คู่หมั้นป่วนรัก

Episode 21 หึง

Episode 21 หึง

เมืองใหญ่

รถเก๋งสีขาวคันหรูของพี่สายชลแล่นไปจอดหน้าบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังใหญ่สองชั้นทาสีฟ้าทำให้รู้สึกสบายตามาก

" ถึงแล้ว บอกเพื่อนเธอเลยนะว่ามาซอยสามที่ทางเข้าตรงข้ามกับมหาวิทยาลัยBอะ " พี่สายชลพูดจบก็ลงรถไปเปิดรั้วประตู

ก็อย่างที่รู้ๆว่า มีมหาวิทยาลัยติดกันสองที่ ที่ฉันสมัครสอบพรุ่งนี้คือมหาวิทยาลัยA วันที่สองมหาวิทยาลัยB สมัครหลายที่มันก็ดีแหละได้ลุ้นกันไป

พี่สายชลขึ้นมาขับรถเข้าไปจอดในตัวบ้าน บ้านข้างๆก็มีลักษณะเหมือนกันหมด มันคงเป็นของเจ้าเดียวกันนั่นแหละ บ้านติดๆกันมีแค่รั้วที่กั้นแบ่งเขตพื้นที่กัน

" เธอนอนห้องนี้นะ เพื่อนเธอก็ให้นอนอีกห้องนะ ส่วนฉันและเพื่อนๆจะนอนชั้นล่าง " พี่สายชลพูดจบก็วางกระเป๋าสัมภาระของฉันที่เขาช่วยหิ้วขึ้นมาให้ชั้นบน แล้วเดินลงไปชั้นล่างทันที

ตลอดทางที่นั่งรถมาด้วยกัน ฉันยังไม่ได้พูดกับเขาสักประโยคเลย เป็นเขาที่พูดคนเดียวโดยไม่ถามอะไรฉันเลย เป็นประโยคบอกเล่าเสียมากกว่า

ฉันเดินเข้าไปสำรวจให้ห้องนอนมีเตียงให้พร้อม สมกับราคาที่เช่าเนอะแพงมากแต่พอหารกันทุกคนก็ไม่แพงสักเท่าไร

เราอาศัยอยู่กันประมาณสิบคนผู้หญิงห้าคนผู้ชายห้าคน พวกฉันห้าคน พวกพี่สายชลห้าคน ปกติเห็นไปไหนมาไหนแค่สี่คนนี่น่าหรืออาจจะเป็นเพื่อนใหม่แหละมั้ง

สักพักเพื่อนๆของฉันก็มาถึง ฉันนอนกับยัยนับดาว ส่วนอีกห้องมียัยด้ายัยนาและยัยปลา พวกเราต่างแยกย้ายกันเข้าไปจัดของ นัดกันว่าอีกสักพักจะออกมาคุยกัน พาไปหาอะไรกินด้วย

14 : 05 น.

" สรุปแกโอเคใช่ไหมแซมมี่ " ยัยนับดาวถามฉันมารอบที่สิบแล้ว

" อืม " ฉันก็ตอบส่งๆไป

" ต่อไปแกต้องเจอพี่สายชลทุกวันเลยนะ "

" อืม " อันนี้ฉันทำใจมาก่อนแล้ว

" ถ้าแกไม่โอเค ทำไมไม่บอกพ่อแกไปล่ะ "

" ฉันโอเคน่ะ แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก "

" อืมๆ งั้นเราไปหาอะไรกินกันดีกว่า " เพื่อนสาวพูดจบก็พากันออกมาจากห้อง เจออีกสามสาวที่เดินออกมาพอดี

พวกเราทั้งห้าพากันเดินลงบันได เสียงยัยนาและยัยด้าดังมากพูดจากขั้นแรกจนถึงขั้นสุดท้ายก็ยังไม่จบ

" จะไปไหนกันเหรอ? สาวๆ "

พวกเราเงียบชะงักหันไปมองทางต้นเสียง พี่ปอนั่นเองที่เอ่ยทักพวกเรา แต่เหมือนเสียงของพี่เขาจะเรียกให้พวกพี่ๆทุกคนเดินออกมาจากห้อง ทันทีที่พี่สายชลเดินออกมายัยนากับยัยด้ากรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ ไม่แน่ใจว่าเพราะพี่สายชลหรือเพื่อนอีกคนของเขาที่ดูแล้วน่าตาดีเหมือนกัน

