บันทึกจอมยุทธ์ ฉบับที่ ๒ ส่วนที่ ๙
ข้ากุมศีรษะ กรีดร้องโหยหวนจนคนปิดหน้าทั้งสามชะงักกึก งุนงงจนต้องมองหน้ากันเลิ่กลั่ก บรรยากาศกระอักกระอ่วนแปลกๆ ทว่าเวลานี้จะลังเลใจไม่ได้
“พวกเจ้าเป็นใคร บังอาจมายุ่งกับข้าอี้หลิงผู้ยิ่งใหญ่ ไสหัวไปให้หมด!” ข้าแหกปากเสียงดัง กระทืบเท้าจนฝุ่นฟุ้ง ถลึงตาปูดโปนใส่คนพวกนั้น แค่นเสียงหัวเราะสั่นประสาททีหนึ่ง ก่อนที่มือข้างขวาจะเย็นวาบ กระบี่อู่เฟิงปรากฏอยู่ในมือ
“เจ้า…ชื่ออี้หลิงจริงๆ รึ!” หัวหน้าของคนปิดหน้าพูดขึ้น น้ำเสียงสั่นพร่า กระบี่ที่อยู่ในมือของอีกสองคนสั่นเทา ยิ่งทำให้พวกมันจิตใจสั่นไหว
ข้าเร่งพลังปราณที่ศีรษะ แค่นเสียงหัวเราะในลำคอ “หึ! หากไม่ใช่อี้หลิงแล้วจะเป็นใครได้...หรือเจ้าคิดว่าศิษย์ที่ได้อันดับหนึ่งในการประลองเมื่อครั้งก่อนจะไร้น้ำยา”
กลิ่นอายของความหวาดหวั่นแผ่ซ่านคล้ายกับกระต่ายป่าที่กำลังจะถูกเสือขย้ำ ข้าอาศัยจังหวะที่พวกมันลังเล ต
