เพื่อน
สาวสวยทั้งสี่ คณะบริหารธุรกิจสาขาวิชาบัญชีเดินเข้ามาในร้านอาหาร หลังจากเลิกงาน เพราะพวกเธอทั้งสี่คนได้ฝึกงานที่เดียวกัน นั่นคือบริษัทของบิดาออสการ์ (ออสการ์หรือพริมโรสมักจะเรียกเขาว่าออกัส) ซึ่งเป็นแฟนของพริมโรส ผู้ชายที่คบกันตั้งแต่ขึ้นมัธยมปลาย จวบจนจะจบปริญญาตรีในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ความรักที่บ่มตัวจนสุกงอม พวกเขาทั้งสองได้วางแผนจะแต่งงานกันทันที หลังจากเรียนจบ
"โอ๊ย!! เรียนว่าหนักแล้วฝึกงานหนักกว่าเดิมหลายเท่า ฉันวิ่งถ่ายเอกสาร และเช็กรายชื่อลูกค้าให้กับพี่คนสวยแต่ใจร้าย ร่างแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ" มายด์เพื่อนสนิทในแก๊งนางฟ้าพูดออกมาด้วยความเหนื่อย แทบจะคลานออกจากบริษัท เมื่อเธอโดนหัวหน้าแผนกเช็กสต๊อกสินค้าเล่นงาน
"อิจฉาพริมโรส แกสบายกว่าเพื่อนดูทุกคนจะเกรงใจ ไม่กล้าใช้งานเหมือนพวกเรา เพราะเป็นแฟนของลูกชายเจ้าของบริษัท" แม้คำพูดของพิ้งค์จะฟังดูเรียบเฉย แต่แววตาของเธอนั้นกำลังริษยาเพื่อน เป็นอย่างมาก เพราะพริมโรสทั้งสวยแถมได้แฟนหล่อรวยอีกต่างหาก
"แกก็พูดเกินไป ฉันจะใช้อภิสิทธิ์อะไรได้ ก็แค่นักศึกษาฝึกงาน ที่สำคัญฉันกับออสการ์ก็เป็นแค่แฟน ไม่มีอะไรพิเศษไปกว่านั้น" พริมโรสพูดออกมาจากใจ เพราะเธอก็ทำงานพอๆ กับมายด์และพิ้งค์
"พวกแกเหนื่อยแล้วพาล จบแล้วจะหางานได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ สมัยนี้งานยิ่งหายาก รีบทานข้าวแล้วกลับไปนอนจะได้มีแรงทำงานพรุ่งนี้ แล้วอย่าลืมสวดมนต์ก่อนนอนด้วยล่ะ" แอนคือเพื่อนที่ทุกคนแทบจะเรียกว่าแม่ชี เธอเรียบร้อยไม่มีพิษมีภัยกับใคร เป็นที่ปรึกษาที่ดีให้กับเพื่อนทุกคน
"สาธุ! ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!" ทุกคนพูดและหัวเราะออกมาพร้อมกัน ความสัมพันธ์ของสี่สาวเป็นหลักพี่น้องที่คลานตามกันมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงินเรื่องเรียนเรื่องหัวใจ หรือเรื่องอะไรก็ปรึกษา และช่วยกันได้เสมอ ทุกคนมีแฟนกันหมดยกเว้นแอนคนเดียว
"สวัสดีครับสาวๆ " เสียงทุ้มที่คุ้นหูกระซิบลงมาข้างๆ พริมโรส จนเธอต้องสะดุ้ง
"อะไรเนี่ย! พิมพ์ตกใจหมดเลย ออสการ์ทานข้าวด้วยกันสิ" พริมโรสขยับให้ออสก้าร์นั่งข้างๆ
"ตามติดชีวิตจังเลยนะออสก้าร์ ห่างพิมพ์สักวันใจจะขาดหรือไง" พิ้งค์พูดออกมาอย่างหมั่นไส้ เพื่อนทั้งสองของเธอ ที่ออสการ์นั้นคอยตามพิมพ์โรสเป็นเงา ผิดกับแฟนของเธอที่เวลานี้ไม่รู้ว่าไปเหล่สาวที่ไหนอยู่หรือเปล่า
"อิจฉาว่ะ แม่ง! แทนคุณถ้าฉันไม่โทรตามมันก็ไม่มาหา สรุปแล้วฉันยังมีแฟนอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ หรือว่าฉันเป็นแค่แฟนในนาม มันถึงที่ปล่อยให้ฉันวิ่งตามอยู่คนเดียว" มายด์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่นอยด์ๆ เพราะแฟนหนุ่มของเธอนั้นไม่ค่อยใส่ใจเหมือนดังแต่ก่อน
"ช่วงหมดโปรก็อย่างนี้แหละ มีแต่ออสการ์ที่เสมอต้นเสมอปลาย ตั้งแต่มัธยมเจ็ดปีเชียวนะ" พิงค์พูดออกมาพร้อมกับทำหน้าทำตาอิจฉาเพื่อน
"ระวังอาถรรพ์เลขเจ็ดด้วย แกสองคนก็หัดพากันไปทำบุญบ้างนะ" แอนพูดเสริมขึ้น