" ว้าว สวยๆทั้งนั้นเลย " เสียงผู้ชายอีกคนที่ไม่คุ้นหน้าดังขึ้น

" หยุดเลยมึงไอ้ฉัตร สาวๆกลุ่มนี้มึงอย่ายุ่งเด็ดขาด " พี่สายชลปรามเพื่อนตัวเอง

" หวัดดีค่ะพี่ฉัตร หนูชื่อนานะคะ "

" หวัดดีค่ะพี่ฉัตร หนูชื่อด้านะคะ "

เพื่อนสาวสองคน ตอนนี้เหมือนจะยืนบิดไปมาแล้ว ออกตัวแรงเหมือนกันนะยัยพวกนี้เห็นผู้ชายหล่อๆไม่ได้เลย

" ครับ! เอ่อ...ยินดีที่ได้รู้จักครับ น้องนา น้องด้า แล้วที่เหลือชื่ออะไรกันบ้างครับ " เหมือนพี่เขาจะดัดเสียงให้นุ่มหูน่าฟัง

" สวัสดีค่ะ ชื่อนับดาวและนี่ชื่อแซมมี่ ส่วนนั่นชื่อปลาค่ะ " นับดาวแนะนำเพื่อนที่เหลือให้ผู้ชายตรงหน้าฟัง

" ครับ หวัดดีน้องนับดาว น้องปลา น้องแซมมี่ " พี่ฉัตรพูดจบหันมาเลิกคิ้วใส่ฉัน ซึ่งฉันไม่รู้หรอกหมายความว่าไง ได้แต่ส่งยิ้มแบบฝืนๆกลับไป

" พอแล้วไอ้ฉัตร มึงนี่นะเห็นสาวๆไม่ได้เลย " พี่สายชลตะเบ็งเสียงดัง

" มึงเป็นอะไรไอ้สายชลเหมือนโกรธกูเลย กูแค่อยากรู้จักน้องๆเขาเอง " มันก็ถูกของพี่เขานะ พี่สายชลดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร

" ไอ้สายชลมันแค่ห่วงน้องๆเขาแหละ มึงอะเป็นเสือผู้หญิง " พี่บอยเหมือนจะช่วยพูด

" แหม่...กูแค่... "

" แล้วสาวๆจะไปไหนกันเหรอ? " พี่วิทชิงพูดตัดบท

" อ๋อ...พวกเราว่าจะไปหาอะไรกินกันค่ะ " ยัยด้าพูดขึ้น

" สาวๆเคยเข้าครัวกันไหม " พี่ปอถาม

" เคยเข้าสิค่ะพี่ปอ ใครไม่เคยเข้าบ้าง เวลาหิวทุกคนต้องเดินไปหาอะไรกินในครัวกันไม่ใช่เหรอคะ " ยัยปลาพูดขึ้น ทำเอาพวกเรากลั้นขำทันที ยกเว้นพี่ปอที่ทำหน้าเหว่อๆงงๆ เข้าครัวของพี่ปอคือใครทำกับข้าวเป็นไหมทำนองนี้แหละ

" พวกแกขำอะไรกัน " ยัยปลาหันมามองพวกเราทันที

" พี่หมายถึงว่า ทำกับข้าวเป็นไหม ทำนองนี้ครับน้องปลา " พี่ปอพูดอธิบายทำเอายัยปลานิ่ง ก้มหน้าทันที คงรู้สึกเคอะเขินละมั้ง555

" เป็นค่ะ พี่ปอถามทำไมเหรอคะ " ยัยนับดาวพูดต่อ

" ก็พวกพี่ซื้อของสดมาตุนเต็มตู้เย็นแล้ว หากสาวๆทำเป็นก็เข้าไปแสดงฝีมือได้เลย ขาดเหลืออะไรบอกพวกพี่แล้วกัน "

" อ๋อ ค่ะ " ยัยนับดาวตอบรับพร้อมหันมาถามความเห็นพวกเรา ทุกคนแค่พยักหน้า

" งั้นต่อไปนี้สาวๆรับหน้าที่นี้ไป ส่วนผู้ชายอย่างพวกพี่มีแค่ออกตังซื้อของมาตุนล่ะกัน " พี่บอยพูด ข้อเสนอนี้ใครไม่รับก็บ้าแล้ว ถึงคนอย่างแซมมี่จะทำอะไรไม่เป็นก็เถอะ ล้างผักก็ได้หน้าที่ง่ายๆ

