♥후배 24 Hours. งงยังไงให้ได้แฟน

ณ เซเว่นอีเลฟเว่น หน้าปากซอย หอพัก D Renger เวลาห้าทุ่มตรง นี่เป็นเรื่องที่บัดซบที่สุดในชีวิตของฉันอีกหนึ่งเรื่อง ฉันเป็นผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักใสซื่อและบ๊องแบ๊วที่สุดในจักรวาล ไม่ควรจะต้องมายืนประหม่าทำหน้าเครียดอยู่แถวๆ เคาน์เตอร์ในเซเว่นแบบนี้ ‘น่าพี่มิ้ง ต้นฝากซื้อหน่อย ถ้าพี่มิ้งไม่ซื้อให้ เดี๋ยวได้อุ้มหลานน้า’ เสียงไอ้ต้นน้องเวรตะไลของฉันลอยเข้ามาในหัว เพราะเราสอบติดมหาลัยไกลบ้านเลยต้องย้ายมาอยู่หอกันสองพี่น้อง จะอยู่คนละห้องก็ไม่ได้ ไม่พร้อมกินแกลบ =_=! พอมันพาสาวเข้าหอทีไร มันต้องไล่ฉันออกไปทุกที ไหน ความยุติธรรม พูด! ที่บัดซบกว่านั้นคือ... กรุณาโฟกัสสายตาไปที่พนักงานเซเว่นกะดึก เขาไม่ใช่พนักงานธรรมดาแต่ว่าเขาเป็นผู้ชาย! ผู้ชายยยยยยยยยยายายายายายายาย (แอคโค่) T^T แถมหล่อ หน้าตาดี ดูมีกิมมิค ดูมีอะไรแต่ทำไมต้องมาเจอกันในสภาพนี้ ฉันพ่นลมหายใจเหนื่อยๆ เหล่สายตาไปมองยังชั้นวางของเล็กๆ หน้าเคาน์เตอร์ที่มีถุงยางอนามัยป้องกันภัยท้องป่อง ไอ้ต้นนะไอ้ต้น ฝากซื้อของแบบนี้ง่ายๆ ยังกับฝากซื้อข้าวกิน ฉันเป็นผู้หญิงนะ ฉันอายเป็นนะโว้ย น้องเวร T^T “หาอะไรเหรอพี่ ให้น้องช่วยหามั้ย?” พนักงานผู้มีความเป็นเลิศด้านบริการเอ่ยก่อนจะกะพริบตาปริบๆ พร้อมรอยยิ้มหวาน เขาใส่ต่างหูสีดำสนิทติดอยู่ข้างซ้ายทำให้ดูแบดบอยขึ้นหนึ่งระดับ โถ น้อง พี่ไม่ได้มีปัญหากับการซื้อถุงยางอนามัยเลยนะคะ พี่มีปัญหากับหน้าน้องเนี่ยแหละ พี่เลยไม่กล้า หน้าน้องหล่อเกินไป เห็นแล้วพี่หวั่นใจจริงๆ “ไม่เป็นไรค่ะลูก เดี๋ยวพี่หาเองค่ะ” ฉันยิ้มแห้งแล้วเหล่ไปยังอีเคาน์เตอร์ที่วางถุงยางอีกที ฉันจะหลับหูหลับตาหยิบมาสักอันก็ได้แต่ไอ้ต้นน่ะเรื่องมาก มันดันสั่งว่ามันอยากได้ถุงยางอนามัยกลิ่นสตอเบอรี่แบบมีปุ่มและมีขีด ผิวขรุขระของยี่ห้อห่าอะไรก็ไม่รู้ แค่ธรรมดาฉันก็จำไม่ได้แล้ว เสือกกระแดะอยากได้แบบมีออฟชั่น มันใช่เรื่องที่ฉันต้องหาให้มันมั้ยเนี่ย! เด็กเวร! “นั่นแน่ะ ผมเห็นนะว่าพี่เหล่ไอ้นี่ใช่เปล่า?” คุณน้องหน้าหล่อว่าก่อนจะขยับใบหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยไปชิดที่วางถุงยางอย่างรู้ทัน อาจเป็นเพราะมันเป็นเวลาดึกทำให้มีแค่ฉันที่เป็นลูกค้า “ไม่เห็นต้องเขินเลยพี่ พี่อยากได้แบบไหนบอกผมได้นะ” ก็ไม่ต้องบริการกันขนาดนั้นก็ได้ เกรงใจหนังหน้าพี่นิดนึงค่า T_T “คือน้องชายพี่มันฝากซื้อแบบกลิ่นสตอเบอรี่ ผิวขรุขระ มีปุ่มมีขีด พี่ก็ไม่รู้ว่าอันไหน พี่ไม่เคยใช้” “อ๋ออออออออออออ น้องฝากซื้อเนอะ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ทำตาไม่เชื่อพร้อมกับน้ำเสียงสูง =_=;;; “จ้ะ น้องฝากซื้อ พี่ไม่ได้โกหกนะ” “^_^” ยิ้มอะไรวะ ฉันพูดเรื่องจริงนะ “พี่พูดเรื่องจริงนะลูก” ฉันย้ำ ”พี่จะร้อนตัวทำไม น้องไม่ได้ว่าอะไรเลย เอาอันนี้ก็ได้ครับ ถูกและดี” เขาพยักหน้าแล้วเหล่สายตามองฉันอย่างมีลับลมคมใน ฉันว่าเขาไม่เชื่อฉันแหง โอ๊ยเปรต ไอ้ต้นนะไอ้ต้น ฉันจะเอามีดอีโต้สับหัวมัน ดูสิ คนอื่นเขามองฉันเป็นผู้หญิงยังไงหมดแล้ว “หกสิบห้าบาทครับพี่” “ค่ะ” ฉันว่าก่อนจะรีบควักเงินเพื่อที่จะไปให้พ้นจากตรงนี้สักที ฉันรู้สึกละอายกับสายตาที่เขามองมาไม่เลิกสุดๆ คนตัวสูงยิ้มหวานก่อนจะยัดๆ มันใส่ถุงพลาสติกสีขาวแล้วยื่นให้ฉันพร้อมกับน้ำเสียงซีเรียสและจริงจัง “คราวหลังก็ไม่ต้องอายนะพี่ มันเป็นเรื่องดีที่รู้จักป้องกัน” เขาว่าแล้วจับมือฉันท่าทางขึงขัง “น้องเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติ ขอให้มีความสุขกับแฟนพี่นะครับ” “...” “^_^” ยิ้ม และเขาก็ยิ้มกว้างกว่าเดิม… ยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงหู ในขณะที่ฉันทำหน้าเหมือนปลาขาดออกซิเจน พลางนึกไปถึงหน้าไอ้เด็กเวรที่นอนก่ายขารออยู่ที่ห้องพร้อมแฟนสาว ให้ตายเถอะ ดูผลงานมันสิ มันทำให้พี่สาวคนเดียวถูกมองเป็นคนยังไงไปแล้ว เซ็งฉิบหายเลยเว้ย ไอ้เหี้ยต้นนนนนนนนนนนนนนน! Art says… ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูยามดึกทำให้ฉันเบะปากรัว ตอนนี้กำลังสับสนว่าจะเรียกตัวเองว่าผมหรือฉันดี เอาเป็นว่าเรียกฉันละกัน ฉันกำลังมัดจุกทาครีมอยู่หน้ากระจก เป็นผู้ชายโดยเพศสภาพ แต่ชอบผู้ชาย วันนี้ก็เป็นอีกครั้งที่อีมิ้งหรืออีเพื่อนตัวป่วนมารบกวนยามดึก “ย้ายมาอยู่ด้วยกันเลยมั้ยล่ะ อีมิ้ง” ไม่ทันได้เห็นหน้าฉันก็เอ่ยประโยคคำถามก่อนจะมองหัวจรดเท้าเมื่ออีมิ้งมันทำหน้าแหยๆ เหมือนจะทักทายแล้วเบียดร่างกายเข้ามาในช่องว่างของประตู “ไม่ได้ว่ะ ไอ้ต้นไม่ยอมแน่” มันทำหน้าเครียดๆ ทำให้กะเทยต้องถอนหายใจออกมายาวๆ “ประชดมั้ยล่ะ อีนี่ก็จริงจังไปทุกเรื่อง กะเทยปวดหัว” “เอ้า เป็นอะไรวะ ไปซื้อยาพาราให้เปล่า?” บางทีกะเทยก็สงสัยนะว่ามันโง่จริงหรือกวนตีน =_=^ “โอ๊ยยย ไม่คุยด้วยแล้ว กะเทยเหนื่อย” ฉันส่ายหัวรัวๆ แล้วปิดประตู หันไปอีกที อีชะนีเผือกมันก็ปีนเตียงฉันพร้อมกับหยิบรีโมททีวีมากดประหนึ่งว่าเป็นห้องมัน ดู๊ดู มีบ้างมั้ยเนี่ยความเกรงใจเนี่ย! “เอ้า เป็นห่วงนะเนี่ย” มันว่าทำหน้างงๆ งง งงแม่งทุกอย่างนั่นแหละ โลกนี้มีอะไรที่มันเข้าใจบ้าง!