Episode 16 ตามติดแจ
1941 คำ
Episode 16 ตามติดแจ
หนึ่งเดือนต่อมา
วันนี้เป็นวันที่พี่สายชลมาเรียนวันแรก หลังจากหยุดไปหนึ่งเดือนเต็มๆ เขาหายเป็นปกติแล้วนะแต่แค่สภาพร่างกายนะ เขายังจำอะไรไม่ได้เหมือนเดิม จำฉันได้คนเดียวและมันก็เป็นภาระของฉันที่ต้องตามไปดูแลเขาที่บ้านทุกวันทไปเช้าเย็นกลับ
แต่เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันได้ไปโรงเรียนแล้ว พี่สายชลถามหาฉันจากแม่วิทุกวัน และในโรงเรียนมีแต่คนถามข่าวคราวพี่สายชล ฉันก็ตอบไปตามความจริงทุกอย่างและทุกคนก็รู้ว่าฉันคือแฟนพี่เขาแล้ว และรู้เรื่องที่เราสองคนเจอมาด้วยแหละแค่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำแค่นั้น
เพื่อนๆของฉันดีใจกันมากที่ฉันกลับมาเรียนตามปกติ อันนี้ไม่แน่ใจเพราะอะไร จริงๆฉันไม่ได้เรียนเก่งขนาดนั้นไม่เห็นต้องดีใจกันเลย
และวันนี้ฉันก็ได้นัดแนะเพื่อนๆพี่สายชลให้มารอรับพี่เขาด้วย ในกลุ่มพี่สายชลมีเพื่อนสนิทอยู่สามคน มีพี่บอย พี่ปอ พี่วิท
รถเก๋งสีดำของแม่วิแล่นเข้าไปจอดในโรงเรียน คนที่ขับคือพี่สายชล เอิ่ม ขับรถได้อยู่แต่จำคนอื่นไม่ได้ แปลกไหม? มันคงไม่เกี่ยวกันหรอกไม่ใช่ใช้สมองขับรถสักหน่อย
กรณีพิเศษพารถคันใหญ่มา พ่อซีเป็นคนโทรมาขอ ผอ.แล้ว ในรถคันนี้พกปืนถูกกฎหมายของพ่อซีไว้ด้วย ไว้ป้องกันตัวแหละ
" พี่สายชล แซมมี่ไปก่อนนะ แล้วเจอกันตอนเลิกเรียน " ฉันพูดจบทำท่าจะออกจากรถแต่โดนดึงไว้เสียก่อน
" อะไร ตลอดทั้งวันเราจะไม่พบกันแล้วเหรอ? " เขาทำเสียงงอแง ผิดกับมาดเท่หยิ่งๆของเมื่อก่อนเลย
" ก็...เอ่อ " ฉันทำสายตาล่อกแล่กไปมา ก็คนมันเบื่อแล้วอะ ตามติดอยู่ได้ ห่างๆบ้างเถอะ
" งั้นพี่จะนั่งอยู่บนรถ ไม่รงไม่เรียนมันล่ะ " เขาปล่อยแขนฉันพร้อมกับเอามือกอด'อก'ตัวเอง
" พี่อย่าทำเหมือนเด็กไปได้สิ ลงไปเรียนได้แล้ว "
" น้องต้องไปส่งพี่ที่ห้องเรียนนะ " เขาหันมาพยักหน้าแบบอ้อนๆ
" แต่แซมมี่ให้เพื่อนพี่มารอรับแล้วนะ นั่นๆ " ฉันชี้ให้เขาดูตามนิ้ว
" ไม่เห็นจะรู้จัก " เขาย่นจมูก
" เฮ้อ! อยากได้พี่สายชลคนเดิมกลับมาจัง " ฉันแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายออกไป
" ทำไม สายชลคนเดิมเป็นไง น่ารักกว่านี้เหรอ? งั้นแซมมี่ต้องแทนตัวเองว่าน้องตอนคุยกับพี่นะ มันจะได้น่ารักไง "