เราทั้งห้าคนพากันเข้าห้องครัวเพื่อไปเตรียมอาหารเย็น ฉันได้รับหน้าที่ล้างผักจริงๆ

" ล้างผัก! ทำเป็นเหรอ? " เสียงอันคุ้นเคยดังลอยเข้าหูทำให้ฉันชะงักหันไปมองคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู

" ก็...แค่ล้างๆให้ผักสะอาดเอง ก็ไม่ได้ยากอะไร " ฉันพูดโดยที่ไม่กล้าสบตาเขา ได้แค่มองผักที่กำลังล้างอยู่

" พี่สายชลสนใจจะมาช่วยนางไหมล่ะ แซมมี่อะลูกคุณหนูทำอะไรไม่ค่อยเป็นหรอก " ยัยด้าพูดขึ้นทำให้ฉันต้องหันไปค้อนใส่นาง

" ไม่ดีกว่า ทางที่ดีเมื่อเธอล้างผักเสร็จ ควรออกมานั่งข้างนอกนะ อย่ายืนเกะกะขวางทางคนอื่นเลย " พี่สายชลพูดเหมือนดูถูกเลย

" ฉันไม่เกะกะพวกแกใช่ไหม " ฉันเอาผักที่ล้างเสร็จมายืนให้ยัยปลาที่ถือมีดรอหั่นผักอยู่

" เกะกะมาก แกไปเถอะ ไปนั่งข้างนอก ทางนี้พวกเราจัดการเอง " เสียงยัยนาดังขึ้น

" นับดาวแกว่าไง " ฉันเรียกชื่อเพื่อนอีกคนที่น่าเชื่อถือและน่าจะมีเหตุผลที่ดีกว่าคนอื่นทันที

" เออ ตามยัยนาว่าเลย " เสียงนับดาวดังขึ้น ทำให้ฉันต้องหันไปมองพี่สายชลที่เผลอยิ้มออกมา ฉันอายและรู้สึกเสียหน้านะ เพื่อนๆไม่มีใครต้องการฉันเลย หึก!

ฉันยอมเดินออกมาจากครัว แล้วมันต้องเจอพวกที่นั่งเล่นที่โซฟาหน้าทีวีด้วย ฉันไม่อยากคุยกับใครเดินเลี่ยงออกไปหน้าบ้าน ไปนั่งเขี่ยทรายเล่น

" เหงาไหมครับ นั่งคนเดียว ให้พี่นั่งเป็นเพื่อนดีกว่านะหรือไม่ก็นั่งเป็นแฟนล่ะกัน "

สิ้นเสียงที่ไม่คุ้นเคย ฉันถึงกับต้องเงยหน้าไปมองต้นเสียงพร้อมกับเหว่อนิดๆ พี่เขานั่งลงใกล้ชิดติดฉัน ดูรุกแรงไปเนอะและสายตาเจ้าชู้มาก

" มึงอยากนั่งบนตีนกูไหม ไอ้ฉัตร ไอ้นี่ ไปเลยมึงไปนั่งไกลๆ " เสียงอีกคนดังขึ้น ฟังจากน้ำเสียงดูเหมือนจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไร

" อะไรของมึงวะ ไอ้สายชล! นี่ถ้าไม่บอกว่าแค่รุ่นน้องกูคิดว่ามึงหึงน้องแซมมี่แล้วนะเว้ย " พี่ฉัตรพูดขึ้น ทำเอาฉันนั่งตัวแข็งทื่อ พี่สายชลเงียบไปพักหนึ่งแต่จู่ๆเขาก็มานั่งแทรกระหว่างฉันกับพี่ฉัตรทันที

" มึงอย่าพูดซี้ซั้ว กะ...กูจะไปหึงน้องเขาทำไม มึงก็รู้ว่ากูคบหนิงอยู่ " หึก มันแปลบๆที่อกจังเลย

" เออ ก็รู้แต่การกระทำของมึงมันทะแม่งๆนะเว้ย แล้วนี่ยังมานั่งแทรกกูกับน้องแซมมี่อีก "

ฉันรู้สึกว่ามันอึดอัดทั้งในใจและกาย จึงลุกขึ้นพล่ามเดินเข้าบ้านไป ตรงขึ้นไปชั้นสองที่ห้องนอนตัวเองทันที

แม้แต่คู่หมั้น เขายังไม่กล้าบอกกับใครๆเลย แต่ทำไมเขาทำเหมือนดั่งพี่ฉัตรว่านะ เหมือนจะหึงแต่บางทีก็ไม่รู้สึกอะไร

ครืดๆ

[ โทรเข้า > กันต์ ]

ชื่อที่ปรากฏที่หน้าจอโทรศัพท์นั้น คือชื่อแฟนคนปัจจุบัน เป็นเด็กรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน และเป็นเด็กห้องเดียวกันอีกด้วย ไม่รู้ฉันคิดอะไรถึงตอบตกลงกันต์เมื่ออาทิตย์ก่อนในแชทของเฟซบุ๊ก

( ฉัน : อืม )

( กันต์ : ทำอะไรอยู่เหรอ )

( ฉัน : เปล่านะ กันต์มีอะไรหรือเปล่า )

( กันต์ : แซมมี่ลืมไปแล้วเหรอว่าเราเป็นแฟนกัน มันต้องมีเรื่องอะไรก่อนเหรอเราถึงจะโทรหาเธอได้อะ )

( ฉัน : อืมๆ วันนี้เราพึ่งมาอยู่หอครั้งแรก มันเหนื่อยๆเลยจะขอนอนสักหน่อย )

( กันต์ : อะไรกัน พอเราโทรหาทุกครั้งเลย เธอจะขอทำนู้นี้นั้นตลอด )

( ฉัน : ก็เราเหนื่อยจริงๆอะ เฮ้ย... )

จู่ๆก็มีมือดีมาคว้าโทรศัพท์ออกจากหูฉัน จนฉันถึงหันไปมอง ทำเอาตกใจอีกครั้งคนที่มาฉวยโทรศัพท์ฉันไปครองคือพี่สายชลนั่นเอง เขากดหยุกหยิกแล้วส่งคืนฉัน

" อย่าริมีแฟน ตั้งใจสอบมหาวิทยาลัยให้ได้ก่อนเหอะ? "

" มีแฟนแล้วทำไม? " ฉันถามกลับทันที พร้อมก้มมอง พี่สายชลคงกดวางสายกันต์ไปแล้ว

" ก็จะเสียการเรียนไง ก็รู้อยู่ว่าตัวเองเรียนไม่ดี ทางที่ดีสนใจอ่านหนังสือก่อนไหม "

" พี่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวฉันมากไปแล้วนะ "

" ไม่ได้ก้าวก่ายแต่น้าซีฝากให้ฉันดูแลเธอแค่นั้น "

" ในสถานะอะไรล่ะ " ฉันถามออกไปอย่างเหลืออด

" ในสถานะคู่หมั้นไง " เขาพูดหน้าตาเฉยไม่สะทกสะท้านอะไร

" อืม เรื่องเรียนพี่ไม่ได้เป็นห่วงฉันหรอก ฉันพัฒนาตัวเองดีขึ้นแล้วแหละ ตลอดเวลาที่เรียนม.6 ฉันทำคะแนนได้ดีทุกวิชาเลย "

" ฉะ...ฉันก็ไม่ได้เป็นห่วงเธอสักหน่อย ฉันแค่ทำไปตามหน้าที่เอง "

" อืม พี่ออกไปเถอะ ฉันจะนอน "

" ฉันออกไป เธอก็โทรคุยกับผู้ชายอีกนะสิ "

" งั้นพี่เอาโทรศัพท์ฉันไปเลย ฉันง่วงอยากจะนอนจริงๆ "

" งั้นก็ได้ ตื่นมาเมื่อไหร่เธอค่อยมาเอาคืนล่ะกัน " เขาพูดแค่นั้นก็เดินออกไปทันที

เหอะ? ทำไมฉันถึงรู้สึกตะหงิดๆใจ รู้สึกว่าเขาเริ่มทำตัวแปลกๆ หากคิดไปทางที่ดีต่อใจ ฉันคิดว่าเขาหวงก้าง เขาไม่อยากให้ฉันมีแฟน เขาหึงฉัน ทำนองนี้ หากคิดไปอีกทางคือเขาทำตามหน้าที่จริงๆ

16 : 00 น.

