“อยากไปช่วยลุงตัดหญ้าที่สุสานเหรอ ไม่กลัวเหรอพ่อหนุ่ม สุสานนะไม่ใช่ลานสเก็ตบอร์ด” ลุงสัปเหร่อกล่าวไว้หลังได้ยินว่ามีจิตอาสาหน้าตาดีเสนอตัวช่วยงานที่ไม่ค่อยมีใครอยากทำ
“มันสงบดีครับ คนเราเวลาอยู่ตามลำพังจะได้ยินเสียงตัวเองชัดขึ้น คิวอยากจะปลีกวิเวกเพื่อค้นหาตัวตนน่ะครับ” ก็ต้องอ้างไปเรื่อย
ตั้งแต่ใช้ชีวิตในร่างมนุษย์ก็โกหกเก่งจนเป็นนิสัยแล้วยังต้องไปพัวพันกับปัญหาของคนอื่นอีก ฉะนั้นขอนั่งตัดหญ้าเงียบ ๆ รับพลังความตายในสุสานดีกว่า
“ยังหนุ่มยังแน่นชีวิตยังอีกยาวไกล อย่าเพิ่งรีบไปอยู่กับพระผู้เป็นเจ้าเลย ฮ่าๆ”
‘ชีวิตยังอีกยาวไกลงั้นเหรอ…’ กริมริปเปอร์รู้สึกสะกิดใจอย่างบอกไม่ถูก
เฌอรินทร์ยืนฟังอยู่ข้าง ๆ ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่าทำไมธามไทถึงพูดจาเหมือนคนปลงตกกับชีวิตหรืออาจเพราะเผชิญหน้ากับความเป็นความตายหลายครั้งจนเริ่มเข้าใกล้ความหมายของชีวิตหรืออย่างไร
“หล่อ ๆ สวย ๆ อย่างน้องสองคน