" เกี่ยวไรกัน ไม่เอาฉันไม่พูด "
" งั้นพี่จะจูบน้องนะ " เขาโน้มตัวมาหาฉันอย่างเร็ว พร้อมสายตาที่หื่นกระหาย
" อะ...โอเคๆ น้องก็น้อง " ฉันรีบเอามือผลักหน้าอกเขา
ที่เขาพูดไม่ใช่แค่ขู่นะ เขาเคยทำจริงๆมาแล้วครั้งหนึ่ง เขาจูบปากฉัน ตอนที่ฉันไปเฝ้าเขาที่บ้านอะ แถมตอนนั้นอยู่ด้วยกันสองต่อสองอีก หรือนี่จะเป็นจิตใต้สำนึกของเขาที่เก็บไว้นาน ตอนเป็นพี่สายชลคนเดิมคือเก๊กเยอะไม่แสดงอาการใดๆแถมปากปีจอด้วย แต่พอมาเป็นคนนี้เหมือนจะซื่อๆ เขาเป็นไปธรรมชาติคิดอะไรก็พูด สายตาที่เขามองฉันมาแต่ล่ะที มันมีความห่วงใยตลอด เวลาเจอฉันเขาจะดีใจสุดๆไม่ได้เส้แสร้งแกล้งทำเลยสักนิด
" ครับ น่ารัก " เขาเอามือมายีหัวฉันเบาๆ
" พี่ เอามือออกไปเลย คราวหลังห้ามทำแบบนี้แล้วนะ "
" ทำไมต้องเสียงดังใส่พี่ด้วย กับอีแค่พี่ลูบหัวน้องอะ "
" ผมเสียทรงหมดเห็นไหม " ฉันทำหน้ามุ่ยใส่เขาทันที
" เหมือนประโยคนี้จะคุ้นหูนะ เหมือนจะเคยได้ยินด้วย "
" ใช่ น้องเคยพูดมาแล้ว สองครั้งและนี่คือครั้งที่สาม ครั้งแรกตอนที่พี่มาหาน้องแล้วถามเรื่องหมั้นเรื่องที่น้องไปตบกระบาลพี่ ครั้งที่สองตอนที่พ่อบอกให้มารถมอไซค์กับพี่ "
" อืมๆ เหมือนพี่จะจำได้ลางๆแล้วอะ " เขาพยักหน้าหงิกๆ
" งั้นลงรถได้แล้ว "
" ครับ! "
หัวใจฉันยังไม่ชินกับสายชลคนนี้สักเท่าไร เขาอ่อนโยนมาก แถมพูดครับอีกต่างหาก เขาไม่เคยพูดหยาบเลยตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา แต่ฉันจะรู้สึกรำคาญมากก็คือเขาตามติดแจเลย
พอเท้าแตะพื้นเขารีบวิ่งมาจับมือฉันทันที ท่าทางเหมือนเด็กแหละ
" ว้าย พี่สายชล " ยัยด้ากับยัยนายืนยิ้มระรื่นราวกับโดนจับมือเสียเอง
" พี่ปอ พี่วิท พี่บอย แซมมี่ฝากดูแลพี่สายชลด้วยนะคะ "
" โอเคครับน้อง ไอ้สายชลมันก็เพื่อนสนิทพวกพี่ พวกเราต้องดูแลอยู่แล้วครับ "
" พี่สายชลไปหาเพื่อนพี่สิ เดี๋ยวตอนเที่ยงเจอกันนะ " ฉันแกะมือเขาออก
" คนพวกนี้รู้สคกคุ้นๆอะ แต่...มันไม่รู้ว่าใครอยู่ดี "
" อย่าพึ่งพยายามคิดอะไร เดี๋ยวอาจจะเจ็บหัวอีก สักวันพี่คงจะจำได้เองแหละ "
" ครับ งั้นพี่ไปก่อนนะ อย่าลืมมารับพี่ไปกินข้าวด้วยนะ "
ฉันพยักหน้าส่งๆ เขายกมือขึ้นบ๊ายบายฉันด้วย ฉันเดินไปดึงมือยัยด้ากับยัยนาเดินตรงไปหายัยปลากับยัยนับดาวที่กำลังทำความสะอาดพื้นที่รับผิดชอบของห้องอยู่