หลับไปนานมาก ถ้ายับนับดาวไม่มาปลุกคงตื่นดึกๆแหละ

ฉันเดินตามยัยนับดาวลงมาชั้นล่าง เข้าไปในครัว ทุกคนนั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตา พวกเขารอฉันแค่คนเดียวสินะ

" พี่ตักให้ครับ " อุตสาห์นั่งคนล่ะฝั่งกันแล้ว พี่ฉัตรก็มิวายส่งสายตาเจ้าชู้มาให้อีก พร้อมกับตักผัดผัก

" ขอบคุณค่ะ แต่แซมมี่ไม่กินแครอทค่ะ " ฉันพูดขึ้น เขาตักผัดผักรวมมาให้ ซึ่งฉันไม่กินผักสีส้มนั่น

" อ๋อ...งั้นตัดคืนให้พี่ก็ได้ครับ " พี่ฉัตรยื่นจานตัวเองมาตรงหน้าฉันเรียกสายตาทุกคนที่โต๊ะกินข้าวให้หันมามองพวกเราทันที

" แต่ฉันกินแครอทและชอบผัดผักมาก งั้นมาแลกจานกัน ของฉันยังไม่แตะต้องข้าวสักเม็ดเลย " พี่สายชลลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาหาฉันพร้อมกับสลับเปลี่ยนจานทำเอาทุกคนเหว่อรวมฉันไปด้วย พี่ฉัตรนั่งลงตามเดิมพร้อมหรี่ตามองพี่สายชลอย่างจับผิด

" แก อะไรยังเนี่ย " ยัยนับดาวกระซิบเบาๆที่หูฉัน

" ไม่รู้สิ " ฉันกระซิบกลับไป

" ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่าพี่สายชลจะหึงแกกับพี่ฉัตรอ่ะ " สิ้นเสียงยัยนับดาว ฉันถึงกับนั่งนิ่งไปชั่วขณะ ขนาดเพื่อนฉันยังมองออก มันใช่จริงๆเหรอ?

หลังจากกินข้าวเสร็จ ต่างคนต่างล้างจานตนเองและแยกย้ายไปห้องใครห้องมัน เพียงแค่เท้าฉันแตะบันไดขั้นแรก เสียงหนึ่งก็ดังมา

" น้องแซมมี่พรุ่งนี้สอบใช่ไหมครับ " พี่ฉัตรพูดขึ้น

" ค่ะ " พยักหน้าไปด้วย

" ขอให้สอบ..." พี่ฉัตรพูดยังไม่จบแต่...

" ไอ้ฉัตร มึงรีบไปอาบน้ำเลย พวกเรามีนัดกันนะเว้ย จวนจะถึงเวลาแล้ว " พี่สายชลเปิดประตูออกมาตะโกนเรียกพี่ฉัตรทันที เหมือนเขาจะขัดจังหวะของพี่ฉัตรตลอดเลยอะ

" เออๆ " พี่ฉัตรเดินกลับไปเข้าห้องอย่างหัวเสีย แต่เข้าอีกห้องนะ คนล่ะห้องกับห้องที่พี่สายชลเปิดออกมา

" ขึ้นไปอ่านหนังสือได้แล้ว ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องลงมาชั้นล่างแล้วนะ วันนี้พวกฉันมีนัดกับรุ่นพี่คงจะกลับดึกๆ หากมีเสียงแปลกๆมาเรียกไม่ต้องออกมาเปิดประตู มีเรื่องอะไรก็โทรมาหาฉันนะ ฉันใช้เบอร์เดิม "

" ... " ฉันทำแค่พยักหน้า

" เอ่อ...พรุ่งนี้ขอให้เธอโชคดีนะ ขอให้สอบได้ " เขาเดินมาใกล้ฉันพร้อมยื่นโทรศัพท์คืนให้ แล้วรีบเดินเข้าห้องตัวเองไป ทำเอาฉันแน่นิ่ง ทำอะไรไม่ค่อยถูกเลย

❤️________________❤️

นามปากกาม่านฟ้า