“แกอ่ะ จะให้ฉันไปเจอน้องพนักงานเซเว่นที่หล่อๆ สภาพนี้ได้ไงเนี่ย ฉันจะยืนรอข้างนอกนะ แกจะซื้ออะไรก็ซื้อเลย” ฉันบ่นอุบอิบก่อนที่ไอ้น้องเวรมันจะหัวเราะร่วนเหมือนสนุกที่ได้แกล้งฉัน
“โอ๊ย พี่มิ้ง คนเราจะรักกันอ่ะ สภาพไหนก็ต้องรับกันให้ได้”
แต่สภาพนี้ฉันรับไม่ได้ T_T มองกระจกยังกลัวตัวเองเลยเนี่ย อีน้องเวร!
“ตลก?” ฉันเบะปากงอนมัน ไอ้ต้นหัวเราะคึกเข้าไปใหญ่เลยดึงแก้มฉันอย่างหมั่นไส้พร้อมตีหัวดังป๊าป
โอเค สาบานว่าฉันคลานออกจากท้องแม่ก่อนมัน =_=!
“คนเราอ่ะ รักกันที่ใจใช่หน้าตา เข้าใจปะพี่มิ้ง?” มันว่าเสียงเรียบทำเป็นสั่งสอน ฉันกลอกตานึกถึงหน้ามันเวลาดี๊ด๊าตอนเห็นผู้หญิงสวยๆ แล้วไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่
มันก็ใช่แหละ คนเรารักกันที่ใจใช่หน้าตา แต่สำหรับฉันอ่ะ ขอหน้าตานิดนึงก็ได้ ต้องสตรองแค่ไหนใส่เสื้อนิสิต กางเกงชมพูบานเย็น หน้าสดพร้อมออฟชั่นเสริมคืออีแตะ ไปเจอผู้ชายหล่อๆ เนี่ย T^T
“ไม่ต้องมาพูด
