คู่หมั้นป่วนรัก

Episode 20 เปลี่ยนไป

Episode 20 เปลี่ยนไป

หนึ่งปีต่อมา

ตลอดเวลาที่ฉันศึกษาอยู่ชั้นปีที่6 มีแฟนมาแล้ว10 คน คนหนึ่งคบกันแค่หนึ่งเดือน ไม่ก็สองเดือน

ฉันคบก็จริง คบเด็กในรั้วโรงเรียนเดียวกัน รุ่นน้องก็มีรุ่นเดียวกันก็เยอะ แต่ไม่เคยปล่อยตัวปล่อยใจ คบกันแค่พูดคุยทางโทรศัพท์ นัดเจอกันตอนพักเที่ยง อย่างมากคือจับมือ ไม่เคยอยู่กันสองต่อสองเพราะเพื่อนฉันตามติดแจ

ตลอดเวลาที่คบกับทุกคน ฉันไม่เคยมีความรู้สึกพิเศษเหมือนตอนที่อยู่กับพี่สายชลเลย ใช่! ฉันยังลืมเขาไม่ได้ ทำได้แค่ส่องเฟซบุ๊กเขาเงียบๆ แต่ที่ทำไปทั้งหมดก็คงเพราะอยากจะลืมเขานั่นแหละ แต่ใจเจ้ากรรมดันลืมไม่ลง

ตลอดเวลาที่เขาเรียนมหาวิทยาลัย เขากลับบ้านเดือนละครั้งเพราะอยู่หอพักเสียมากกว่า ทุกครั้งกลับมาจะแวะมาบ้านฉัน มาหาพ่อซีแม่วิแค่นั้นแหละ เป็นฉันที่ไม่ยอมเดินออกไปเจอเขาเอง

ตลอดเวลาพ่อพยายามพูดและบอกว่าพี่เขาเรียนหนัก ฉันอย่าพึ่งน้อยใจไปอะไรงี้ ตั้งแต่เขาไปเรียนมหาลัยไม่เคยคิดจะโทรหาฉันเลยสักครั้ง และวันนี้ฉันไปส่องไอจีเขา ได้ลงรูปคู่สาวคนหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นแฟนมั้ง มันรู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่อกข้างซ้ายเลยแหละ

และพรุ่งนี้ฉันต้องไปสอบมหาวิทยาลัยในเมืองใหญ่ด้วย พ่อก็ให้พี่เขามารับฉันไปสอบ ซึ่งฉันปฎิเสธไปแล้วแต่พ่อก็ไม่ยอมกลัวฉันจะไปไม่ถูกเพราะไม่เคยไปไหนคนเดียวและอีกอย่างพ่อจะให้ฉันไปเช่าบ้านอยู่กับพี่เขาด้วยเป็นบ้านหลังใหญ่สองชั้นมีสี่ห้องนอนสองห้องน้ำมีครัวในตัว พ่อจะให้ฉันกับเพื่อนๆไปเช่ารวมกับพวกพี่เขาได้ช่วยกันแชร์ค่าห้องไปด้วย

ฉันพยายามหลีกเลี่ยงการปะทะเจอเขาแต่พ่อนะพ่อจัดการทุกอย่างหมดแล้ว ฉันไม่สามารถทำอะไรได้ด้วยตัวเองเลยและตอนนี้ฉันเรียนจบมัธยมแล้ว

วันต่อมา

' ก๊อกๆ ก๊อกๆ '

เสียงประตูดังแต่เช้าตรู่ ในขณะที่ฉันกำลังพับผ้าใส่กระเป๋าอยู่ ฉันต้องไปทำความคุ้นเคยต่างสถานที่ ก่อนที่มหาวิทยาลัยเปิด พ่อซีอะรีบเกินทั้งที่ยังไม่ได้สอบ ยังไม่รู้ผลสอบเลยว่าฉันสอบติดไหม

" พี่แซมมี่พ่อเรียก " เสียงของยัยซันนี่ดังอยู่หน้าประตู

" อืม อีกสักพักพี่จะลงไป พี่ขอเก็บของแป๊บ "

" ค่ะ รีบๆนะ พี่สายชลมารอแล้ว " สิ้นเสียงน้องสาว ฉันถึงกับชะงักพร้อมกับหัวใจสั่นระรัว

ฉันหยิบจับของผิดๆถูกๆอยู่หลายรอบมาก ไม่รู้ตื่นเต้นที่ได้ไปนอนต่างบ้านหรือเป็นเพราะคนที่มารับกันแน่

" ของเยอะแยะเลยนะลูก " เสียงพ่อซีดังขึ้น ตอนเท้าฉันถึงบันไดขั้นสุดท้ายพอดี

" ค่ะ มีอีกนิด เดี๋ยวหนูขึ้นไปเอาแป๊บนะคะ " ฉันพูดจบรีบหันหลังกลับสาวเท้าขึ้นบันไดไปอย่างเร็ว ฉันเผลอหันไปมองหน้าเขาเมื่อกี้ เขาดูขาวขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ใจเจ้ากรรมก็เต้นเหลือเกิน

สิบนาทีผ่านไป

ฉันยืนทำใจอยู่ เมื่อเสียงพ่อตะโกนขึ้นมาฉันเลยต้องรีบลงไป

" กินข้าวก่อนไหมลูก สายชลจะกินไหมจ๊ะ " แม่วิเดินออกมาจากครัวถามขึ้น

" เอ่อ... " ฉันเหลือบมองเขาที่จ้องมาทางฉัน

" กินก่อนก็ได้ครับ " เสียงทุ้มนุ่มของเขาดังขึ้น ไม่ใช่แค่ผิวพรรณและหน้าตาที่เปลี่ยนไป น้ำเสียงก็เช่นกัน

" งั้นมากินก่อน " แม่วิพูดจบเดินกลับเข้าไปในครัว พ่อซีลุกขึ้นเดินตามไป พี่สายชลก็ลุกขึ้นเดินตามพ่อไปแต่...เขากลับหยุดตรงหน้าฉันพร้อมเอามือขยี้หัวฉันเบาๆ

" หึหึ " เขาทำเสียงดังในลำคอแล้วเดินเข้าครัวไป ฉันกลับเอามือไปลูบที่หน้าอก ฉันเป็นเอามากจริงๆ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลย เขาทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร รอยยิ้มนั้นหมายความว่าไง

❤️_____________❤️

นามปากกาม่านฟ้า