วันนั้น...คงไม่มี
ชีวิตการฝึกงานก็เป็นไปอย่างราบรื่น นอกจากวิ่งซื้อน้ำซื้อข้าวและขนมให้พี่ๆ แผนกครีเอทีฟ สลับเดินเอกสารแล้ว ยังได้ช่วยพี่เจนคิดคำโฆษณา ทั้งประโยคสนทนาและสโลแกนของสินค้า
มันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าตนเองได้มาฝึกงานจริงๆ กับเขาบ้าง
แต่ในความเป็นไปของฉันกับพี่เลโอนั้นกลับเหมือนเดิม เรายังมีเซ็กซ์กันอย่างสม่ำเสมอ โดยเฉพาะช่วงวันหยุด ถ้าพี่เขาไม่ได้มีธุระที่ไหน เราจะขลุกอยู่ด้วยกันและมีอะไรกันอย่างเมามัน
ถึงมันจะไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น แต่ฉันก็หวังว่ามันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง กระทั่งวันหนึ่ง...ที่ฉันได้เห็นข่าวสัมภาษณ์ของพราวฟ้าในงานอีเวนต์ของเมื่อวานว่าเจ้าตัวกำลังคุยอยู่กับพี่เลโอ และมีแพลนจะเที่ยวต่างประเทศด้วยกันเร็วๆ นี้
ทำไมพี่เลโอไม่บอกฉัน หากว่าจะคบกับใครจริงจังขนาดนี้
แต่คิดอีกทีเขาคงไม่กล้าจะบอกฉันตรงๆ อาจจะให้ฉันรับรู้จากข่าวเอง เพราะยังไงข่าวนี้ก็ต้องดังอยู่แล้ว
