Episode 18 หากวันหนึ่ง
1409 คำ
Episode 18 หากวันหนึ่ง
" หากวันหนึ่งพี่กลับมาจำได้ปกติ พี่จะรักแซมมี่เหมือนเดิมไหม "
" พี่ไม่ได้ความจำเสื่อมนี่น่า พี่ก็ต้องรักน้องเหมือนเดิมสิ อย่าบอกนะที่น้องปิดกั้นความรู้สึกตัวเองเพราะเรื่องนี้ "
" ไม่รู้สิ! "
" แซมมี่ แซมมี่ ครูนิคเรียกแล้ว " เสียงตะโกนของเพื่อนในสีชมพูดังขึ้น
" อืม น้องไปก่อนนะ แล้วเจอกันตอนเลิกเรียน "
" เดี๋ยวพี่ไปดู "
" ไม่ อย่าไปเลย "
" พี่ไปให้กำลังใจ "
" ไม่เอา น้องอาย "
" 555 พี่ไปเชียร์ ไม่ต้องอายหรอก "
" อย่าไป! " ฉันพูดแค่นั้นก็รีบวิ่งไปหาครูนิค
จริงๆที่ฉันไม่กล้าเปิดใจ ไม่กล้ายอมรับ มันก็มีหลายเรื่องอะ ถ้าหากเขาความจำกลับมาไม่รู้ว่าเขาจะยังเหมือนเดิมไหม อีกเรื่องหนึ่งที่แอบกังวลมากๆ อีกแค่สองเดือนเขาจะต้องไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว ตอนนั้นเขาอยู่นอกสายตาฉัน ฉันไม่มั่นใจในตัวเขาหรอกว่าจะมั่นคงต่อฉันอีกไหม
หน้าตาของเขาถือว่าจัดอยู่ในจำพวกสาวๆติดตรึมเพียงแค่เห็นใบหน้าหล่อเหลาของเขาสาวต้องกรี๊ดแหละ เมื่อก่อนเขาเจ้าชู้นะ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะทิ้งนิสัยนั้นไปได้อะ ฉันต้องอยู่อย่างระแวงแบบนั้นไปนานถึงเมื่อไหร่ อันนี้แค่คิดหัวใจก็กระตุกไปแล้ว
ซ้อมวิ่งก็เหมือนวอร์มร่างกายนั่นแหละ วิ่งเรื่อยๆ วิ่งกันหลายคน รวมกันทุกสีแต่ฉันจะสามารถสนิทและคุยกับใครได้อะ มีแต่รุ่นน้อง ฉันรุ่นพี่แค่คนเดียว
" เป็นไง โอเคไหม " เสียงคุ้นหูดังใกล้ๆ จนฉันที่วิ่งอยู่ชะงักหยุดเท้าทันที ไม่ใช่แค่ฉันนะคนอื่นก็หันไปมองต้นเสียงด้วยเหมือนกัน
" พี่สายชล!? " ฉันเลิ้กคิ้วสูง แปลกใจแหละ จู่ๆก็มาวิ่งใกล้ๆ
" ครับ พี่มาวิ่งเป็นเพื่อนน้องไง " เขาพูดพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
" คะ? " ฉันยังงงอยู่
" ก็พี่คิดว่า น้องคงไม่สนิทกับใครไง พี่เลยมาวิ่งเป็นเพื่อน เป็นแฟน เป็นคู่หมั้นไง "
แหม่ๆ หมั่นไส้มากจ้ะพ่อคุณ แต่ในใจมันรู้สึกดีแหละ พรุ่งนี้วันเกิดเขานี่น่า! จะทำอะไรเซอร์ไพรส์เขาดีนะ ฉันวิ่งไปคิดไปด้วย
" เหนื่อยไหม? " เขาก็ยังคงห่วงใย ถามตลอดสายการวิ่ง
" นิดหน่อย "
วิ่งสามสี่รอบ ก็แยกย้ายกันกลับสี พี่สายชลก็ไปตามทางของเขาเพราะเป็นกรรมการ
" ยัยนับดาว ฉันมีอะไรจะถามแกหน่อย " เพื่อนสาวเลิกคิ้วสูงพร้อมยื่นผ้ามาให้ฉันซับเหงื่อ
" ว่า "
" พรุ่งนี้วันเกิดพี่สายชล แกว่าฉันควรให้อะไรเขาดี "