" พี่สายชลเป็นแบบนี้ก็น่ารักเนอะ เขาดูไม่ถือตัว ไม่หยิ่งเหมือนเมื่อก่อนอะ " ยัยด้าพูดขึ้น
" แต่ก็น่ารำคาญ " ฉันพูดพร้อมยักไหล่
" แหม่ๆ พี่เขาออกจะน่ารักขี้อ้อน เขาเป็นแฟนแกแล้วนะ ดูแลเขาดีๆละ ยิ่งช่วงนี้เป็นแบบนี้รับรองมีคนเข้าหาตรึม เดี๋ยวแกจะร้องไห้ขี้มูกโป่ง ฉันไม่ปลอบหรอกนะ ทำเป็นเล่นตัวไปได้ " ยัยนาพูดเสริมและแขวะไปในตัว
" เหอะ! " ฉันสถบเบาๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากหรอก
ตอนนี้สนใจแค่ว่า ยัยนับดาวทำการบ้านเสร็จยัง ฉันจะไปลอก
พักเที่ยง
" พี่ปอ พี่วิท แล้วไหนพี่บอยกับพี่สายชลล่ะคะ " ยัยนาถามขึ้น เมื่อเห็นแค่สองหนุ่มเดินมาต่อแถวซื้อข้าว ฉันเงยหน้ามองตาม
" เออ พบแซมมี่พอดี ไอ้สายชลมันไม่ยอมมากินหากน้องไม่ไปรับมันมา ส่วนไอ้บอยมันไปซื้อน้ำนะ " เขาพูดกับฉันเสร็จหันไปพูดกับยัยนา ฉันถึงกลับมองบน นิสัยเหมือนเด็กจริงๆ
" เห็นไหมยัยแซมมี่ ฉันบอกแกแล้วว่า อย่าลืมไปรับพี่สายชล แกบอกไม่เป็นไร " ยัยด้าต่อว่าฉันเล็กน้อย
" ไปเถอะ ไปรับพี่เขามา พี่สายชลเขาจำแกได้คนเดียวนะ และวันนี้วันแรกที่มาเรียกหลังจากที่จำอะไรไม่ได้ " ปกติยัยนับดาวไม่ค่อยยุ่งเรื่องชาวบ้านหรอกนะ วันนี้กลับออกโรงซะเอง
" ใช่ๆ สงสารพี่เขา แกให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม " ยัยปลาก็อีกคน สองคนนี้เวลาไม่พูดคือไม่พูด บทจะพูดก็พูดเยอะ พูดพร้อมกันอีก
" อืมๆ " ฉันตอบรับไป จริงๆก็เป็นอย่างเพื่อนว่าแหละ แอบรู้สึกสงสารพี่เขามานิดๆแล้ว
พวกฉันนั่งกินข้าวได้สี่ห้าคำแล้วแหละตอนนี้ และฉันก็ชวนยัยนับดาวไปหาพี่สายชลทันที
ฉันกับเพื่อนเดินมาจนถึงห้อง ม.6 ห้อง B เท้ากำลังจะก้าวเข้าห้องแต่กลับชะงักเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงดังเจี๊ยวจ๊าวอยู่ในห้อง
" พี่สายชล ไปกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวติวเลี้ยงเอง "
" พี่สายชลขา ไปกินข้าวกับกี้นะคะ "
" พวกเธอเป็นใคร อย่ามายุ่งกับฉัน " เสียงห้วนดังขึ้น ฟังก็รู้ว่าเริ่มรำคาญเสียงข้างๆ
" หึหึ ถอยไป ยัยเด็กรุ่นน้องกะโปโล สายชลไม่ชอบรสนิยมแบบพวกเธอหรอก " จู่ๆเสียงนี้ก็ดังขึ้น ทำให้ฉันหันไปมองยัยนับดาวทันที
เรื่องที่พี่ชายของพี่นุชมาทำร้ายพี่สายชล ยังไม่มีใครรู้ ที่รู้ๆมีแค่เพื่อนในกลุ่มฉันเท่านั้น
