บันทึกจอมยุทธ์ ฉบับที่ ๓ ส่วนที่ ๑
โคมสีเหลืองอ่อนแสงแกว่งไกวดังเอี๊ยดอ๊าด ป้ายไม้เก่าๆ ผุพังตามกาลเวลาเขียนเอาไว้ว่า เมฆาคล้อย อืม…ดูท่าแล้วจะคล้อยสมชื่อ ข้าพึมพำในลำคอเพื่อกลบเสียงของเจ้าก้อนเนื้อเดินได้ที่ตะโกนเรียก เร่งฝีเท้าเข้าไปในสถานที่อันอึมครึมแห่งนั้น
“จอมยุทธ์น้อย กี่ที่ขอรับ”
“เฮ้ย!” สวรรค์...เสี่ยวเอ้อร์มาจากไหนไม่ทราบได้ อยู่ดีๆ ก็โผล่พรวดข้างกายทั้งยังถามเสียงแหบๆ ขนกายของข้าลุกชัน ตกใจแทบตายแล้ว
ในโรงเตี๊ยมมีโต๊ะตั่งตั้งเรียงรายเกือบยี่สิบชุด ทว่ามีคนนั่งอยู่เพียงสี่ห้าโต๊ะเท่านั้น บ้างก็มีม่านปิดกั้นเพื่อเพิ่มความเป็นส่วนตัว ผ้าสีขาวที่กั้นความเป็นส่วนตัวพลิ้วไหวคล้ายกับอาภรณ์ของผีสาวอย่างไรอย่างนั้น ข้าเลือกนั่งริมหน้าต่าง อยากลองเฝ้ามองความเป็นไปของโรงเตี๊ยมทั้งสอง เผื่อจะเห็นคนทั้งสามเดินผ่านไปมา
“คนเดียว มีห้องพักหรือไม่”
“มีขอรับ เชิญจอมยุทธ์น้อย” เสี่ยวเอ้อร์
