แค่เพื่อน
1555 คำ
"ได้โปรดเถอะพิมพ์ จะตบจะตีจะด่าผมยังไงก็ได้ ขอแค่คุณให้โอกาสผมสักครั้ง ครั้งเดียวก็พอ นะครับคนดี" เสียงทุ้มของชายหนุ่มที่ปนกับเสียงสั่นเครือออกมานั้น กำลังจะทำให้หญิงสาวใจอ่อน แต่เมื่อภาพของเขากำลังร่วมรักกับเพื่อนของเธอบนเตียงแวบเข้ามาในหัว ทำให้พริมโรสเริ่มหายใจติดขัดในขณะที่กำมือแน่น เมื่อความโกรธกำลังแล่นเข้ามาในโสตประสาทของเธอ
"หยุดพูดได้แล้วออกัส! แล้วออกไปจากชีวิตพิมพ์ซะ! " หญิงสาวพูดพร้อมกับพยายามดันชายหนุ่มออกให้พ้นจากตัวของเธอ เวลานี้อ้อมกอดนี้ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของเธออีกแล้ว
"พิมพ์...ฮึกฮื้อ! " ออสการ์ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น พร้อมกับลำแขนแกร่งได้โอบกอดรอบขาของหญิงสาวที่เป็นคนรักเอาไว้ น้ำตาของเขาได้ไหลนองลงบนหลังเท้าขาวอวบของเธอ สัมผัสจากน้ำใสๆ นั้นทำให้หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหนี เมื่อเธอไม่มีทางที่จะกลับไปคืนดีกับเขาได้เหมือนเดิมได้อีกแล้ว ไม่ว่าจะใช้เวลากี่วันกี่เดือนหรือกี่ปี ความรู้สึกดีๆ ที่มีได้มลายหายสิ้นไปตั้งแต่วินาทีนั้นแล้ว
"พิ้งค์...มายด์ พิมพ์อยากกลับบ้านแล้ว ช่วยไปส่งที ป่านนี้แม่คงเป็นห่วงแย่แล้ว" เมื่อออสการ์ไม่ยอมปล่อย ทำให้พริมโรสหันไปหาเพื่อน เพื่อขอความช่วยเหลือ และได้ยกเอามารดาขึ้นมาอ้าง เพื่อให้ออสการ์ได้คลายอ้อมแขนออก เพราะเธอต้องการจะกลับบ้าน ที่สำคัญเธอไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายอย่างเขาอีก
"ออกัส ปล่อยพิมพ์ได้แล้ว" พิ้งค์พูดพร้อมกับแกะมือของเขาออก ให้พ้นจากขาของพริมโรส ชายหนุ่มยอมทำตามอย่างว่าง่าย ในขณะที่หัวใจของเขาเจ็บปวดไม่ต่างจากแฟนสาว เมื่อหัวใจของเขานั้นบอบช้ำจนเกินจะเยียวยา เมื่อเห็นพริมโรสเย็นชาใส่แบบนี้
"ออกัสไม่หยุดแค่นี้แน่พิมพ์ ยังไงพิมพ์ก็ต้องกลับมาเป็นของออกัส จำไว้นะพิมพ์คุณคือผู้หญิงของผม ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม คุณไม่มีทางที่จะปฏิเสธผมได้ตลอดไป" เสียงตะโกนก้องร้องออกมาตามหลัง ทำให้พริมโรสถึงกับน้ำตาคลอ แค่นี้เขายังทำให้ใจของเธอร้าวไม่พอหรืออย่างไร เมื่อหัวใจที่เธอให้เขาไป มันได้ไร้ค่าเพียงแค่ชั่วข้ามคืน เมื่อเขาไม่พยายามที่รักษาเอาไว้แล้วยังใช้เท้าเหยียบย่ำซ้ำเติม แล้ววันนี้จะมีประโยชน์อะไร
มื่อหัวใจของเธอนั้นแหลกเป็นจุณเพราะเขาเป็นผู้กระทำ เธอไม่จำเป็นที่จะต้องรับฟัง แม้ว่าภายในใจลึกๆ เรียกร้องอ้อนวอนขอให้เขาอยู่ต่อ แต่ความผูกพันและสายใยที่มีนั้น ควรจบเส้น ตั้งแต่วันที่เขาพาผู้หญิงอีกคนเข้ามาแทรกกลางระหว่างความรักของเขาและเธออย่างไม่น่าให้อภัย