"โธ่! ยัยแม่ชี อาถรรพ์เลขเจ็ดมันเป็นแค่ข้ออ้างของคนหมดใจ อย่าไปเชื่อแอนนะพิมพ์ ยัยนี่เพ้อเจ้อใหญ่แล้ว" มายด์พูดออกมาพร้อมกับส่ายหัวให้กับคำพูดของแอน ในขณะที่อาหารได้มาเสิร์ฟจนเต็มโต๊ะ ทุกคนรับประทานอาหาร และคุยกันไปด้วย
"คืนนี้ใครว่างเราไปเที่ยวผับกันไหม เดี๋ยวออสการ์เลี้ยงเองครับ"
"หล่อแล้วยังสายเปย์ ไปสิ ไปนะพิมพ์" พิ้งค์คะยั้นคะยอเพื่อน เพราะรู้ดีว่าพริมโรสไม่ค่อยชอบไปในสถานที่แบบนั้น
"ฝึกงานเสร็จเราค่อยไปฉลองกันทีเดียวก็ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุกไม่ไหวไปฝึกงานสายจะโดนด่าเอา แถมพี่เขาอาจจะประเมินให้ไม่ผ่านก็ได้นะ" พริมโรสพูดออกมา พร้อมกับบอกถึงเหตุผลที่ทุกคนไม่ควรไป เพราะไปผับทีไรก็กลับดึกทุกที
"ที่รัก... คุณอย่าลืมสินั่นมันบริษัทพ่อผมจะกลัวอะไร ไปนะ...เดี๋ยวผมจะไปรับและไปส่งถึงที่เลย" ออสการ์พูดจาออดอ้อนออกมา จนพริมโรสนั้นยอมใจอ่อน เพราะนอกจากแฟนของเธอจะอ้อนแล้วสายตาของเพื่อนๆ ก็อ้อนวอน เหมือนทุกคนอยากจะไปมาก เพราะสีหน้าแต่ละนางนั้น จ้องมองมาที่พริมโรสเป็นตาเดียว
"ไปแล้วทุกคนห้ามกลับดึก และที่สำคัญห้ามเมาเข้าใจไหม ออสการ์ถึงแม้ว่ามันจะเป็นบริษัทพ่อของคุณ พวกเราก็ไม่มีอภิสิทธิ์แต่ใดๆ ทั้งสิ้น" คำพูดของพริมโรสยิ่งทำให้ออสการ์รู้สึกรักเธอมากยิ่งขึ้น ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงแสดงตัวและวางอำนาจกับพนักงานไปแล้ว
"เจ้าค่ะ" เพื่อนๆ ของเธอตอบออกมาพร้อมกัน จนพริมโรสนั้นต้องยอมให้กับพวกนาง
"เรื่องเที่ยวยืนหนึ่งเลยนะแก" แอนเอ่ยแซวขึ้น
"หรือว่าแกจะไม่ไปก็ได้นะแอน ฉันไม่ได้ห้าม" พิ้งค์พูดออกมาพร้อมกับทำหน้าทะเล้นใส่แอน ซึ่งทุกคนรู้ดีว่ามายด์ล้อเล่นไม่ใช่การประชดประชัน
"ฉันจะไปนั่งสวดมนต์ที่ผับ พร้อมกับดื่มน้ำอมฤต แกมีปัญหาอะไรไหม" คราวนี้ดูเหมือนแม่ชีอย่างแอนจะไม่ยอมมายด์เสียแล้ว
"ยอมแล้วจ้า ออสการ์นายคงต้องจ่ายแพงหน่อยนะ ถ้าคุณแอนเขาจะดื่มน้ำอมฤต ที่จะทำให้อยู่ยงคงกระพัน เป็นสาวพันปีถือเพศพรหมจรรย์แบบนี้" พิ้งค์พูดแทรกขึ้น ในขณะที่แอนกับมายด์กำลังโต้วาทีกันไปมา
"ไม่ใช่ปัญหาครับ บอกแล้วไงว่าคืนนี้เต็มที่" ออสการ์พูดออกมา ในขณะที่เขาคอยเอาอกเอาใจตักอาหารบริการให้กับพริมโรส จนเพื่อนๆ อิจฉาในความสวีตหวานของทั้งคู่
ในขณะที่ทั้งสองคุยกันกะหนุงกะหนิง มีสายตาคู่หนึ่งมองมาที่พริมโรสด้วยความอิจฉา เพราะนอกจากออสการ์จะหล่อและรวยแล้ว เขานั้นยังแสนดี เป็นผู้ชายที่ตรงสเปกของผู้หญิงหลายคน ในบรรดาผู้ชายทั้งหมดที่เธอรู้จักมา เพิ่งจะเห็นออสการ์เพียงคนเดียวที่ซื่อสัตย์และมั่นคง ซื่อตรงให้เกียรติผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของเขา ผู้ชายอย่างออสการ์จะมีสักกี่คนในโลกใบนี้
"ขอบใจมากนะพิมพ์โรส ที่แกไม่ทิ้งเพื่อนอย่างพวกเรา" มายด์พูดขึ้นอย่างซาบซึ้งใจในความเป็นเพื่อนที่มีให้กัน
"เพื่อนกันไม่มีวันหมดโปร ยังไงพวกเราก็คบกันตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง จนจะจบแล้ว อย่าคิดมากเพื่อนกินหาง่ายเพื่อนตายหายาก" พริมโรสพูดออกไปพร้อมกับส่งยิ้มให้กับทุกคน เพราะเพื่อนเป็นมิตรภาพที่ไม่สามารถเลิกราจากกันได้ หากไม่มีอะไรที่ผิดใจร้ายแรงจนยากที่จะให้อภัย เธอก็เชื่อว่าเพื่อนทั้งสามคนของเธอนั้นคือเพื่อนตาย ที่พร้อมจะปรึกษาปัญหาและช่วยกันได้ทุกเรื่อง