" เขามีอะไรขาดเหลือไหม อย่างเช่นของใช้ไรงี้ "
" ไม่นะ พี่เขามีทุกอย่าง "
" มีไหมที่พี่เขาต้องการอะไรจากแก แล้วแกยังไม่ให้ "
" แกหมายถึงอะไร ฉันคิดลึกนะ "
" ลามก ฉันหมายถึง พี่เขารออะไรจากแกไหม "
" ก็ไม่นะ เออ เขารอคำตอบจากฉันอยู่ " ฉันตอบพลางนึกถึงคำถามของพี่สายชลที่ฉันยังตอบไม่ค่อยชัดเจน
" เรื่องอะไร? " ยัยนับดาวถาม
" ก็เขาถามว่า ตอนนี้ฉันชอบเขาบ้างยัง "
" แล้วแกตอบว่า ? "
" ยัง "
" ปากไม่ตรงกับใจ ฉันรู้จริงๆแกก็เริ่มชอบเขาแล้ว เป็นใครไม่หวั่นไหวบ้าง เขาอ่อนโยน เอาใจใส่ทุกอย่างแบบนี้ "
" อืม " ฉันตอบได้ไม่เต็มเสียง มันเป็นจริงดั่งยัยนับดาวว่าทุกอย่างแหละ
" น้องกลับบ้านได้แล้ว " เสียงอันคุ้นหูตะโกนดังมาจากไกล เรียกสายตาหลายคู่ให้มองตามได้
" แก ฉันไปก่อนนะ แต่ฉันมีเรื่องจะให้แกช่วยด้วยคืนนี้อย่าลืมรับสายฉันละ บ๊ายบาย " ฉันพูดจบเดินตรงไปหาเขาทันที
" แวะไหนบ้างไหมวันนี้ "
" น่าจะไม่ น้องเหนื่อยอะ "
" พี่จะพาไปกินไก่KFC ไปไหม "
" ไม่เอา "
" งั้นชาบูไม่ก็MK หรือจะเป็นหมูกะทะ "
" ไม่เอา ไม่กิน เหนื่อยมาก "
" ไปเถอะ พี่จะเลี้ยงวันเกิดล่วงหน้า พรุ่งนี้น้องอาจจะเหนื่อยกว่านี้ คงไม่ได้ไปกิน " น้ำเสียงฟังดูเศร้าสร้อย
" พูดเป็นลาง พี่อะปากเสีย " ฉันต่อว่าเขาด้วยท่าทางหงุดหงิด
" พรุ่งนี้พี่กลัวน้องเหนื่อยไง "
" พรุ่งนี้เถอะค่อยไปกิน น้องจะได้ชวนเพื่อนๆไปด้วย ไปหลายคนสนุกดี "
" งั้น...แล้วแต่น้องเลยครับ "
20 : 00 น.
ถึงเวลาที่ฉันต้องโทรคุยกับยัยนับดาวเรื่องที่จะเซอร์ไพรส์วันเกิดพี่สายชล
( นับดาว : ห้ะ แกว่าอะไรนะ ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม! )
เสียงยัยนับดาวตกใจเมื่อฟังที่ฉันพูดจบ มันน่าตกใจตรงไหนก็ไม่รู้
( ฉัน : อืม ตามที่แกได้ยินเลย )
( นับดาว : แกเริ่มรู้สึกแบบนั้นจริงๆแล้วใช่ไหม และแกยอมรับมันมาจากใจด้วยใช่ไหม )
( ฉัน : ใช่ และแกก็อย่าลืมสั่งเค้กให้ด้วยล่ะ )
( นับดาว : โอเคไม่ลืมหรอก แกรู้ไว้เลยว่าฉันสนับสนุนแกนะ พี่เขาดูจะรักแกจริงๆแล้วแหละยัยแซมมี่ )
( ฉัน : อืมๆ งั้นฝันดีนะ )
( นับดาว : จ้ะ เช่นกัน )
หลังจากวางสายจากเพื่อนสาว ฉันก็เข้าห้องน้ำไปทำธุระจนเสร็จ กำลังล้มตัวนอนแต่...
ครืดด ครืดด
[ ' สายชล ' ]
( ฝันดีครับ ที่รัก อย่าลืมฝันถึงพี่นะ )
แหม่ๆ แค่เขาส่งมาบอกฝันดี ทำไมฉันต้องยิ้มด้วยนะ ดีใจอะไร
06 : 29 น.
วันนี้รีบไปเช้าตรู่ เพราะพี่สายชลเป็นกรรมการต้องไปเตรียมอะไรหลายอย่าง และฉันเป็นรุ่นพี่มีหน้าที่หาเตรียมขนม น้ำ พวกของกินนี่แหละไว้ให้น้องๆด้วย
พอถึงโรงเรียน เราทั้งคู่แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ไม่ทันได้พูดอะไรกันเลย
09 : 00 น.
เริ่มพิธีเปิดสนาม จนจบก็มีแข่งกันวิ่งก่อนเลย และมันโชคดีที่ฉันไม่ได้ลงแข่งเพราะรุ่นน้องเขามาแต่ฉันก็ทำหน้าที่วิ่งหาคน ไปรายงานตัว วิ่งกันวุ่นเลยทีเดียว
" น้องน้ำเพชร น้องแก้ม น้องสอง ไปรายงานตัว " ฉันเอ่ยชื่อรุ่นน้องม.4
" ค่ะพี่แซมมี่ " ทั้งสามตอบรับ พร้อมลุกขึ้นเดินไปก่อน
ด้วยความเร่งรีบ ฉันก็วิ่งเลยจ้ะ จังหวะนั้นหันไปเห็นพี่สายชลกำลังคุยกับพี่นุชอยู่พอดี
' ตุบ '
" โอ้ยย " ฉันสะดุดขาตัวเองล้มลงทันที เอาหัวเข่าลงกระแทกพื้นทรายแข็ง ฉันเลยพลิกตัวนั่งลงบนทรายเลย
" แซมมี่ ! " พี่สายชลหันมาเห็นทำหน้าตกใจวิ่งมาหาฉันทันที
" งื้อ อูย เจ็บ อย่าจับ ปล่อยเลยนะ " ฉันสะบัดมือพี่สายชลออก มันเคืองๆแหละ ก็เขาคุยกับแฟนเก่าอะ
" น้องเป็นอะไรมากไหมครับ! "
" ไม่! " ฉันสะบัดหน้าหนีเขาทันที
" เดี๋ยวๆ พี่ทำอะไรผิดครับ น้องงอนพี่ใช่ไหม "
" ไม่! " ฉันเริ่มเอามือกอด'อก'ไม่มองหน้าเขาแม้แต่หางตา
" มาครับ พี่อุ้ม " ฉันปัดมือเขาออก
" ไม่! อย่ามายุ่ง "
" น้องครับ น้องจะนั่งตรงนี้ไม่ได้นะ คนมองเต็มไปหมดแล้วนะ "
" งื้อ อย่า ก็บอกว่า ไม่ต้องไง พี่สายชล! "
เขาไม่ฟังเสียงฉันเลย ช้อนตัวอุ้มฉันขึ้นพาเดินออกจากสนาม ทำเอาคนอื่นมองเป็นแถวเลย
" เฮ้ย ไอ้สายชลระวัง " เสียงรุ่นพี่คนหนึ่งตะโกนมา พร้อมกับลูกฟุตบอลลอยลิ่วมาอย่างเร็ว ทำเอาหลบหลีกไม่ทันจึงต้องเผชิญหน้า
' ตุบ '
" โอ้ย! " เขาร้องเสียงหลง พร้อมเซถอยหลังไปสองก้าว เขาหยุดชะงัก ทำหน้าเหยเกจะเหมือนจะเจ็บสุดๆ
" พี่เป็นอะไร ไหวไหมอะ " เขาปล่อยฉันลงให้ยืน พร้อมเอามือไปกุมหัวตัวเอง เขาไม่ตอบไม่พูดอะไร ก้มหน้าอย่างเดียว
" ... "
" พี่ พี่สายชลเป็นอะไรคะ บอกน้องสิ "
จังหวะนั้นเขาเงยหน้าขึ้นมา มองหน้าฉันพร้อมยกยิ้มที่มุมปาก
" ฉันไม่เป็นอะไร " น้ำเสียงห้วนแข็ง ไม่อ่อนนุ่มเหมือนตอนแรก
" พี่โอเคใช่ไหม ขอน้องดูหน่อย " ฉันพูดพร้อมเอามือไปจับหัวเขาแต่เขาถอยหลังพร้อมปัดมือฉันออก
" ช่วยพูดเหมือนเดิมได้ไหม ฉันฟังเธอพูดแล้วอยากจะอ้วก! " เขาพูดแค่นั้นพร้อมเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง
เขา...จำทุกอย่างได้แล้วเหรอ? ทำไมดูเปลี่ยนไป น้ำเสียงแข็งกระด้างขึ้น สายตาดูไม่อ่อนโยนเลย
❤️____________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