พี่นุชนางเดินนวยนาดเข้าทางประตูหน้าไปหาพี่สายชลที่นั่งบนเก้าอี้เอามือกอด'อก'อยู่ ส่วนฉันนะอยู่ใกล้ประตูหลังเหมือนจะแอบมองอยู่
" พี่นุช! " พวกสาวๆที่เสียงดังกันเมื่อกี้เงียบลงทันที
" อืม ฉันเอง ฉันแฟนสายชล "
" ไม่ใช่ แฟนฉันไม่ใช่คนนี้! " พี่สายชลลุกขึ้นพล่ามแล้วตะเบ็งเสียงใส่พี่นุช ทำเอาฉันแอบสะใจนิดๆ ก็พี่นุชสะดุ้งอะ
" ใช่ ได้ข่าวว่าพี่สายชลเลิกกับพี่นุช ไปคบกันรุ่นพี่ ม.5 แล้วนี่ค่ะ " รุ่นน้องหนึ่งในสองคนนั้นพูด
" เหอะๆ ข่าวลือต่างหาก "
" ข่าวจริง ฉันเป็นแฟนกับแซมมี่ และฉัน.... "
" ไอ้สายชล ไอ้สายชล กูซื้อขนม มะ...มาให้ " พี่บอยเข้ามาขัดจังหวะจริง พี่สายชลจะพูดว่าอะไรนะ
" พี่สายชล! " ฉันก็แกล้งเดินเข้าไปสบทบ
" น้องมาหาพี่แล้วเหรอ มารับพี่ไปกินข้าวใช่ไหม " ทันทีที่ฉันปรากฏตัว เขารีบวิ่งมาหาฉันพร้อมทำหน้าดีใจทันที
ด้วยความที่อยากเห็นหน้าพี่นุชว่านางจะแสดงสีหน้ายังไง ฉันหันไปเลิกคิ้วให้นางนิดๆ นางถึงกับกระทืบเท้าแล้วเดินออกไปทันที
" ค่ะ " ฉันตอบกลับพร้อมส่งยิ้มให้เขา
" งั้นไปเถอะครับ พี่รอนานมากแล้ว ทำไมน้องพึ่งมา พี่คิดว่าน้องลืมพี่ไปซะแล้ว " เขาก็พูดรัวๆน้ำเสียงฟังออกแหละว่าน้อยใจด้วย
สองสาวรุ่นน้องพากันทำหน้าบูดบึ้งแล้วเดินออกจากห้องไป ส่วนยัยนับดาวก็ออกไปรอหน้าห้องพร้อมพี่บอย
" พี่เก็บของยัง ไปกินข้าวได้แล้ว " ฉันถามขึ้นเพราะเขาเอาแต่จ้องหน้าฉันพร้อมเอามือไปกุมไม่ยอมปล่อยสักที และเป็นเหตุให้พี่บอยและยัยนับดาวไปรอด้านนอกด้วยใบหน้ายิ้มๆเหมือนกับจะล้อฉันเลย
" ครับผม รอพี่แป๊บนะ " เขาปล่อยมือฉันไปเก็บสมุดหนังสือใส่กระเป๋า พร้อมหยิบถุงขนมอะไรไม่รู้เยอะแยะไปทิ้งที่ถังขยะ คือ...ขนมนั้นยังไม่แกะเลยนะ
" พี่ทิ้งทำไมอะ "
" พี่ไม่ชอบกินขนมของคนแปลกหน้า ถ้าเป็นน้องให้พี่ พี่จะกินหมดเลย " จะว่าเลี่ยนก็เลี่ยนเถอะ ทำไมเขาถึงเป็นได้ถึงขนาดนี้
" ไปค่ะ " ฉันพูดจบเดินมาจวนจะถึงประตูห้อง เอะใจแหละว่าทำไมเขาไม่เดินตามมาจึงหันกลับไปมอง
" ถ้าไม่จับมือพี่ พี่ไม่มีแรงเดินหรอกครับ "
เอิ่ม...จ้าา ฉันถึงกับถอนหายใจพรืด ไม่อยากจะลีลาเพราะหิวข้าว ฉันเลยเดินกลับไปหาเขาพร้อมจับมือจูงเดินออกจากห้องทันที ยัยนับดาวกับพี่บอยยิ้มอย่างเดียวเลย
❤️____________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