หลายวันผ่านไป ที่บ้านของพริมโรส ชายคนรักยังคงแวะเวียนมาหาเธอเสมอทั้งเช้าและเย็น แม้ว่าจะไม่ได้พบกับหญิงสาว แต่เขานั้นกลับไม่ละความพยายาม จนผู้เป็นมารดาเริ่มสงสัย ในความสัมพันธ์ของลูกสาวกับชายคนรักที่ดูเปลี่ยนไป ทั้งที่ทั้งคู่มีแพลนที่จะแต่งงานกันหลังจากที่เรียนจบ แต่นางก็ไม่ได้ถาม เพราะเชื่อมั่นในตัวของลูกสาว และเคารพในการตัดสินใจของพริมโรส
แม้ทั้งสองจะคบกันมานาน แต่รสรินก็เชื่อว่าจิตใจของผู้ชายมีไม่กี่คนที่จะแข็งแกร่งดั่งภูผา และพร้อมที่จะเป็นแสงให้กับอีกคนในยามที่นภามืดมิด ดั่งเช่นบิดาของพริมโรสที่หวังเพียงแค่ได้ในสิ่งที่เธอนั้นหวงแหน สุดท้ายเขาก็ทิ้งเพียงแค่ความว่างเปล่า แถมยังฝากรอยแผลเอาไว้ภายในใจของรสรินตราบจนทุกวันนี้
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"พิมพ์เพื่อนมาหา" รสรินเคาะประตูก่อนจะตะโกนเรียกลูกสาวออกไป ในขณะที่พริมโรสยังคงนอนคุดคู้อยู่บนเตียง ทั้งที่เริ่มสายแล้ว นั่นเป็นเพราะว่าช่วงนี้เธอนอนไม่ค่อยหลับ บางคืนก็หลับๆ ตื่นๆ แม้ว่าหญิงสาวนั้นจะพยายามบอกตัวเอง ให้ลบออสการ์ออกไปจากใจเสียที แต่เมื่อเขายังคงมาหาเธอทุกวันแม้จะไม่ได้เจอกัน แต่ความรู้สึกผูกพันลึกๆ มันก็ยังคงตัดไม่ขาดอยู่ดี
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ซึ่งมารดาของเธอมันไม่ได้ไปทำงาน จึงทำให้พริมโรสตื่นสายได้ไม่ต้องตะเกียกตะกายลุก ไปทำอาหารเช้าให้มารดารับประทานก่อนออกไปทำงานดังเช่นทุกวัน
"พิ้งค์... มายด์เหรอ เข้ามาสิ ทำไมวันนี้ถึงมากันแต่เช้าจัง" พริมโรสเดินไปปลดล็อกประตู ก่อนจะพูดออกไปแล้วเดินหันหลังให้กับผู้มาเยือน จากนั้นจึงล้มลงนอนบนเตียง
"ฉันมีธุระสำคัญจะคุยกับเธอ" เสียงนั่น ทำให้พริมโรสถึงกับใจสั่น เพราะน้ำเสียงที่เธอได้ยินไม่ใช่เสียงของพิ้งค์และมายด์อย่างแน่นอน
"แอน! " พริมโรสถึงกับอุทานออกมา ก่อนจะพลิกตัวลุกขึ้นนั่ง สายตาของเธอค่อยๆ โฟกัสไปที่ใบหน้าของเพื่อน ที่เวลานี้ความรู้สึกได้เปลี่ยนไปจนแทบจะกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกัน
"ถึงกับตกใจเลยเหรอพิมพ์ เธอเลิกยุ่งกับออสการ์ได้แล้วนะ อย่าให้ความหวังกับเขา เพราะตอนนี้เธอก็รู้ใช่ไหม ฉันได้ตกเป็นเมียของเขาแล้ว" แอนพูดพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ที่โต๊ะเครื่องแป้งมานั่งลงข้างๆ เตียงนอนของพริมโรส
"เธอกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าแอน ฉันกับออกัสได้ตัดขาดกันตั้งแต่วันนั้น วันที่เธอกับเขาสานสัมพันธ์กันอยู่บนเตียงต่อหน้าต่อตาฉัน เพื่อนกับแฟนกำลังเอากันอย่างเมามัน ช่างน่าสมเพชตัวฉัน ที่หลงคบเพื่อนอย่างเธอ ที่พร้อมจะแทงข้างหลังได้ทุกเมื่อ แต่เธออย่ากลัวไปเลยแอน ผู้ชายคนเดียวฉันยกให้ และก็ช่วยบอกให้เขาไปไกลๆ อย่ามาวุ่นวายกับชีวิตฉันอีก" พริมโรสระบายออกมาซะยาว แต่ดูเหมือนเพื่อนของเธอจะไม่สะทกสะท้าน เมื่อสายตาของแอนจ้องมาที่ใบหน้าของพริมโรสอย่างเอาเรื่อง แทนที่เธอนั้นจะสำนึกผิด ที่ทำเรื่องบัดสีกับแฟนของเพื่อน
"ออสการ์เอาแต่พูดพร่ำถึงเธอ ทั้งที่ฉันนอนอยู่บนเตียงกับเขาทุกคืน เธอคงพอจะเดาออกใช่ไหมพิมพ์ ผู้หญิงกับผู้ชายนอนด้วยกันทุกคืน คงไม่นอนหายใจทิ้งเฉยๆ หรอกว่าไหม" แอนยังคงพูดจาตอกย้ำ เพื่อให้พริมโรสรู้สึกเจ็บ ทั้งที่เธอนั้นก็ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับชีวิตของออสการ์ มีเพียงอดีตแฟนหนุ่มเท่านั้นที่พยายามเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเธอ
"แม้ว่าออกัสจะมาที่นี่ แต่ฉันก็ไม่เคยลงไปพบเขา ทางที่ดีก็ล่ามโซ่เขาไว้สิ จะได้ไม่ออกมาเพ่นพ่านทำให้ชาวบ้านเขาเดือดร้อน" คราวนี้พริมโรสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง เมื่อคนเคยเป็นเพื่อนไม่รักษาน้ำใจ เธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องแสดงความเกรงใจกลับไปให้ เพราะดูเหมือนว่าวันนี้แอนตั้งใจจะมาหาเรื่องเธอมากกว่าการขอความเห็นใจ
"แต่เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกนะพิมพ์ ถ้าเขาไม่มีใจให้ฉัน เขาคงไม่นอนกับฉันหรอกเพราะว่าไหม แต่ที่เขาแวะเวียนมาหา อาจจะเป็นเพราะว่าเขานั้นรู้สึกผิดกับเธออยู่บ้าง แต่ไม่ใช่การอาลัยอาวรณ์อย่างแน่นอน ฉันการันตีได้" แอนพูดพร้อมกับฉายแววตามาที่พริมโรส เพื่อสื่อถึงสิ่งที่เธอพูด ในทำนองที่ว่าเธอนั้นได้เป็นเจ้าของผู้ครอบครองกายและใจของชายหนุ่มแทนพริมโรสไปแล้ว
"เธอบอกจุดประสงค์มาเลยดีกว่า มาหาฉันต้องการอะไร วันนี้ฉันไม่ว่างจะคุยเรื่องไร้สาระกับเธอทั้งวันหรอกนะแอน" คราวนี้พริมโรสพูดออกมาด้วยใบหน้าที่หงุดหงิด เมื่อเธอนั้นต้องการพักผ่อน แต่ต้องมาเจอกับเรื่องรกสมอง ทั้งที่พยายามหลีกเลี่ยงไม่อยากเจอ
"ถ้าเธอบริสุทธิ์ใจจริง ก็รีบหาแฟนใหม่ซะสิ เพื่อยืนยันว่าเธอนั้นได้ตัดใจไปจากออสการ์ได้แล้ว" แอนพูดจบประโยค ทำให้พริมโรสถึงกับหน้าชา ไม่คิดว่าเพื่อนจะร้ายได้ถึงเพียงนี้ ที่สำคัญไม่รู้ว่าจะควงผู้ชายที่ไหนไปเย้ยออสการ์ เพื่อยืนยันตามเจตจำนงของเพื่อน ที่ดูเหมือนว่าหล่อนนั้นยังคงระแวง และกลัวว่าออสการ์จะกลับมาคืนดีกับพริมโรส
- ผู้เขียน
