล้วก็สั่งให้ทำอะไรปัญญาอ่อน” “ไม่ใช่ เปลี่ยนกติกาใหม่ หมุนขวดตอบคำถาม คนถามจะถามอะไรก็ได้” “ตกลง” สองสาวมองหน้ากันอัตโนมัติอึ้งไปชั่วครู่พวกเธอนึกว่าโชนจะไม่อยากเล่นซะอีก ขวดเบียร์เก่าของใครไม่รู้วางทิ้งไว้ข้างต้นไม้หมุนบนกระติกน้ำแข็งที่มีติดรถมา ณิชานั่งจับกระป๋องเบียร์ในมือจนมันหมดความเย็น เธอก็ยังไม่ได้ดื่มมันสักหยด “ฉันหมุนก่อน” กวินนาคนต้นคิดอาสาเป็นคนหมุนขวด และครั้งแรกปลายขวดไปหยุดอยู่ที่แฝดผู้พี่ “ขอคำถามเบาๆ พอนะแก้ม” เชนทร์รู้สึกขนลุกกับแววตาเพื่อนสาวสองคนขึ้นมาทันที ถึงสองคนนั้นจะเป็นผู้หญิงแต่พอได้หยาบคายเขาแทบอยากเลิกคบพวกเธอไปชั่วขณะ “ฉันขอถาม” มินตราเป็นคนยกมือขึ้น “นายเคยเอาได้มากสุดกี่น้ำ” โชนได้ยินคำถามของแฝดพี่ก็แทบสำลักเบียร์ออกมากลางวง สุภาพบุรุษจุฑาเทพอย่างมันจะกล้าตอบคำถามนี้หรือเปล่าเหอะ “ห้า” “หูย... กับใครอ่ะ” “ถามได้คำถามเดียว” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบนิ่ง “เชนทร์หมุนต่อเลย” คราวนี้ปลายขวดชี้มาทางแฝดผู้น้อง “ฉันเอง” กวินนายกมือขึ้นอาสาเป็นคนตั้งคำถาม โชนยักคิ้วขึ้นข้างหนึ่งให้เธออย่างไม่เกรงกลัว “นายเคยใช้ลิ้นทำให้ผู้หญิงมั้ย” คำถามของกวินนากลับทำให้หญิงสาวที่นั่งเงียบกริบตั้งแต่แรกหน้าแดงซ่าน “หูยยย แรงมาก” “ไม่เคย” “จริงอ่ะ” “ตอบไปแล้ว” รอบนี้โชนเป็นคนหมุนขวดต่อโดยเป้าหมายคือคนที่นั่งเงียบตรงหน้าแต่ปลายขวดดันไปชี้อยู่ตรงหน้าของกวินนา “อ๊าย! ฉันขอถามยัยแก้มเองนะโชน” “ฝากด้วยก็แล้วกัน” โชนฝากฝังคถามนี้ให้กับอีกคนที่พร้อมจะหักหลังเพื่อนรักอยู่เสมอ “ที่แกโกหกแม่ว่ามานอนกับฉัน ความจริงคือแกไปนอนห้องพี่เจมส์ใช่มั้ย” “...” “ถ้าแกไม่ตอบก็กระดกเบียร์ให้หมดกระป๋องทีเดียวเลยนะแก้ม” “ก็...อือ” “แกกินเบียร์เลยแก้มตอบคำถามไม่ชัดเจน” “ก็ฉันตอบไปแล้วอ่ะ ขี้โกงนี่” “เชนทร์กับโชนยังตอบเคลียร์เลย แกตอบคุมเครือเองเพราะฉะนั้นแกต้องกิน” กวินนามุ่ยหน้าใส่เพื่อนก่อนจะยกเบียร์ในมือขึ้นกินทีเดียวจนหมด ปัก คนโดนทำโทษคว่ำกระป๋องเบียร์ให้ดูว่าเธอกินหมดแล้วจริงๆ “ตาฉันหมุนแล้ว” กวินนาลงมือหมุนขวดเบียร์ด้วยหมายจะเอาคืนมินตรา แต่ปลายขวดกลับหยุดอยู่ตรงหน้าของณิชา ผู้ที่นั่งเงียบตั้งแต่เริ่มเกม “แก้ม อย่าถามอะไรทะลึ่งนะ” คนจะโดนถามเริ่มออกตัวก่อน แต่หาได้เป็นผล “เราจะถามเธอเบาๆ นะณิชา เธอยังซิงอยู่มั้ย” “อะไรเนี่ยแก้ม ไหนบอกว่าเบาไง” “เบาสุดแล้วนะ เทียบกับคนอื่นๆ” ณิชารูสึกอายจนแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อ และทั้งเชนทร์และโชนมองเธอเป็นสายตาเดียว หญิงสาวจึงเลือกดื่มเบียร์ที่ไร้ความเย็นในมือแทน “ไม่ตอบซะด้วย กินให้หมดกระป๋องเลยนะ” ณิชาคว่ำกระป๋องอย่างที่กวินนาทำเมื่อครู่ แสดงให้พวกเขาเห็นว่าเธอดื่มมันหมดแล้วเหมือนกัน โชนมองเธอด้วยสายตาเหยียดหยาม คืนนั้นเอากับพี่ชายเขาแล้วทำไมถึงไม่ตอบไปว่าไม่ได้บริสุทธ์แล้ว พรึ่บ “อ้าว ไปไหนน่ะ” “ไปหาที่สูบบุหรี่ เดี๋ยวก็บ่นเหม็นกันอีก รำคาญ” “ช่างโชนเหอะ เราเล่นกันแค่นี้ก็ได้” ..... “ไม่ไหวแล้วอ่ะ เราขอไปนอนก่อนนะ” “ท่าจะเมาจริงนะน่ะ ณิชาไปนอนก่อนก็ได้ที่เหลือเรากับมิลค์จัดการเอง” เชนทร์มองตามหลังณิชาไปด้วยสายตานิ่งเรียบ จนกระทั่งเห็นว่าเธอเข้าไปในเต็นท์แล้วจึงละสายตา “เชนทร์” “หืม” “ไม่จีบณิชาจริงๆ หรอ ฉันเชียร์ณิชาเต็มที่เลยนะ” “อย่าดีกว่า ณิชามีคนจองแล้วนะแต่มันยังไม่รู้ตัว” “ยังไงอ่ะเชนทร์ พูดอะไรงงๆ” “ไม่ต้องรู้หรอก ถึงเวลามันก็แสดงตัวเองนั่นแหละ” เชนทร์มองไปที่เต็นท์นอนที่อยู่ห่างออกไปเกือบหนึ่งกิโลเมตรแล้วยกยิ้มก่อนจะชวนสองสาวดื่มเบียร์ที่เหลือให้หมด ไม่หมดห้ามกลับไปนอน พวกเธอก็สู้ไม่ถอย ไม่หมดไม่ลุกเช่นกัน ..... พรึ่บ “ใคร...” คนเมาได้ยินเสียงคล้ายมีคนเข้ามาในเต็นท์ของเธอพูดขึ้นทั้งที่ไม่ได้ลืมตา จนคนที่เข้ามาใหม่ค่อยๆ คร่อมทับร่างของเธอ “คิดว่าใครล่ะ” “โชน...” “ไม่คิดว่าจะเป็นไอ้เชนทร์บ้างหรอ หรือว่าจำกลิ่นมันได้” ร่างสูงกระซิบถามเธอข้างหูก่อนที่แววตาคมกริบแข็งกร้าวขึ้นเล็กน้อย “เราจำกลิ่นน้ำหอมได้ เมื่อคืนโชนคือคนที่ลากเราไป...จูบใช่มั้ย” “ฉันจะทำแบบนั้นกับเธอไปทำไม” “นั่นสิ...โชนเกลียดเราหนิ จะมาจูบเราทำไม อื้อออ” เรียวปากของณิชาถูกประกบปิดอย่างรุนแรงจนน่าจะเกิดแผลใหม่ขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะผละออกไป “เมื่อคืนใช่แบบนี้มั้ย” “ใช่...” แววตาหยาดเยิ้มจ้องเขากลับอย่างที่ไม่เคยกล้าทำมาก่อน จนคนที่คิดว่าจะมาค่อนขอดเธอเรื่องพี่ชายเฉยๆ หายใจไม่ทั่วท้อง หรือเขากำลังถูกณิชายั่วยวนกันแน่ “ตอนไอ้เชนทร์เอากับเธอ มันจูบหรือเปล่า” “ไม่”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม